آیه اولی الامر از دیدگاه اهل سنت: تفاوت میان نسخهها
←نقد و بررسی اشکال سوم
خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
==== نقد و بررسی اشکال سوم ==== | ==== نقد و بررسی اشکال سوم ==== | ||
این اشکال [[مفسر]] [[اهل سنت]] از | این اشکال [[مفسر]] [[اهل سنت]] از سه زاویه میتواند مورد ارزیابی قرار گیرد: | ||
# اینکه گفته شود اگر در ادامه لفظ «اولی الامر»، عبارت «الامام» در آیه کریمه نیامده و تکرار نشده است در برابر میگوییم: الفاظی مانند ([[اهل]] الحل والعقد) يا (الحكام) يا (العلماء) يا (الخلفاء) و... نیز به کار برده نشده است. برای نمونه در [[آیه شریفه]]: خدای متعال نفرموده است {{متن عربی|ان تنازعتم فى شى فردوه إلى الله والرسول و اهل الحل و العقد}} در حالی که شما «اولی الامر» را به یکی از این مصداقها دانستهاید. پس اشکال شما قابل نقض است. | # اینکه گفته شود اگر در ادامه لفظ «اولی الامر»، عبارت «الامام» در آیه کریمه نیامده و تکرار نشده است در برابر میگوییم: الفاظی مانند ([[اهل]] الحل والعقد) يا (الحكام) يا (العلماء) يا (الخلفاء) و... نیز به کار برده نشده است. برای نمونه در [[آیه شریفه]]: خدای متعال نفرموده است {{متن عربی|ان تنازعتم فى شى فردوه إلى الله والرسول و اهل الحل و العقد}} در حالی که شما «اولی الامر» را به یکی از این مصداقها دانستهاید. پس اشکال شما قابل نقض است. | ||
# دوم اینکه گفته شود با توجه به اینکه [[قانونگذار]] [[احکام شرعی]] تنها [[خدای متعال]] است و [[پیامبر گرامی]] نیز از ناحیه [[وحی]] به لحاظ نوع [[مأموریت]] و [[مسئولیت الهی]] خویش [[احکام]] و [[قوانین]] را تبیین و [[تفسیر]] کرده و بر آن پایه میتواند [[قانون]] وضع کند، میتوان گفت: تمام [[مسلمانان]][[ احکام]] و [[تکالیف]] را بر اساس [[کتاب و سنت]] اخذ میکنند، اما [[امام]] [[معصوم]]{{ع}}ا علاوه بر تبیین و تفسیر قانون و [[حکم الهی]] [[وظیفه]] [[اجرای قانون]] و [[حدود الهی]] را بر عهده دارد. از این رو [[امامان حق]] [[قانونگذاری]] و نقض و فسخ [[احکام الهی]] را همانند [[خدا]] و [[رسول]] بر عهده ندارد و [[آیه شریفه]] مورد استناد در صدد بیان این نکته است که [[مردم]] در صورت [[اختلاف]][[ حکم]] و قانونی از [[شریعت]] برای بر طرف ساختن اختلاف باید به [[کتاب الهی]]-[[قرآن]]- و [[سنت]] پیامبر گرامی مراجعه نمایند و این نکته در [[روایات]] حضرات [[معصومین]] به پیروانشان سفارش شده است، آنجا که فرمودهاند اگر سخنی از ما به شما رسید آن را وارسی و بررسی کنید هرگاه این سخن با [[کتاب خداوند]] سازگار بود به آن چنگ زنید و اگر ناسازگار بود آن را رها سازید. چنانچه [[امام صادق]] د{{ع}} در این باره فرموده است: «هرگاه [[حدیث]] با قرآن سازگار نباشد آن را رها سازید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح۱۲</ref> و در جای دیگر آن حضرت فرمودهاند: «هر سخنی به [[کتاب خدا]] و [[سنت پیامبر]] برگشت داده میشود و هر [[حدیثی]] موافق با کتاب خدا نباشد آن را رها سازید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح14</ref> و دیگر بار فرمودهاند: «هرگاه بر شما دو [[حدیث مختلف]] گفته شد آن دو را بر کتاب خدا عرضه نمائید. هر کدام که موافق کتاب خدا باشد به آن [[تمسک]] جویید و اگر مخالف باشد رها نمائید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح29</ref>. در نتیجه آنچه از [[آیه کریمه]] به روشنی استفاده میشود،این است که [[امام]] [[معصوم]] وظیفهاش در تبیین و تفصیل [[احکام]] و [[قوانین]] [[شرعی]] مانند [[وظیفه]] و [[مسئولیت پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} تلقی میشود و بدین لحاظ [[خدای متعال]] در ادامه آیه کریمه[[ اطاعت]]، لفظ «[[اولی الامر]]» را بیان و تکرار نکرده است؛ چراکه [[مسئولیت]] «اولی الامر و [[رسول]] [[الهی]] در این باره یکسان است. | # دوم اینکه گفته شود با توجه به اینکه [[قانونگذار]] [[احکام شرعی]] تنها [[خدای متعال]] است و [[پیامبر گرامی]] نیز از ناحیه [[وحی]] به لحاظ نوع [[مأموریت]] و [[مسئولیت الهی]] خویش [[احکام]] و [[قوانین]] را تبیین و [[تفسیر]] کرده و بر آن پایه میتواند [[قانون]] وضع کند، میتوان گفت: تمام [[مسلمانان]][[ احکام]] و [[تکالیف]] را بر اساس [[کتاب و سنت]] اخذ میکنند، اما [[امام]] [[معصوم]]{{ع}}ا علاوه بر تبیین و تفسیر قانون و [[حکم الهی]] [[وظیفه]] [[اجرای قانون]] و [[حدود الهی]] را بر عهده دارد. از این رو [[امامان حق]] [[قانونگذاری]] و نقض و فسخ [[احکام الهی]] را همانند [[خدا]] و [[رسول]] بر عهده ندارد و [[آیه شریفه]] مورد استناد در صدد بیان این نکته است که [[مردم]] در صورت [[اختلاف]][[ حکم]] و قانونی از [[شریعت]] برای بر طرف ساختن اختلاف باید به [[کتاب الهی]]-[[قرآن]]- و [[سنت]] پیامبر گرامی مراجعه نمایند و این نکته در [[روایات]] حضرات [[معصومین]] به پیروانشان سفارش شده است، آنجا که فرمودهاند اگر سخنی از ما به شما رسید آن را وارسی و بررسی کنید هرگاه این سخن با [[کتاب خداوند]] سازگار بود به آن چنگ زنید و اگر ناسازگار بود آن را رها سازید. چنانچه [[امام صادق]] د{{ع}} در این باره فرموده است: «هرگاه [[حدیث]] با قرآن سازگار نباشد آن را رها سازید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح۱۲</ref> و در جای دیگر آن حضرت فرمودهاند: «هر سخنی به [[کتاب خدا]] و [[سنت پیامبر]] برگشت داده میشود و هر [[حدیثی]] موافق با کتاب خدا نباشد آن را رها سازید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح14</ref> و دیگر بار فرمودهاند: «هرگاه بر شما دو [[حدیث مختلف]] گفته شد آن دو را بر کتاب خدا عرضه نمائید. هر کدام که موافق کتاب خدا باشد به آن [[تمسک]] جویید و اگر مخالف باشد رها نمائید». <ref>نک: حر عاملی، وسائل الشيعه، ج۱۸، باب ۹، ح29</ref>. در نتیجه آنچه از [[آیه کریمه]] به روشنی استفاده میشود،این است که [[امام]] [[معصوم]] وظیفهاش در تبیین و تفصیل [[احکام]] و [[قوانین]] [[شرعی]] مانند [[وظیفه]] و [[مسئولیت پیامبر]] [[اسلام]]{{صل}} تلقی میشود و بدین لحاظ [[خدای متعال]] در ادامه آیه کریمه[[ اطاعت]]، لفظ «[[اولی الامر]]» را بیان و تکرار نکرده است؛ چراکه [[مسئولیت]] «اولی الامر و [[رسول]] [[الهی]] در این باره یکسان است. |