غیبت امام مهدی در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←معناشناسی غیبت
(←منابع) |
|||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
غیبت در لغت، به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. ابن [[فارس]] در مورد غیبت می‌گوید: [[غیب]] کلمه‌ای است که بر مستور بودن و مخفی بودن چیزی از چشم‌ها دلالت دارد که کسی جز [[خدا]] از آن خبر ندارد<ref>{{عربی|اصل صحیح یدل علی تستّر الشیء عن العیون ثم یقاس. من ذلک الغیب ما غاب مما لایعمله الا الله}}؛ رازی، احمد بن فارس، مقاییس اللغة، ج ۴، ص ۴۰۳.</ref>. این کلمه درباره کسی به کار میرود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نشده است<ref>عسکری، ابو هلال، الفروق اللغویة، ص ۶۳.</ref>؛ در واقع [[غایب]] به کسی گفته میشود که حاضر و ظاهر نیست. این کلمه در اصل، برای پنهان شدن [[خورشید]]، ماه و [[ستارگان]] به کار میرود<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج ۱، ص ۱۹۶</ref>. | غیبت در لغت، به معنای ناپدید شدن و پنهان شدن از دیدگان است. ابن [[فارس]] در مورد غیبت می‌گوید: [[غیب]] کلمه‌ای است که بر مستور بودن و مخفی بودن چیزی از چشم‌ها دلالت دارد که کسی جز [[خدا]] از آن خبر ندارد<ref>{{عربی|اصل صحیح یدل علی تستّر الشیء عن العیون ثم یقاس. من ذلک الغیب ما غاب مما لایعمله الا الله}}؛ رازی، احمد بن فارس، مقاییس اللغة، ج ۴، ص ۴۰۳.</ref>. این کلمه درباره کسی به کار میرود که مدتی در جایی حضور دارد و پس از آن، از دیدگان رفته و دیگر دیده نشده است<ref>عسکری، ابو هلال، الفروق اللغویة، ص ۶۳.</ref>؛ در واقع [[غایب]] به کسی گفته میشود که حاضر و ظاهر نیست. این کلمه در اصل، برای پنهان شدن [[خورشید]]، ماه و [[ستارگان]] به کار میرود<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج ۱، ص ۱۹۶</ref>. | ||
غیبت در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای | غیبت در اصطلاح [[مهدویت]]، به معنای پنهانزیستی [[حضرت مهدی]] {{ع}} است. باید توجه داشت از آنجایی که معنای غیبت "پوشیده بودن از دیدگان" است، نه حاضر نبودن؛ [[امام مهدی]] {{ع}} تنها از چشمان [[مردمان]] غایب است و این [[انسان‌ها]] هستند که او را نمی‌بینند و یا می‌بینند، اما او را نمی‌شناسند؛ بنابراین آن بزرگوار، میان [[مردم]] حضور دارد و در کنار ایشان [[زندگی]] می‌کند<ref>ر. ک. مقامی، مهدی، درسنامه امام‌شناسی، ص ۱۹۸.</ref>. | ||
== چگونگی غیبت == | == چگونگی غیبت == | ||