آسیب‌های فرهنگی انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط

}}

 

# '''[[کثرت‌گرایی]]:''' متاسفانه، یکی از مؤلفه‌های مهم [[زندگی]] [[مسلمانان]] معاصرکه از تئوری‌های فرعی تأثیر پذیرفته‌اند، مسئله [[تکثرگرایی]] است که [[مسلمان]] امروزی را دچار تعددگرایی، [[شک و تردید]] و [[بی‌اعتقادی]] به ارزش‌های پذیرفته شده، نموده است. عدم [[شناخت]] دقیق [[مردم]] از [[مهدویت]] و [[انتظار]] باعث شده است که آنها به مبادی متعدد و نگرش‌های متکثر روی آورند و نحله و [[فرقه]] و [[مذاهب]] کثیره را در این [[زمان]] باب نمایند که از مصادیق بارز آن می‌‌توان به [[سیاست]] [[فرقه‌سازی]]، دراویش‌گرایی و عرفان‌های کاذب اشاره نمود.

# '''[[تساهل‌گرایی]]:''' از دیگر [[آسیب‌های فرهنگی]]، مسئله [[سهل‌انگاری]] در انجام [[وظایف دینی]] و [[مسامحه]] در [[تکالیف شرعی]] است. متاسفانه یکی از رفتارهای [[فرهنگی]] [[ناپسند]] که [[نظام اسلامی]] را [[تهدید]] می‌‌نماید و موضوع [[مقدس]] انتظار را مخدوش می‌‌کند، [[تساهل و تسامح دینی]] است که با این سیاست، اصالت [[جامعه اسلامی]] [[تضعیف]] شده و تبعاً مسئله انتظار و مهدویت هم تحت شعاع این [[نگرش منفی]] قرار می‌‌گیرد.

# '''[[بدعت‌گرایی]]:''' [[قدرت رسانه‌ای]] نظام‌های [[غربی]] مبنی بر اصالت [[ارزش‌های مادی]] و [[لذایذ]] فردی باعث شده است که در این‌گونه موارد، مردم به دنبال توجیهات [[دینی]] رفتارشان می‌‌گردند و برای اینکه دلیلی برای رفتارشان از نظر دینی داشته باشند، ناچار به ایجاد [[بدعت]] و ارزش‌های کاذب شده‌اند.

# '''دلزدگی و تردید ناشی از [[غفلت]] و طولانی شدن انتظار:''' عدم [[وجود امام عصر]]{{ع}} که در واقع مردم مسبب [[واقعی]] آن هستند<ref>خادمی شیرازی، محمد، یاد مهدی، ص۲۷۳.</ref> و طولانی شدن زمان انتظار سبب شده است که مردم حتی وجود حضرت و امر ظهور را [[انکار]] کنند. در بعضی [[روایات]] به کسانی که [[مداومت]] در امر ظهور و [[اعتقاد به منجی]] دارند، این‌گونه تعبیر شده است که اینان مانند کسانی هستند که [[آتش]] در [[کف دست]] خود دارند.

# '''القای [[تفکر]] مهدویت به عنوان یک [[عقیده]] تحجرگرایی:''' در سال‌های اخیر در پی [[رشد]] مباحث منجی‌گری در میان مردم بالاخص مسلمانان، [[دشمنان اسلام]]، تزهایی از جمله "[[پایان تاریخ]]"<ref>فوکویاما، فرانسیس، پایان نظم.</ref> را به خاطر [[انحراف]] [[افکار عمومی]] مطرح می‌کنند تا این مباحث را از روی غرض‌ورزی و [[ناآگاهی]] نوعی تحجرگرایی معرفی نمایند. یکی از کارکردهای منفی این امر زدودن [[امید]] [[اجتماعی]] در [[جامعه]] است. [[تضعیف]] امید که بزرگ‌ترین عامل برای رسیدن به اهداف [[مهدویت]] است از طریق مطرح کردن و بسط نظریه‌هایی مانند نظریه"[[پایان تاریخ]]" و "برخورد [[تمدن‌ها]]" صورت می‌‌گیرد. اگر امید اجتماعی از ملتی سلب گردد تمام تلاش آنها به [[یأس]] مبدل خواهد شد.

# '''عام‌نگری در مهدویت:''' [[القاء]] [[تفکر]] "[[مهدی نوعی]]" در جامعه به دلیل عدم [[شناخت]] [[واقعی]] مهدویت، سبب لوث شدن [[فرهنگ انتظار]] در جامعه می‌‌شود. عام‌نگری به این معنی که [[مهدی]] شخص نامعینی است که در [[زمان]] معین زاییده خواهد شد و [[قیام]] خواهد نمود و آن مفهومی کلی یا عامی است که بیش از یک مصداق می‌‌تواند داشته باشد؛ در حالی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} شخصی مشخص است با اصل و [[نسب]] معین که زاده شده و حیّ و حاضر در میان [[مردم]] [[زندگی]] می‌نماید و گاهی امدادگر [[مشکلات]] مردم نیز می‌باشد.

# '''[[تعجیل‌گرایی]]:''' [[تعجیل در امر ظهور]] که به از دست دادن [[صبر]] و [[تحمل]] می‌انجامد و باعث می‌شود که شخص از افراد ملحد و [[مدعیان دروغگوی مهدویت]] [[تبعیت]] نمایند. [[عجله]] موجب دل‌سردی و یأس در ظهور و [[انکار وجود امام]]، ایجاد [[شک و تردید]] و یا [[اعتراض]] به [[قضاء و قدر الهی]] و گاهی نیز موجب دل‌سردی از [[روایات معتبر]] [[ائمه]] و رد [[اخبار]] [[فرج]] و یا [[تأویل]] اخبار ائمه طبق خواست‌های [[نفسانی]] می‌‌شود<ref>[[نبی الله قاسمی‌خطیر|قاسمی‌خطیر، نبی الله]]، [[معصومه ذاکرحمیدی|ذاکرحمیدی، معصومه]]؛ [[بررسی جامعه شناختی آسیب‌های سیاسی اجتماعی فرهنگ انتظار (مقاله)|بررسی جامعه شناختی آسیب‌های سیاسی اجتماعی فرهنگ انتظار]].</ref>.