آمادگی روحی و روانی برای ظهور امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

اساسی‌ترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد "[[آمادگی روحی و روانی]]" در خود است<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۱۹۹- ۲۱۲</ref>. آمادگی در حوزۀ [[محبت]]، پالایش [[روح]] و تصفیۀ [[باطن]] و تطهیر درون و نیز انس منطقی با [[ادعیه]] و اذکاری است که از ناحیۀ [[معصومان]]{{ع}} رسیده و رمز ارتباط حبی و [[باطنی]] میان [[شیعه]] و [[امام]] خود است<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]].</ref>. ارتباط [[معنوی]] که فرد با یک [[انسان کامل]] [[الهی]] برقرار می‌‌سازد، [[حسی]] در او به وجود می‌‌آورد که او را در مقابل بسیاری از [[افکار]] رنج‌آور، [[گرفتاری‌ها]] و بیماری‌های روحی رایج در جامعۀ امروزی [[مقاوم]] می‌‌سازد و او را به مقام [[أمن]] که در آن [[ترس]] و حزنی نیست؛ می‌‌رساند<ref>{{متن قرآن|إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُواْ فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لَا هُمْ يحَْزَنُون}}«آنان که گفتند: پروردگار ما خداوند است سپس پایداری کردند نه بیمی خواهند داشت و نه اندوهگین می‌گردند» سوره احقاف، آیه ۱۳.</ref> و [[آرامش‌بخش]] در روح و روان فرد است<ref>ر.ک: [[سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین]]، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>. [[انتظار]] یک عمل است، یک آماده‌سازی است، تقویت انگیزه در [[دل]] و درون است و [[نشاط]] و تحرک و پویایی است در همه زمینه‌ها<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۱۶۵ ـ ۱۷۳.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}} در این زمینه فرمودند<ref>{{متن حدیث|"أُبَشِّرُکُمْ بِالْمَهْدِیِّ... یَرْضَی عَنْهُ سَاکِنُ السَّمَاءِ وَ سَاکِنُ الْأَرْضِ"}} بحار الأنوار، ج ۵۱، ص۷۴؛ الغیبة «طوسی»، ص۱۷۸.</ref>: «شما را به آمدن [[مهدی]] مژده می‏دهم:.. اهل آسمان و [[اهل]] [[زمین]] از او [[خرسند]] خواهند بود»<ref>ر.ک: سیمین صمیمی|صمیمی، سیمین، [[عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث (مقاله)|عرصه‌های تأثیرگذاری اعتقاد به مهدویت در اصلاح فرد از دیدگاه قرآن و حدیث]].</ref>. [[هدف]] از [[انتظار فرج]]، رهاشدن از تنگناهای [[روحی]] و روانی و [[امید]] به آینده‌ای بهتر است که بخشی از [[آسایش]] و آرامش روحی و روانی را نیز تأمین می‌کند<ref>ر.ک: [[محمد م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌|م‍ح‍م‍دی‌ ری‌ش‍ه‍ری‌، محمد]]، [[دانشنامهٔ امام مهدی (کتاب)|دانشنامهٔ امام مهدی]]، ج ۵، ص۳۱۲ ـ ۳۱۴.</ref>.

[[انتظار]] حالتی است روحی و درونی، به‌گونه‌ای که شاید شخص [[منتظر]] در مدت انتظارش از جهت جسمانی در وضعیتی [[متعادل]] به سر می‌برد ولی در درون خود [[احساس]] کمبود و نقص نموده و دچار تشویش شده است و مهم‌تر اینکه او تن به این‌ [[اضطراب]] تشویش نمی‌سپارد بلکه درصدد رفع آن است و خود تلاش می‌کند تا این کمبود و نقص مرتفع گردد و برای رفع آن لحظه‌شماری می‌کند که این [[محرومیت]] و حرمان چه زمانی مرتفع و این حرمان چگونه به پایان می‌رسد؟ حتی اگر این کمبود و نقص، جسمانی باشد، [[امید]] به از بین رفتن این نقص، حالتی درونی و روحی است و محصول این [[اندیشه]] و [[فکر]] اوست که این نقص مطلوب و خوشایند وی نیست و موجب حرمان و بازماندن او از [[کمالات]] و تعالی می‌گردد و با خود می‌گوید باید درصدد رفع آن برآیم و برای رسیدن به وضعیت بهتر تلاش کنم تا دیگر در خود هیچ کمبود و حرمانی را احساس نکنم<ref>ر.ک: [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۰۱ ـ ۳۰۳.</ref>.

کسانی که صاحب [[آمادگی روحی و روانی]] بالایی نشوند، هرگز نمی‌توانند یار و [[یاور]] خوبی برای آن حضرت باشند؛ چراکه آنان با کمترین فشاری که برایشان وارد می‌شود، عرصه را خالی می‌کنند<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۱۹۹- ۲۱۲.</ref>. همین [[روح]] انتظار است که به [[انسان]] [[تعلیم]] می‌دهد تا در راه خیر و صلاح [[مبارزه]] کند. اگر [[انتظار]] و [[امید]] نباشد [[مبارزه]] معنا ندارد و اگر [[اطمینان]] به [[آینده]] هم نباشد انتظار معنا ندارد<ref>ر.ک: [[سید علی حسینی خامنه‌ای|حسینی خامنه‌ای، سید علی]]، [[ما منتظریم (کتاب)|ما منتظریم]]، ص۱۶۵ ـ ۱۷۳.</ref>.

# عمل به واجبات و ترک محرمات: زمینه‌ساز راستین به خوبی می‌داند محبوب‌ترین کارها نزد [[امام زمان]]، "انجام واجبات [[دینی]]" و "ترک محرمات" است<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳]] ج۳، ص۵۴-۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص۱۹۹- ۲۱۲</ref> و [[امام]]{{ع}} اگر چه ظاهر نیست اما حاضر است‌، پس باید همواره از خویشتن [[مراقبت]] کرده و از [[گناه]] دوری نماید<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} می‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"إِن لِصَاحِبِ هَذَا الأَمرِ غَیبَه فَلیتقِ اللهَ عَبدٌ وَ لیتَمَسک بِدِینِهِ"}}؛ الکافی، ج۱، ص۳۳۵، ح۱.</ref>: «همانا برای صاحبِ این امر، غیبتی است؛ پس باید [[انسان]] [[تقوا]] پیشه نماید و به [[دین]] خود چنگ زند»<ref>ر.ک: خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت، ص۱۹۹- ۲۱۲</ref>.

# رعایت آموزه‌های اخلاقی: امام صادق{{ع}} در این‌باره می‌فرماید<ref>{{متن حدیث|"... مَن سُر أَن یکُونَ من أَصحَابِ القَائِمِ فَلینتَظِر وَ لیعمَل بِالوَرَعِ وَ مَحَاسِنِ الأخلَاقِ وَ هُوَ مُنتَظِر..."}}؛ الغیبه النعمانی، ص۲۰۰، ح۱۶.</ref>: «هر کسی که شادمان می‌شود از اینکه از [[یاران قائم]] باشد، پس باید [[منتظر]] باشد، [[پرهیزگاری]] پیشه کند و نیکویی‌های [[اخلاق]] را انجام دهد؛ در حالی که منتظر است»<ref>ر.ک: خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد، درسنامه مهدویت ج۳ (کتاب)|درسنامه مهدویت ج۳ ج۳، ص۵۴-۶۱؛ پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت، ص۱۹۹- ۲۱۲</ref>. نخستین مسئولیت منتظران که مهم‌ترین نیز، هست و می‌‌تواند زمینۀ تحقق ظهور را فراهم سازد، [[خودسازی]] و خوداندیشی است. انتظار و چشم امید داشتن، نقشی اساسی و مهمی در پالایش و [[تنزیه]] [[روح]] و [[روان انسان]] دارد؛ طوری که موجب می‌‌شود [[انسان]] به سوی [[خودسازی]] گام برداشته و در مسیر کند<ref>ر.ک: [[محمد سبحانی‌نیا|سبحانی‌نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص۶۵ ـ ۶۶.</ref>.

# [[درک]] اوضاع نابسامان کنونی: [[مردم]] [[جهان]] تلخی این وضع نابسامان و [[بی‌عدالتی‌ها]] را درک می‌‌کنند و [[احساس]] می‌‌کنند که [[نظامات]] کنونی از حل بحران‌های موجود عاجزند و باید [[نظام‌ها]] متکی به ارزش‌های انسانی، [[ایمان]]، [[عواطف]] بشری و [[اخلاق]] باشد و مردم به رعایت آموزه‌های اخلاقی [[همت]] گمارند<ref>ر.ک: [[حبیب‌الله طاهری|طاهری، حبیب‌الله]]، [[سیمای آفتاب (کتاب)|سیمای آفتاب]]، ص۷۷ -۷۸.</ref>.

# [[دعا]] برای تعجیل در فرج: [[منتظر]] با ذکر [[پروردگار]] و [[دعا]] جهت تعجیل در فرج حضرت، [[روح]] خویش را قوت بخشیده و [[دل]] خود را [[شفا]] و [[نورانی]] می‌‌سازد و از رهگذر انس با [[دعای ندبه]] و [[عهد]] و [[ادعیه]] دیگر، توجه خود را به [[امام]] معطوف می‌‌نماید و در قلمرو محبت امام قرار می‌‌گیرد<ref>ر.ک: [[علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط]]، [[رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر]]، ص؟؟؟.</ref>. با [[دعا کردن]] برای آن حضرت کمال توجه به سوی او برایش حاصل می‌‌شود و علاقه خود را به حضرت نشان می‌‌دهد<ref>در اهمیت فوائد دعا بنگرید به مکیال المکارم، ترجمه سید محمد حائری قزوینی. </ref>. [[حضرت مهدی]]{{ع}} نیز برای [[منتظرین]] دعا می‌‌کند و دعای حضرت سبب [[آرامش]] و [[اطمینان]] منتظر می‌‌گردد و از این طریق "[[انتظار]]" را که به [[طور]] طبیعی سخت و طاقت‌گیر است، لطیف و [[زیبا]] می‌‌شود<ref>ر.ک: علی اوسط خانجانی|خانجانی، علی اوسط، رسالت فردی و شخصی انسان منتظر (مقاله)|رسالت فردی و شخصی انسان منتظر، ص؟؟؟.</ref>.

== نتیجه‌ ==

بنابراین، اساسی‌ترین ویژگی در بخش [[رفتار]]، ایجاد "[[آمادگی روحی و روانی]]" است که برای دستیابی به آن باید به انجام واجبات و ترک محرمات، رعایت آموزه‌های اخلاقی و دعا برای تعجیل در فرج پرداخت.