همسرداری در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دوم: محبت شدید به همسر
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
زهرا {{س}} دردها و رنج‌هایش را از علی {{ع}} پنهان می‌کرد تا مبادا او آزرده شود. حتی در بستر [[بیماری]] و در واپسین ساعات عمرش به [[فکر]] علی {{ع}} و رنج‌های او بود و بر مظلومیت آن حضرت می‌گریست. علی {{ع}} پرسید: «بانوی گرامی! چه چیز تو را به [[گریه]] واداشته است؟» پاسخ داد: «[[مصیبت‌ها]] و مرارت‌هایی که بعد از من به تو می‌رسد»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۱۸.</ref>. | زهرا {{س}} دردها و رنج‌هایش را از علی {{ع}} پنهان می‌کرد تا مبادا او آزرده شود. حتی در بستر [[بیماری]] و در واپسین ساعات عمرش به [[فکر]] علی {{ع}} و رنج‌های او بود و بر مظلومیت آن حضرت می‌گریست. علی {{ع}} پرسید: «بانوی گرامی! چه چیز تو را به [[گریه]] واداشته است؟» پاسخ داد: «[[مصیبت‌ها]] و مرارت‌هایی که بعد از من به تو می‌رسد»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۱۸.</ref>. | ||
[[حضرت فاطمه]] {{س}} همواره - حتی برای پس از مرگش - در [[اندیشه]] [[آرامش]] و [[آسایش]] [[حضرت علی]] {{ع}} بود. از این رو، [[وصیت]] کرد پس از درگذشت او [[ازدواج]] کند و حتی | [[حضرت فاطمه]] {{س}} همواره - حتی برای پس از مرگش - در [[اندیشه]] [[آرامش]] و [[آسایش]] [[حضرت علی]] {{ع}} بود. از این رو، [[وصیت]] کرد پس از درگذشت او [[ازدواج]] کند و حتی خواهر زاده‌اش، اُمامه<ref>امامه - به ضم همزه - دختر ابوالعاص بن ربیع و مادرش زینب، دختر رسول خدا {{صل}} بود (سفینة البحار، ج۱، ص۱۳۷).</ref> را هم معرفی کرد. او می‌گفت: [[همسر]] برای مردان امری ضروری است»<ref>جلاء العیون، سید عبد الله شبر، ج۱، ص۲۱۸.</ref>. | ||
به [[راستی]] که [[لقب]] «حانیه»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷.</ref> - کسی که به همسر و فرزندانش بسیار [[مهربان]] است - زیبنده [[فاطمه]] {{س}} است؛ چراکه او به علی {{ع}} و فرزندانش [[عشق]] می‌ورزید و همه [[سختی‌ها]] و مرارت‌ها را در راه [[رضایت]] آنان که [[رضایت خدا]] در آن بود تحمل می‌کرد. | به [[راستی]] که [[لقب]] «حانیه»<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۷.</ref> - کسی که به همسر و فرزندانش بسیار [[مهربان]] است - زیبنده [[فاطمه]] {{س}} است؛ چراکه او به علی {{ع}} و فرزندانش [[عشق]] می‌ورزید و همه [[سختی‌ها]] و مرارت‌ها را در راه [[رضایت]] آنان که [[رضایت خدا]] در آن بود تحمل می‌کرد. | ||