همسرداری در معارف و سیره فاطمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از شئون [[مدیریتی]] حضرت زهرا {{س}} [[رازداری]] وی و رعایت [[حرمت]] خانواده و [[حفظ]] آبروی علی {{ع}} است. او تمام مشکلات و کمبودها را [[تحمل]] کرد؛ اما خم به ابرو نیاورد و هرگز [[محرومیت]] رفاهی خویش را به رخ علی {{ع}} نکشید و در غیاب شوهر از خانه و [[فرزندان]] او به خوبی نگهداری کرد و زمانی که علی {{ع}} میهمانی را به [[منزل]] [[دعوت]] می‌کرد، زهرا {{س}} با اینکه می‌دانست در خانه چیزی وجود ندارد به [[احترام]] شوهر از میهمان به گرمی استقبال می‌کرد و اگر لازم بود، [[کودکان]] خود را گرسنه می‌خوابانید و مختصر غذای آنان را به میهمان شوهر می‌داد<ref>ر. ک: درس دوازدهم.</ref> و بدین‌گونه آبروی [[خانواده]] را [[حفظ]] می‌کرد.

از مطالعه [[سیره]] زهرا {{س}} چنین بر می‌آید که وی از طرح [[مشکلات]] و نارسایی‌های [[زندگی]] حتی نزد پدرش ابا داشت مگر آن‌گاه که خود آن [[حضرت]] از وی می‌پرسید<ref>ر. ک: درس دهم.</ref>.

فقدان زهرا {{س}} برای علی {{ع}} بسیار سنگین و جانکاه بود. از این رو، با آنکه فاطمه {{س}} از قبل، او را به [[آرامش]] و [[بردباری]] [[دعوت]] کرده بود<ref>ر. ک: چشمه در بستر، ص۲۶۲ – ۲۶۳.</ref>، در [[فراق]] او [[ضجه]] می‌زد و با سوز و گداز زمزمه می‌کرد: {{متن حدیث|نَفْسِي عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحْبُوسَةٌ يَا لَيْتَهَا خَرَجَتْ مَعَ الزَّفَرَاتِ‌ لَا خَيْرَ بَعْدَكِ فِي الْحَيَاةِ وَ إِنَّمَا أَخْشَى مَخَافَةَ أَنْ تَطُولَ حَيَاتِي}}<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۱۳.</ref>.