رجعت در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[ادعیه]] و [[زیارت‌ها]] به موضوع رجعت اشاره شده و ما در [[زیارات]] و دعاهای بسیاری از [[خداوند]] حضور در رجعت را می‌‌خواهیم. از اینجا می‌‌توان دریافت که رجعت فقط مخصوص گروهی از [[شیعیان]] خواهد بود زیرا اگر رجعت برای تمام [[شیعیان]] باشد، دیگر [[دعا کردن]] کاری بیهوده خواهد بود، از این روست که درباره [[قیامت]] که همگان زنده می‌‌شوند، کسی [[دعا]] نمی‌کند خدایا مرا در [[قیامت]] محشور کن. از جملاتی که در این [[دعاها]] گفته می‌‌شود می‌‌توان فهمید تمام [[اهل بیت]] {{عم}} و امام‌زادگانی چون [[قمر بنی هاشم]] [[ابوالفضل العباس]] {{ع}} در زمان رجعت به [[دنیا]] باز خواهند گشت و همگی به [[حکومت]] خواهند رسید. حتی [[حضرت مهدی]] {{ع}} نیز پس از اینکه از [[دنیا]] می‌‌روند، دوباره رجعت کرده و به [[دنیا]] باز می‌‌گردد.  

در [[زیارت]] [[وارث]] این گونه آمده است: {{متن حدیث|وَ أُشْهِدُ اللَّهَ وَ مَلَائِكَتَهُ وَ أَنْبِيَاءَهُ وَ رُسُلَهُ أَنِّي بِكُمْ مُؤْمِنٌ وَ بِإِيَابِكُمْ مُوقِنٌ}}؛ ([[خداوند]] و [[ملائکه]] و [[پیامبران]] و فرستادگان [[الهی]] را [[گواه]] می‌‌گیرم که به [[راستی]] من به شما [[ایمان]] دارم و به بازگشت شما معتقدم)<ref>مفاتیح الجنان: زیارت وارث امام حسین {{ع}}.</ref>. در [[زیارت]] [[حضرت ابوالفضل]] {{ع}} نیز به رجعت اشاره شده است: {{متن حدیث|أَنَا لَكُمْ تَابِعٌ وَ نُصْرَتِي لَكُمْ مُعَدَّةٌ- حَتَّى يَحْكُمَ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ فَمَعَكُمْ مَعَكُمْ لَا مَعَ عَدُوِّكُمْ إِنِّي بِكُمْ وَ بِإِيَابِكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ بِمَنْ خَالَفَكُمْ وَ قَتَلَكُمْ مِنَ الْكَافِرِينَ}}؛ (من پیرو شما هستم، و [[یاری]] خویش را برای رکاب شما [[ذخیره]] نموده‌ام، تا زمانی که [[خداوند]] به [[داوری]] [میان شما و دشمنانتان] برخیزد و او [[بهترین]] [[حاکم]] است. پس من با شما هستم، با شما، نه با [[دشمنان]] شما، به [[راستی]] که من به بازگشت شما [به [[دنیا]]] [[ایمان]] دارم و به مخالفین و کشندگان شما [[کفر]] می‌‌ورزم)<ref>مفاتیح الجنان: زیارت حضرت عباس {{ع}}.</ref>. در [[دعای عهد]] که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود هر کس [[چهل]] روز صبح این [[دعا]] را بخواند از [[یاوران]] آن حضرت خواهد بود و اگر پیش از آمدن حضرت از [[دنیا]] برود، در [[زمان ظهور]] به [[دنیا]] باز خواهد گشت: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيْنِي وَ بَيْنَهُ الْمَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلَى عِبَادِكَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤْتَزِراً كَفَنِي شَاهِراً سَيْفِي مُجَرِّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الْحَاضِرِ وَ الْبَادِي}}؛ (بار خدایا اگر مرگی که گریبان همه [[بندگان]] را خواهد گرفت، میان من و آن حضرت فاصله انداخت، مرا از قبرم دوباره بیرون آور، در حالی که کفنم را به کمر بسته و شمشیرم را از نیام بر کشیده‌ام و نیزه‌ام را برافراشته‌ام و [[دعوت]] شما را در هر نقطه از [[زمین]]، چه در آب‌ها و خشکی‌ها لبیک می‌‌گویم)<ref>مفاتیح الجنان: دعای عهد.</ref>.  

جناب [[ابوالقاسم]] [[حسین بن روح]] زیارتی نقل می‌‌کند که هرگاه در [[ماه رجب]] به [[زیارت]] یکی از [[قبور]] [[اهل بیت]] {{عم}} برویم، خوانده می‌‌شود. در آن زیارت]می‌‌خوانیم: {{متن حدیث|الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَشْهَدَنَا مَشْهَدَ أَوْلِيَائِهِ فِي رَجَبٍ... وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ... حَتَّى الْعَوْدِ إِلَى حَضْرَتِكُمْ وَ الْفَوْزِ فِي كَرَّتِكُمْ وَ الْحَشْرِ فِي زُمْرَتِكُمْ}}؛ ([[سپاس]] خدایی را که در [[ماه رجب]] مرا [[توفیق]] داد تا یکی از [[قبور]] [[مطهر]] اولیائش را [[زیارت]] کنم... [[سلام]] و [[رحمت]] و [[برکت]] [[خداوند]] بر شما ([[خاندان رسول خدا]] {{صل}}) [[باد]]، امیدوارم دوباره به محضرتان شرفیاب شوم و روزگاری را که شما به [[دنیا]] رجعت می‌‌کنید ببینم و [[سعادت]] حضور پیدا کنم و عاقبت در [[قیامت]] نیز در گروه شما محشور شوم)<ref>مفاتیح الجنان: زیارت رجبیه.</ref>.