انتظار مثبت: تفاوت میان نسخه‌ها

در این نگاه، رویش [[روح]] [[مقاومت]] و اصلاحگری ریشه گرفته از اندیشۀ انتظار در وجود [[انسان]]، سبب پیدایی دو رویکرد، یعنی پرهیز از همسویی با عوامل [[ظلم]] و [[فساد]] و [[مبارزه]] با نماد‌ها و نمود‌های [[بی‌عدالتی]] از یک‌سو و [[خودسازی]] و اقدامات زمینه‌ساز برای تحقق [[حکومت عدل جهانی]] از سوی دیگر است، پس آنان که به وضع موجود [[دل]] بسته و فراتر از آن را برنمی‌تابند، [[منتظر]] نیستند؛ زیرا کسی منتظر است که با [[پایداری]] در برابر مظاهر [[باطل]] و [[اصلاح]] ناراستی‌ها و بیدادگری‌ها، در پی دستیابی به آرمان بلند و [[هدف]] سترگی باشد که به انتظار آن نشسته است<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[ادب فنای مقربان ج۹ (کتاب)| ادب فنای مقربان ج۹]]، ص۳۵۷، ۳۶۶.</ref>. در این دیدگاه [[ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} حلقه‌ای است از حلقه‌های مبارزۀ [[اهل]] [[حق و باطل]] که به [[پیروزی]] [[اهل حق]] منتهی می‌شود و سهیم بودن یک فرد در این [[سعادت]] وابسته به این است که آن فرد عملا در گروه اهل حق باشد<ref>ر.ک: [[اصغر طهماسبی بلداجی|طهماسبی بلداجی، اصغر]] و [[فاطمه مرادی|مرادی، فاطمه]]، [[قرآن و سبک زندگی مهدوی (مقاله)|قرآن و سبک زندگی مهدوی]].</ref>. این انتظار سازندگی را در همه ابعاد در پی دارد؛ سازندگی فرد و [[اجتماع]]، اصلاح [[اخلاق]] و روح و روان فرد و [[جامعه]]، اصلاح شیوه معیشتی و [[اقتصاد]]، سلامت جسم و جان و... از مزایای انتظار مثبت است<ref>رضا محمدی|محمدی، رضا، امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی، ص۱۸۱-۱۸۳.</ref>.