پرش به محتوا

صبر در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷۴: خط ۷۴:


== نقش صبر در تحقق انتظار ==
== نقش صبر در تحقق انتظار ==
# '''از طولانی شدن دوران غیبت مأیوس نگردد:''' شخص [[منتظر]] لازم است بر فرارسیدن [[ظهور]] حضرت و [[دولت]] حقّه [[مهدی]] {{ع}}، شتاب نکند. [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: "چشم به راه رسیدن [[فرج]] باشید و از کارگشایی و [[آسایش]] رسانی [[الهی]] نومید مباشید"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۳، ح ۷.</ref>. و نیز آن حضرت می‌فرمایند: در برپایی حکومت عدل و [[حق]] شتاب مکنید پیش از آنکه زمان مناسب آن فرا رسد زیرا پشیمان خواهید شد و زمان آن را دور و دراز نپندارید که دل‌هایتان سخت و [[ناامید]] شود"<ref> {{متن حدیث|لَا تُعَاجِلُوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَ لَا يَطُولَنَّ عَلَيْكُمُ الْأَمَدُ فَتَقْسُوَ قُلُوبُكُمْ}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۳، ح ۷.</ref>. طبق این [[حدیث شریف]] [[منتظر]] باید راهی میانه برگزیند و چنین بپندارد که در عین حال که زمان و شرایط مناسب برای این حادثه مهم و بی‌نظیر ضروری است لکن این مناسبت‌ها و شرایط ممکن است در زمانی بس اندک پدید آید و محیط آماده [[ظهور]] و [[فرج]] گردد. بنابراین، نباید به گونه‌ای به دولت حقه و [[ظهور]] آن نگریست که [[حس]] [[امید]] و حالت [[انتظار]] و آمادگی و عنصر از [[جامعه]] رخت بربندد. آنان که در عصر غیبت بردبار و [[صابر]] نباشند و عجله کنند هلاک خواهند شد چنانکه از [[امام]] [[محمد تقی]] {{ع}} درباره [[امام]] بعد از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} سؤال شد حضرت [[گریه]] شدیدی کردند آنگاه فرمودند: "و [[عجله‌کنندگان]] هلاک شوند و تسلیم‌شوندگان، [[نجات]] یابند"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸.</ref>.
# '''از طولانی شدن دوران غیبت مأیوس نگردد:''' شخص [[منتظر]] لازم است بر فرارسیدن [[ظهور]] حضرت و [[دولت]] حقّه [[مهدی]] {{ع}}، شتاب نکند. [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: "چشم به راه رسیدن [[فرج]] باشید و از کارگشایی و [[آسایش]] رسانی [[الهی]] نومید مباشید"<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۳، ح ۷.</ref>. و نیز آن حضرت می‌فرمایند: در برپایی حکومت عدل و [[حق]] شتاب مکنید پیش از آنکه زمان مناسب آن فرا رسد زیرا پشیمان خواهید شد و زمان آن را دور و دراز نپندارید که دل‌هایتان سخت و [[ناامید]] شود"<ref> {{متن حدیث|لَا تُعَاجِلُوا الْأَمْرَ قَبْلَ بُلُوغِهِ فَتَنْدَمُوا وَ لَا يَطُولَنَّ عَلَيْكُمُ الْأَمَدُ فَتَقْسُوَ قُلُوبُكُمْ}}؛ بحار الانوار، ج۵۲، ص ۱۲۳، ح ۷.</ref>. طبق این [[حدیث شریف]] [[منتظر]] باید راهی میانه برگزیند و چنین بپندارد که در عین حال که زمان و شرایط مناسب برای این حادثه مهم و بی‌نظیر ضروری است لکن این مناسبت‌ها و شرایط ممکن است در زمانی بس اندک پدید آید و محیط آماده [[ظهور]] و [[فرج]] گردد. بنابراین، نباید به گونه‌ای به دولت حقه و [[ظهور]] آن نگریست که [[حس]] [[امید]] و حالت [[انتظار]] و آمادگی و عنصر از [[جامعه]] رخت بربندد. آنان که در عصر غیبت بردبار و [[صابر]] نباشند و عجله کنند هلاک خواهند شد چنانکه از [[امام محمد تقی]] {{ع}} درباره [[امام]] بعد از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} سؤال شد حضرت [[گریه]] شدیدی کردند آنگاه فرمودند: "و [[عجله‌کنندگان]] هلاک شوند و تسلیم‌شوندگان، [[نجات]] یابند"<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۳۷۸.</ref>.
# '''[[صبر]] در مقابل حوادث و [[آزار]] [[دشمنان]]:''' [[امام حسین]] {{ع}} فرمودند: "برای او ([[مهدی]]) غیبتی است که اقوامی در آن از [[دین]] خارج شوند و گروهی بر [[دین]] [[ثابت قدم]] بمانند و [[آزار]] و اذیت می‌کشند و به آنها گفته می‌شود: این [[وعده]] ([[ظهور]]) چه وقت عملی می‌شود اگر راست می‌گویید؟ بی‌تردید صبرکننده در [[زمان غیبت]]، در برابر [[آزار]] و [[تکذیب]] (مخالفان) به منزله [[جهاد]] کننده با [[شمشیر]] در رکاب [[رسول الله]] {{صل}} است"<ref>{{متن حدیث|لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ وَ يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الدِّينِ آخَرُونَ فَيُؤْذَوْنَ وَ يُقَالُ لَهُمْ مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِي غَيْبَتِهِ عَلَى الْأَذَى وَ التَّكْذِيبِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ بحارالانوار، ج ۱، باب ۳۰، ص ۳۱۷، ح ۳.</ref> و [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "آیا نمی‌دانی کسی که [[منتظر]] امر ما ([[حکومت]] ما) باشد و بر بیم‌ها و آزارهایی که بیند [[شکیبایی]] ورزد در روز بازپسین در کنار ما خواهد بود"<ref>{{متن حدیث|أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَى مَا يَرَى مِنَ الْأَذَى وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِي زُمْرَتِنَا}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۴.</ref>.
# '''[[صبر]] در مقابل حوادث و [[آزار]] [[دشمنان]]:''' [[امام حسین]] {{ع}} فرمودند: "برای او ([[مهدی]]) غیبتی است که اقوامی در آن از [[دین]] خارج شوند و گروهی بر [[دین]] [[ثابت قدم]] بمانند و [[آزار]] و اذیت می‌کشند و به آنها گفته می‌شود: این [[وعده]] ([[ظهور]]) چه وقت عملی می‌شود اگر راست می‌گویید؟ بی‌تردید صبرکننده در [[زمان غیبت]]، در برابر [[آزار]] و [[تکذیب]] (مخالفان) به منزله [[جهاد]] کننده با [[شمشیر]] در رکاب [[رسول الله]] {{صل}} است"<ref>{{متن حدیث|لَهُ غَيْبَةٌ يَرْتَدُّ فِيهَا أَقْوَامٌ وَ يَثْبُتُ فِيهَا عَلَى الدِّينِ آخَرُونَ فَيُؤْذَوْنَ وَ يُقَالُ لَهُمْ مَتى‏ هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ أَمَا إِنَّ الصَّابِرَ فِي غَيْبَتِهِ عَلَى الْأَذَى وَ التَّكْذِيبِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِ بِالسَّيْفِ بَيْنَ يَدَيْ رَسُولِ اللَّهِ {{صل}}}}؛ بحارالانوار، ج ۱، باب ۳۰، ص ۳۱۷، ح ۳.</ref> و [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: "آیا نمی‌دانی کسی که [[منتظر]] امر ما ([[حکومت]] ما) باشد و بر بیم‌ها و آزارهایی که بیند [[شکیبایی]] ورزد در روز بازپسین در کنار ما خواهد بود"<ref>{{متن حدیث|أَ لَا تَعْلَمُ أَنَّ مَنِ انْتَظَرَ أَمْرَنَا وَ صَبَرَ عَلَى مَا يَرَى مِنَ الْأَذَى وَ الْخَوْفِ هُوَ غَداً فِي زُمْرَتِنَا}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۲۵۴.</ref>.
# '''[[صبر]] در مقابل [[شبهات]] و القائاتی که علیه [[دین]] می‌شود:''' در [[آخرالزمان]] [[شبهات]] [[شیاطین]] چنان عرصه را بر متدینین تنگ می‌کنند که از حضرت [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده که: "برای [[صاحب]] این امر غیبتی است که متمسک در آن [[غیبت]]، بدین خود مانند کسی است که با دست خود خار درخت خاردار را بتراشد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةً الْمُتَمَسِّكُ فِيهَا بِدِينِهِ كَالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اللَّهَ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.</ref>؛ روشن است که بسیار [[صبر]] و [[شکیبایی]] می‌طلبد که فردی در عصر غیبت، در مقابل سم‌پاشی‌های [[شیاطین]] بر [[دین]] خود [[ثابت قدم]] بماند. از آنجا که [[صبر]] در این زمینه [[مجاهدت]] فراوان می‌طلبد و این عرصه میدان بسیار خطیری است همیشه باید از [[خدای متعال]] استمداد و [[توفیق]] [[ثبات]] قدم را‌طلبید، از این روست که به [[مردمان]] [[آخرالزمان]] سفارش شده که بر خواندن این [[دعا]] مداومت نمایند: {{متن حدیث|يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ}}<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۳، ص ۳۵۲، ح ۴۹.</ref>.<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۶۸-۱۷۰.</ref>
# '''[[صبر]] در مقابل [[شبهات]] و القائاتی که علیه [[دین]] می‌شود:''' در [[آخرالزمان]] [[شبهات]] [[شیاطین]] چنان عرصه را بر متدینین تنگ می‌کنند که از حضرت [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] شده که: "برای [[صاحب]] این امر غیبتی است که متمسک در آن [[غیبت]]، بدین خود مانند کسی است که با دست خود خار درخت خاردار را بتراشد"<ref>{{متن حدیث|قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةً الْمُتَمَسِّكُ فِيهَا بِدِينِهِ كَالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا بِيَدِهِ ثُمَّ قَالَ إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اللَّهَ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.</ref>؛ روشن است که بسیار [[صبر]] و [[شکیبایی]] می‌طلبد که فردی در عصر غیبت، در مقابل سم‌پاشی‌های [[شیاطین]] بر [[دین]] خود [[ثابت قدم]] بماند. از آنجا که [[صبر]] در این زمینه [[مجاهدت]] فراوان می‌طلبد و این عرصه میدان بسیار خطیری است همیشه باید از [[خدای متعال]] استمداد و [[توفیق]] [[ثبات]] قدم را‌طلبید، از این روست که به [[مردمان]] [[آخرالزمان]] سفارش شده که بر خواندن این [[دعا]] مداومت نمایند: {{متن حدیث|يَا اللَّهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا مُقَلِّبَ الْقُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلَى دِينِكَ}}<ref>کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، باب ۳۳، ص ۳۵۲، ح ۴۹.</ref>.<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص۱۶۸-۱۷۰.</ref>
۱۱۲٬۲۴۷

ویرایش