پرش به محتوا

وظایف شخصی شیعیان در عصر غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مهدویت}}
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = تکالیف منتظران
| عنوان مدخل  =
| مداخل مرتبط =
| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)
}}
 
== مقدمه ==
#«هر [[منتظری]] باید [[اهل]] پیوند با [[خداوند بزرگ]] باشد و ضمن درخواست روزی در ابعاد ذیل، برای درونی کردن و استقرار این صفات در خویش تلاش کند:
## '''[[توفیق]] [[طاعت]]:''' [[منتظر راستین]] هم اهل [[اطاعت خدا]]، [[پیامبر]]{{صل}} و [[امام]] [[معصوم]]{{ع}} است و هم توفیق چنین [[فرمانبری]] را همواره از [[خدای سبحان]] می‌خواهد: {{عربی|"اللَّهُمَ‏ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ‏ الطَّاعَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''دوری از [[معصیت]]:''' [[گناهان]]، موانع مسیر [[حرکت به سوی خدا]] و مهم‌ترین عامل [[سقوط]] انسان‌اند، از همین‌رو [[منتظر حقیقی]] [[امام عصر]]{{ع}} باید ضمن درخواست [[توفیق الهی]] در [[ترک گناهان]]، سعی [[بلیغ]] خویش را در تحقق چنین صفتی به کار گیرد. گفتنی است گناهان، هرچند به کوچک و بزرگ ([[صغیره]] و [[کبیره]]) قسمت شده‌اند، هر [[نافرمانی]] [[خدای متعال]] گناهی بزرگ است:{{عربی|"وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''[[نیت]] خالصانه:''' [[اصلاح]] انگیزه [[اعمال]] (نیت) و [[خلوص]] هرچه بیشتر از هر شائبه [[شرک]] و [[ریا]] در جمیع مراتبش، به گونه‌ای که چیزی جز [[اطاعت]] [[امر الهی]] و انجام دادن آنچه موجب رضای [[حق]] است در نیت [[انسان]] سهم نداشته باشد، ازوظایف اهل [[انتظار]] است: {{عربی|"وَ صِدْقَ النِّيَّةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''[[شناخت]] [[محرمات الهی]]:''' [[ترک معاصی]]، شدنی نیست مگر با شناخت چیزهایی که [[خداوند سبحان]] با [[حکمت]] بالغه‌اش بر بندگانش [[حرام]] کرده است. و چون حرام یعنی آنچه دریدن پرده آن روا نیست خواه آن چیز، [[حق]] باشد یا [[دین]] و یا [[قانون]] و یا... منتظری که محرمات الهی را نشناسد و [[حریم]] آن را [[پاس]] ندارد، چه بسا به [[شکستن حریم]] آنها گرفتار آید، از این‌رو شناختن محرمات الهی ضروری است: {{عربی|"وَ عِرْفَانَ الْحُرْمَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# [[انسانی]] که در انتظار کریم‌ترین انسان‌های عصرش به سر می‌برد، بایسته است که از [[خداوند]] [[کریم]] اعطا و ازدیاد و [[حفظ کرامت]] خود را در اسباب [[کرامت]] [[طلب]] کند و خویش هم در تحقق آن خواسته از پای ننشیند.
## '''درخواست [[هدایت تکوینی]] خاص:''' آنچه مایه کرامت [[جان آدمی]] است، [[هدایت]] یافتن به [[نور]] [[دین الهی]] و [[حفظ]] [[تقوا]] است. آنان که به مسیر [[اطاعت]] او [[هدایت]] نشوند، در سیاهی [[جهالت‌ها]] و [[انحراف‌ها]] [[سرگردان]] و از [[کرامت الهی]] [[انسان]] [[محروم]] خواهند شد. بر [[انسان منتظر]] است که با تلاش [[علمی]] و جهد عملی، زمینه [[افاضه]] هدایت [[تکوین]] را در خویش هر لحظه پرورش دهد: {{عربی|" وَ أَكْرِمْنَا بِالْهُدَى‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''درخواست [[استقامت]] در مسیر هدایت:''' بسا کسانی که از [[هدایت الهی]] بهره‌مندند؛ اما پس از اندک زمانی با [[غفلت]] از [[حق]] و روی آوردن به اهوا و [[امیال]] خویش از جاده هدایت به [[بیراهه]] [[ضلالت]] افتادند و [[نور]] هدایتشان را در شب دیجور [[گمراهی]] خاموش کردند، پس بر [[منتظران راستین]] بایسته است که در مسیر [[هدایتی]] که [[خدای سبحان]] آنها را به آن رهنمون شده است استقامت ورزند و با [[تمسک]] به [[علم]] و [[ایمان]] از هر اعوجاجی دوری جویند تا مشمول هدایت‌های [[برتر]] که محصول استقامت در مسیر هدایت است باشند: {{عربی|"وَ الِاسْتِقَامَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# [[زبان]]، ترجمان [[عقل]] و [[اندیشه]] انسان است، از این‌رو [[توفیق]] [[نیک گفتاری]] زبان صیانت از آن برای [[اهل]] [[انتظار]] ضروری است. طبق آموزه‌های این دعای [[شریف]]، منتظران راستین می‌باید با توجه به آنچه در پی می‌آید در صیانت زبان خویش کوشا باشند:
## '''سخن صائب گفتن:''' [[منتظر راستین]] آن حضرت می‌باید جز از سر [[راستی]] [[سخن]] نگوید و گفتار غیر صائب را (به جد یا به [[هزل]]) وا [[نهد]]: {{عربی|" وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ الْحِكْمَة‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''[[حکیمانه]] [[سخن گفتن]]:''' گفتن سخنان بی‌محتوا و بی‌فایده که نه در امر [[دین]] سودی می‌بخشند و نه در کار [[دنیا]]، کاری حکیمانه نیست. آنچه حکیمانه نیست [[لغو]] است و اهل ایمان از لغو [[اعراض]] می‌کنند. بر همین اساس بر اهل [[انتظار شایسته]] است که حکیمانه سخن بگویند و زبان را از سخنان لغو صیانت کنند: {{عربی|" وَ الْحِكْمَة‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# [[قلب]] انسان منتظر، ظرف مبارکی است که هر مظروفی شایسته آن نیست. در این دعای شریف هم مظروف شایسته قلب [[مؤمن]] معرفی و هم [[وظیفه منتظران راستین]] در این موضوع بازگو شده است:
## '''کسب [[نور]] [[علم]]:''' اکتساب علم و خروج از سیاهی [[نادانی]]، [[وظیفه منتظران]] [[ظهور امام عصر]]{{ع}} است و چون [[علوم]] اکتسابی بی‌تعلیم و [[تعلم]] به دست نمی‌آیند، از این‌رو [[تعلیم و تعلم]] و تلاش در جهت کسب [[علم حصولی]] و نیز [[تهذیب]] [[دل]] برای [[ادراک]] [[حقایق]] با [[علم حضوری]]، [[وظیفه]] هر [[مسلمان]] [[منتظری]] شمرده شده است.
## '''کسب نور [[معرفت]]:''' معرفت اخص از علم است و به [[علمی]] اطلاق می‌شود که با [[تمییز]] کامل معروف از غیر خود و ادراک خصوصیات آن همراه است. بر [[منتظران راستین]] است که به اکتساب علم بسنده نکنند و با عمق بخشیدن به گستره علوم به [[کسب معرفت]] نایل آیند، که هر [[معرفتی]] علم هست؛ اما هر علمی معرفت نیست<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص۲۰۱-۲۰۳.</ref>.


#«هر منتظری باید اهل پیوند با [[خداوند]] بزرگ باشد و ضمن درخواست روزی در ابعاد ذیل، برای درونی کردن و استقرار این صفات در خویش [[تلاش]] کند:
## '''توفیق [[طاعت]]:''' [[منتظر راستین]] هم اهل [[اطاعت]] [[خدا]]، [[پیامبر]] {{صل}} و [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} است و هم توفیق چنین [[فرمانبری]] را همواره از [[خدای سبحان]] می‌خواهد: {{عربی|"اللَّهُمَ‏ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ‏ الطَّاعَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''دوری از [[معصیت]]:''' [[گناهان]]، موانع مسیر حرکت به سوی [[خدا]] و مهم‌ترین عامل سقوط انسان‌اند، از همین‌رو [[منتظر]] حقیقی [[امام عصر]] {{ع}} باید ضمن درخواست توفیق الهی در ترک [[گناهان]]، سعی بلیغ خویش را در تحقق چنین صفتی به کار گیرد. گفتنی است [[گناهان]]، هرچند به کوچک و بزرگ (صغیره و کبیره) قسمت شده‌اند، هر [[نافرمانی]] خدای متعال گناهی بزرگ است:{{عربی|"وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''نیت خالصانه:''' [[اصلاح]] انگیزه اعمال (نیت) و [[خلوص]] هرچه بیشتر از هر شائبه [[شرک]] و ریا در جمیع مراتبش، به گونه‌ای که چیزی جز [[اطاعت]] [[امر الهی]] و انجام دادن آنچه موجب رضای [[حق]] است در نیت [[انسان]] سهم نداشته باشد، ازوظایف اهل [[انتظار]] است: {{عربی|"وَ صِدْقَ النِّيَّةِ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''[[شناخت]] [[محرمات الهی]]:''' [[ترک معاصی]]، شدنی نیست مگر با [[شناخت]] چیزهایی که [[خداوند سبحان]] با [[حکمت]] بالغه‌اش بر بندگانش [[حرام]] کرده است. و چون [[حرام]] یعنی آنچه دریدن پرده آن روا نیست خواه آن چیز، [[حق]] باشد یا [[دین]] و یا قانون و یا... منتظری که [[محرمات الهی]] را نشناسد و [[حریم]] آن را پاس ندارد، چه بسا به شکستن [[حریم]] آن‌ها گرفتار آید، از این‌رو شناختن [[محرمات الهی]] ضروری است: {{عربی|"وَ عِرْفَانَ الْحُرْمَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# انسانی که در [[انتظار]] کریم‌ترین انسان‌های عصرش به سر می‌برد، بایسته است که از [[خداوند]] کریم اعطا و ازدیاد و حفظ [[کرامت]] خود را در اسباب [[کرامت]] طلب کند و خویش هم در تحقق آن خواسته از پای ننشیند.
## '''درخواست [[هدایت تکوینی]] خاص:''' آنچه مایه [[کرامت]] [[جان]] [[آدمی]] است، [[هدایت]] یافتن به [[نور]] [[دین الهی]] و حفظ [[تقوا]] است. آنان که به مسیر [[اطاعت]] او [[هدایت]] نشوند، در سیاهی جهالت‌ها و انحراف‌ها سرگردان و از [[کرامت]] الهی [[انسان]] محروم خواهند شد. بر [[انسان]] [[منتظر]] است که با [[تلاش]] علمی و جهد عملی، زمینه [[افاضه]] [[هدایت]] [[تکوین]] را در خویش هر لحظه پرورش دهد: {{عربی|" وَ أَكْرِمْنَا بِالْهُدَى‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''درخواست [[استقامت]] در مسیر [[هدایت]]:''' بسا کسانی که از [[هدایت الهی]] بهره‌مندند؛ اما پس از اندک زمانی با [[غفلت]] از [[حق]] و روی آوردن به اهوا و امیال خویش از جاده [[هدایت]] به [[بیراهه]] [[ضلالت]] افتادند و [[نور]] هدایتشان را در شب دیجور [[گمراهی]] خاموش کردند، پس بر [[منتظران]] راستین بایسته است که در مسیر هدایتی که [[خدای سبحان]] آن‌ها را به آن رهنمون شده است [[استقامت]] ورزند و با [[تمسک]] به [[علم]] و [[ایمان]] از هر اعوجاجی دوری جویند تا مشمول هدایت‌های [[برتر]] که محصول [[استقامت]] در مسیر [[هدایت]] است باشند: {{عربی|"وَ الِاسْتِقَامَةِ ‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# زبان، ترجمان [[عقل]] و [[اندیشه]] [[انسان]] است، از این‌رو توفیق نیک گفتاری زبان صیانت از آن برای اهل [[انتظار]] ضروری است. طبق آموزه‌های این دعای شریف، [[منتظران]] راستین می‌باید با توجه به آنچه در پی می‌آید در صیانت زبان خویش کوشا باشند:
## '''سخن صائب گفتن:''' [[منتظر راستین]] آن حضرت می‌باید جز از سر [[راستی]] سخن نگوید و [[گفتار]] غیر صائب را (به جد یا به هزل) وا نهد: {{عربی|" وَ سَدِّدْ أَلْسِنَتَنَا بِالصَّوَابِ وَ الْحِكْمَة‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
## '''حکیمانه سخن گفتن:''' گفتن سخنان بی‌محتوا و بی‌فایده که نه در امر [[دین]] سودی می‌بخشند و نه در کار [[دنیا]]، کاری حکیمانه نیست. آنچه حکیمانه نیست لغو است و اهل [[ایمان]] از لغو اعراض می‌کنند. بر همین اساس بر اهل [[انتظار]] [[شایسته]] است که حکیمانه سخن بگویند و زبان را از سخنان لغو صیانت کنند: {{عربی|" وَ الْحِكْمَة‏‏‏‏‏‏‏‏"}}.
# [[قلب]] [[انسان]] [[منتظر]]، ظرف مبارکی است که هر مظروفی [[شایسته]] آن نیست. در این دعای شریف هم مظروف [[شایسته]] [[قلب]] [[مؤمن]] معرفی و هم [[وظیفه]] [[منتظران]] راستین در این موضوع بازگو شده است:
## '''کسب [[نور]] [[علم]]:''' اکتساب [[علم]] و [[خروج]] از سیاهی [[نادانی]]، [[وظیفه]] [[منتظران]] [[ظهور امام عصر]] {{ع}} است و چون [[علوم]] اکتسابی بی‌تعلیم و [[تعلم]] به دست نمی‌آیند، از این‌رو [[تعلیم و تعلم]] و [[تلاش]] در جهت کسب [[علم حصولی]] و نیز تهذیب [[دل]] برای [[ادراک]] حقایق با [[علم حضوری]]، [[وظیفه]] هر [[مسلمان]] منتظری شمرده شده است.
## '''کسب [[نور]] [[معرفت]]:''' [[معرفت]] اخص از [[علم]] است و به علمی اطلاق می‌شود که با تمییز کامل معروف از غیر خود و [[ادراک]] خصوصیات آن همراه است. بر [[منتظران]] راستین است که به اکتساب [[علم]] بسنده نکنند و با عمق بخشیدن به گستره [[علوم]] به [[کسب معرفت]] نایل آیند، که هر معرفتی [[علم]] هست؛ اما هر علمی [[معرفت]] نیست<ref>[[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص 201-203.</ref>.
== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
* [[تکالیف و وظایف شخصی شیعیان در زمان غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]]
* [[تکالیف و وظایف شخصی شیعیان در زمان غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش)]]
خط ۲۳: خط ۳۰:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:151897.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|'''امام مهدی موجود موعود''']]
# [[پرونده:151897.jpg|22px]] [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|'''امام مهدی موجود موعود''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


۱۱۲٬۸۶۰

ویرایش