آداب ازدواج در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

مردی به حسن{{ع}} عرض کرد: «دختری دارم، به نظر شما او را به [[ازدواج]] چه کسی درآورم؟ ” حضرت فرمود: {{متن حدیث|زَوِّجْهَا مِنْ‏ رَجُلٍ‏ تَقِيٍّ‏ فَإِنَّهُ إِنْ أَحَبَّهَا أَكْرَمَهَا وَ إِنْ أَبْغَضَهَا لَمْ يَظْلِمْهَا}}<ref>«او را به ازدواج کسی در آور که پرواپیشه باشد. پس اگر او را [[دوست]] بدارد کرامتش نماید، و اگر دشمنش دارد به او [[ستم]] نورزد». مکارم الاخلاق، ص۲۰۴؛ شهاب الدین محمد بن احمد الابشیهی، المستطرف فی کل فن مستظرف، دار الندوة الجدیدة، بیروت، ج۲، ص۲۱۸ [{{متن حدیث|ممن یتقی الله عز و جل فإن}} آمده است]؛ السید السابق، فقه السنة، الطبعة الرابعة، دارالفکر، بیروت، ۱۴۰۳ ق. ج۲، ص۲۰ [{{متن حدیث|ممن یتقی الله فإن}} آمده است]؛ میزان الحکمة، ج۵، ص۸۹.</ref>.

همچنین از [[امام صادق]]{{ع}} درباره معیار تناسب و همتایی [[روایت]] شده است که فرمود: {{متن حدیث|الْكُفْوُ أَنْ‏ يَكُونَ‏ عَفِيفاً وَ [يَكُونَ] عِنْدَهُ يَسَارٌ}}<ref>«متناسب و همتا بدین معناست که پاکدامن باشد و [[زندگی]] با او همراه با [[آسایش]] باشد». تهذیب الاحکام، ج۷، ص۳۹۴؛ جمال الدین الحسن بن یوسف المطهر (العلامة الحلی)، تذکرة الفقهاء، الطبعة الاولی، المکتبة المرتضویة، ج۲، ص۶۰۳؛ مختلف الشیعة، ج۷، ص۳۰۰؛ عوالی اللآلی، ج۳، ص۳۳۸.</ref>.

همچنین آن حضرت فرموده است: {{متن حدیث|إِيَّاكُمْ‏ وَ تَزْوِيجَ‏ الْحَمْقَاءِ فَإِنَّ‏ صُحْبَتَهَا بَلَاءٌ وَ وُلْدَهَا ضِيَاعٌ}}<ref>«از ازدواج با احمق بپرهیزید که [[همنشینی]] با چنین کسی [[رنج]] است و فرزند حاصل از این ازدواج تباه است». الکافی، ج۵، ص۳۳۲؛ علی بن بابویه القمی، فقه الرضا، تحقیق مؤسسة آل البیت لاحیاء التراث، الطبعة الاولی، نشر المؤتمر العالمی للامام الرضا{{ع}}، مشهد، ۱۴۰۶ ق. ص۲۳۴؛ أبوجعفر محمد بن علی بن الحسین بن بابویه القمی الصدوق)، معانی الاخبار، عنی بتصحیحه علی اکبر الغفاری، مکتبة الصدوق، طهران، ۱۳۷۹ ق. ص۳۱۶؛ کتاب من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۳۹۱؛ المقنع، ص۳۰۵؛ المقنعة، ص۵۱۲؛ أبو عبد الله محمد بن سلامة القضاعی، مسند الشهاب، بتحقیق عبد الحمید السلفی، الطبعة الاولی، مؤسسة الرسالة، بیروت، ۱۴۰۵ ق. ج۲، ص۹۶؛ تهذیب الاحکام، ج۷، ص۴۰۳؛ مکارم الاخلاق، ص۲۰۳؛ السرائر، ج۲، ص۵۵۹؛ کنز العمال، ج۱۶، ص۴۹۶.</ref>.

علاوه بر اینها [[رسول خدا]]{{صل}} درباره برخی ازدواج‌ها هشدار داده است تا از عوارض و پیامدهای منفی و زیانبار آنها [[پیشگیری]] شود، چنان‌که آن حضرت از ازدواج‌های فامیلی [[مسلمانان]] را برحذر می‌داشت و می‌فرمود: {{متن حدیث|لَا تَنْكِحُوا القَرابَةَ القَرِيبَة فإِنَّ الوَلَد يُخْلَقُ ضَاوِيّاً}}<ref>«با [[خویشاوندان]] بسیار نزدیک [[ازدواج]] نکنید؛ زیرا فرزند نحیف و [[ناتوان]] به [[دنیا]] می‌آید». مجد الدین أبوالسعادات المبارک بن محمد المعروف بابن الاثیر الجزری، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، تحقیق طاهر احمد الزاوی، محمود محمد الطناحی، چاپ چهارم، افست انتشارات اسماعیلیان، قم، ۱۳۶۴ ش. ج۳، ص۱۰۶؛ لسان العرب، ج۱۴، ص۴۸۹؛ شمس الدین محمد بن احمد الشربینی، مغنی المحتاج، الطبعة الاولی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ۱۳۷۷ ق. ج۳، ص۱۲۷؛ محمد بن المرتضی المدعو ملا محسن الفیض الکاشانی، المحجة البیضاء فی تهذیب الاحیاء، صححه و علق علیه علی اکبر الغفاری، الطبعة الثانیة، دفتر انتشارات اسلامی، ج۳، ص۹۴؛ علی بن ابراهیم بن محمد الشروانی، حواشی الشروانی، الطبعة الاولی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج۷، ص۱۸۹؛ الحدائق الناضرة، ج۲۳، ص۱۷.</ref>.