پرش به محتوا

احترام و تکریم فرزند: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۲۱: خط ۲۱:


===[[احترام]] به [[بازی]] کودکان ===
===[[احترام]] به [[بازی]] کودکان ===
[[احترام]] به بازی کودکان و توجه به آن و رعایت [[حال]] کودکان هنگام بازی از جلوه‌های مهم [[تکریم]] [[فرزندان]] در [[راه و رسم نبوی]] بود. از چند طریق چنین نقل شده است: پیامبر{{صل}} [[مردم]] را به [[نماز]] خواند و حسن [طفل خردسال [[حضرت زهرا]]{{س}}] نیز با وی بود. پیامبر طفل را [[پهلوی]] خود نشاند و به نماز ایستاد. یکی از سجده‌های نماز را خیلی طول داد. [[[راوی حدیث]] گوید:] من سر از [[سجده]] برداشتم، دیدم حسن از جای خود برخاسته و روی شانه پیامبر نشسته است. وقتی نماز تمام شد [[نمازگزاران]] گفتند: ای [[رسول خدا]]، چنین سجده‌ای هرگز از شما ندیده بودیم، [[گمان]] کردیم [[وحی]] به شما رسیده است. فرمود: وحی نرسیده بود، فرزندم حسن در [[حال]] [[سجده]] بر دوشم سوار شده بود، نخواستم [[شتاب]] کنم و [[کودک]] را به [[زمین]] بگذارم، [[صبر]] کردم تا خودش پایین آمد<ref>{{عربی|أَنَّهُ دُعِيَ النَّبِيُّ إِلَى صَلَاةٍ وَ الْحَسَنُ مُتَعَلِّقٌ بِهِ فَوَضَعَهُ النَّبِيُّ{{صل}} مُقَابِلَ جَنْبِهِ وَ صَلَّى فَلَمَّا سَجَدَ أَطَالَ‏ السُّجُودَ فَرَفَعْتُ‏ رَأْسِي‏ مِنْ بَيْنِ الْقَوْمِ فَإِذَا الْحَسَنُ عَلَى كَتِفِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَلَمَّا سَلَّمَ قَالَ لَهُ الْقَوْمُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدْ سَجَدْتَ فِي صَلَاتِكَ هَذِهِ سَجْدَةً مَا كُنْتَ تَسْجُدُهَا كَأَنَّمَا يُوحَى إِلَيْكَ فَقَالَ لَمْ يُوحَ إِلَيَّ وَ لَكِنَّ ابْنِي كَانَ عَلَى كَتِفِي فَكَرِهْتُ أَنْ أُعَجِّلَهُ حَتَّى نَزَلَ}}؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۲۴؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۹۴.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی ج۴]]، ص۲۵۷.</ref>
[[احترام]] به بازی کودکان و توجه به آن و رعایت حال کودکان هنگام بازی از جلوه‌های مهم [[تکریم]] [[فرزندان]] در [[راه و رسم نبوی]] بود. از چند طریق چنین نقل شده است: پیامبر{{صل}} [[مردم]] را به [[نماز]] خواند و حسن [طفل خردسال [[حضرت زهرا]]{{س}}] نیز با وی بود. پیامبر طفل را پهلوی خود نشاند و به نماز ایستاد. یکی از سجده‌های نماز را خیلی طول داد. ([[راوی حدیث]] گوید:) من سر از [[سجده]] برداشتم، دیدم حسن از جای خود برخاسته و روی شانه پیامبر نشسته است. وقتی نماز تمام شد [[نمازگزاران]] گفتند: ای [[رسول خدا]]، چنین سجده‌ای هرگز از شما ندیده بودیم، [[گمان]] کردیم [[وحی]] به شما رسیده است. فرمود: وحی نرسیده بود، فرزندم حسن در حال [[سجده]] بر دوشم سوار شده بود، نخواستم [[شتاب]] کنم و کودک را به [[زمین]] بگذارم، [[صبر]] کردم تا خودش پایین آمد<ref>{{عربی|أَنَّهُ دُعِيَ النَّبِيُّ إِلَى صَلَاةٍ وَ الْحَسَنُ مُتَعَلِّقٌ بِهِ فَوَضَعَهُ النَّبِيُّ{{صل}} مُقَابِلَ جَنْبِهِ وَ صَلَّى فَلَمَّا سَجَدَ أَطَالَ‏ السُّجُودَ فَرَفَعْتُ‏ رَأْسِي‏ مِنْ بَيْنِ الْقَوْمِ فَإِذَا الْحَسَنُ عَلَى كَتِفِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} فَلَمَّا سَلَّمَ قَالَ لَهُ الْقَوْمُ يَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدْ سَجَدْتَ فِي صَلَاتِكَ هَذِهِ سَجْدَةً مَا كُنْتَ تَسْجُدُهَا كَأَنَّمَا يُوحَى إِلَيْكَ فَقَالَ لَمْ يُوحَ إِلَيَّ وَ لَكِنَّ ابْنِي كَانَ عَلَى كَتِفِي فَكَرِهْتُ أَنْ أُعَجِّلَهُ حَتَّى نَزَلَ}}؛ مناقب ابن شهرآشوب، ج۴، ص۲۴؛ بحارالانوار، ج۴۳، ص۲۹۴.</ref>.<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۴ (کتاب)|سیره نبوی ج۴]]، ص۲۵۷.</ref>


=== [[تحسین]] کودکان ===
=== [[تحسین]] کودکان ===
۱۱۲٬۱۷۱

ویرایش