اقدام برای تحقق وضع مطلوب: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عمل برای تحقق وضع مطلوب]] و یا [[نیت]] داشتن برای [[تغییر]] وضع مطلوب یکی از ارکان اصلی [[انتظار]] است<ref>ر. ک. [[علی رضا پناهیان|پناهیان؛ علی رضا]]، [[انتظار عامیانه عالمانه عارفانه (کتاب)|انتظار عامیانه عالمانه عارفانه]]، ص۱۰۶.</ref>. [[اقدام برای ایجاد وضع مطلوب]] زمانی می‌‌تواند از [[ارکان انتظار]] باشد که لازمۀ آن یعنی [[اعتراض به وضع موجود]] در این [[اقدام عملی برای وضع مطلوب]] لحاظ شده باشد، [[اعتراض]] به وضعی که [[ظالمان]] و [[مفسدان]] با ارادۀ مفسدانه و [[زور]] گویانۀ خود بر این [[جهان]] [[سلطنت]] کرده و آن را اداره می‌‌کنند<ref>ر. ک. [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۳۰-۳۴.</ref>

== [[اقدام برای تحقق وضع مطلوب]] از ارکان انتظار ==

آخرین مرحله و تقویت کنندۀ عنصر انتظار، [[عمل کردن برای ایجاد وضع مطلوب]] است که موجب می‌‌شود انتظار در وجود [[انسان منتظر]] تثبیت شود به طوری که شخص [[منتظر]] به واسطۀ روحیۀ با ثباتی که در خود [[احساس]] می‌کند هرگز خود را [[تسلیم]] فضای نامناسب نکرده، بلکه درصدد تغییر وضعیت موجود برمی‌آید<ref>ر. ک. [[علی زینتی|زینتی، علی]]، [[انتظار و امنیت روانی (مقاله)|انتظار و امنیت روانی]]، ص۳۳۷. </ref>. [[حال]] می‌‌خواهد این عمل به هر اندازه ای باشد چراکه [[اعمال]] منتظر، نشان دهندۀ [[صداقت]] در انتظار و مایۀ تقویت انتظار است<ref>ر. ک. علی رضا پناهیان|پناهیان؛ علی رضا، انتظار عامیانه عالمانه عارفانه (کتاب)|انتظار عامیانه عالمانه عارفانه، ص۱۰۶. </ref>.

* این نقش یعنی اقدام برای تحقق وضع مطلوب که لازمه‌اش اعتراض به وضع موجود است برای به وجود آمدن ارکان انتظار، به قدری مهم و حیاتی است که بعضی انتظار را اقدام برای تحقق وضع مطلوب معرفی نموده و اینطور بیان کرده‌اند، انتظار نوعی فریاد [[دل]] و خروشی از درون است. منتظر نسبت به کسانی که با نگاه [[تحقیر]] آمیز به آنان برخورد کرده است معترض است و از اینکه عده‌ای [[فتنه]] و [[آشوب]] به پا می‌کنند و سرزمینشان را محل قدرت‌نمائی ابرقدرتان کرده است ناراحت و عصبانی است، آنان نسبت به آنچه در دور و برشان می‌گذرد معترضند و نمی‌خواهند [[شاهد]] [[اوضاع نابسامان]]، دردها، فلاکت‌ها و [[مصیبت‌ها]] باشند، بلکه همیشه با [[اقدام عملی]] شان برای وضع مطلوب تلاش کرده اند<ref>ر. ک. [[علی قائمی|قائمی، علی]]، [[نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار]]، ص۳۰-۳۴.</ref>.

* در هر صورت [[انسان]] منتظرِ معترض، ضمن اینکه به هیچ وجه از وضع موجود [[راضی]] نیست و چه بسا کاملاً از آن [[نفرت]] دارد، اما هیچ گاه میدان را خالی نمی‌کند و به [[طور]] فعّال و شایسته با حضور مستمر و مداوم برای [[اصلاح]] وضع موجود، به مبارزۀ بی‌امان ادامه می‌‌دهد؛ زیرا در این حالت است که [[ارکان انتظار]] شکل می‌‌گیرد. [[قرآن]] می‌‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَن لَّيْسَ لِلإِنسَانِ إِلاَّ مَا سَعَى}}<ref>«و اینکه آدمی را چیزی جز آنچه (برای آن) کوشیده است نخواهد بود» سوره نجم، آیه ۳۹.</ref> و در باب [[انتظار]]، این [[آیه]] بدین معناست، انتظار بدون اقدام عملی اصلا محقق نمی‌شود<ref>ر. ک. [[عبدالعلی محمدی|محمدی، عبدالعلی]]، [[جهانی‌شدن و انتظار و موعود (مقاله)|جهانی‌شدن و انتظار و موعود]]، ص۱۱۴-۱۱۵.</ref>.  

== رابطه [[افشاگری]] و اقدام برای محقق شدن [[آینده]] ای مطلوب ==

* اقدام و [[عمل برای محقق شدن وضع مطلوب]] می‌‌تواند به هر طریقی از جمله افشاگری باشد به این صورت که شخص [[منتظر]] با افشاگری نشان می‌‌دهد سازمان‌هایی که [[قواعد]] و [[قوانین]] برای [[بشر]] می‌‌سازند، فقط دنبال توطئه‌اند نه [[پاسداری از حقوق]] [[بشر]]، این شعارهای به ظاهر خیرخواهانه از سوی آنان [[توطئه]] ای بیش نیست، توطئه ای برای [[بهره‌کشی]] بیشتر و گرفتن آخرین رمق از [[مستضعفان]] است. [[منتظران]]، با افشاگری خود می‌خواهند نشان دهند این [[سازمان‌های بین‌المللی]]، حتی دادگاه‌های بین‌المللی، سازمان‌هائی [[ضعیف]] و ذلیلی هستند که در [[اختیار]] [[قدرتمندان]] [[ظالم]] است و رأیشان فقط در حد [[حفظ]] و [[حمایت]] از موقعیتشان است<ref>ر. ک. علی قائمی|قائمی، علی، نگاهی به مسأله انتظار (کتاب)|نگاهی به مسأله انتظار، ص۳۰-۳۴.</ref>.