بنی شکامة بن شبیب: تفاوت میان نسخه‌ها
←تاریخ جاهلی این قوم
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
==[[تاریخ]] [[جاهلی]] این قوم== | ==[[تاریخ]] [[جاهلی]] این قوم== | ||
چنین به نظر می‌‌رسد که در جریان [[مهاجرت]] [[کندی‌ها]] به مناطق شمالی‌تر شبه [[جزیره عربستان]] در اواسط [[قرن پنجم]] میلادی، جمع زیادی از [[مردم]] بنی شکامه نیز در این کوچ حضور داشتند. به احتمال، آنان نیز در کنار دیگر [[کندیان]]، به [[خاندان]] آکل المرار در تأسیس و استمرار [[دولت]] کنده و وقایع و رخدادهای آن ایام سهیم بودند. آنها همچنان با این دولت همراه بودند تا این که پس از آغاز [[جنگ داخلی]] بین [[فرزندان]] [[حارث بن عمرو]] و کشتاری که منذر از بازماندگان آنان به راه انداخت، [[فرمانروایی]] از کندیان و آل آکل المرار منقرض شد و باقیمانده [[کِندیان]] به [[مساکن]] نخستین خود در [[حَضرموت]] بازگشتند. اما با توجه به [[حاکمیت]] اکیدِر بن [[عبدالملک]] بر [[دومة الجندل]] تا [[زمان]] اسارتش به دست [[خالد بن ولید]] در جریان [[جنگ تبوک]] (در [[سال نهم هجری]]) | چنین به نظر می‌‌رسد که در جریان [[مهاجرت]] [[کندی‌ها]] به مناطق شمالی‌تر شبه [[جزیره عربستان]] در اواسط [[قرن پنجم]] میلادی، جمع زیادی از [[مردم]] بنی شکامه نیز در این کوچ حضور داشتند. به احتمال، آنان نیز در کنار دیگر [[کندیان]]، به [[خاندان]] آکل المرار در تأسیس و استمرار [[دولت]] کنده و وقایع و رخدادهای آن ایام سهیم بودند.<ref>کندی‌ها در قرن پنجم میلادی با مهاجرت به نجد و یمامه در شمال و مرکز شبه جزیره عربستان، دولت عربی جوانی را شکل دادند، که میان دو دولت دست نشاندۀ ایران و روم یعنی لخمیان و غسانیان قرار داشت. (ر.ک: جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، ج۳، ص۳۱۹)</ref> آنها همچنان با این دولت همراه بودند تا این که پس از آغاز [[جنگ داخلی]] بین [[فرزندان]] [[حارث بن عمرو]] و کشتاری که منذر از بازماندگان آنان به راه انداخت،<ref>ابن‌شبه، تاریخ المدینة المنوره، ج۲، ص۵۴۵.</ref> [[فرمانروایی]] از کندیان و آل آکل المرار منقرض شد<ref>حمزة بن حسن اصفهانی، سنی ملوک الارض و الأنبیاء، ترجمه جعفر شعار، ص۱۴۸.</ref> و باقیمانده [[کِندیان]] به [[مساکن]] نخستین خود در [[حَضرموت]] بازگشتند.<ref>جواد علی، المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام، الجزء الثالث، ص۳۱۹ و ۳۷۸؛ ابن حبیب بغدادی، المُحَبِّر، ص۳۷۰؛ ابوعبیده معمر بن المثنی، ایام العرب قبل الاسلام، ص۶۵؛ فیلیپ حتی، تاریخ عرب، ترجمه ابوالقاسم پاینده، ص۱۰۷.</ref> اما با توجه به [[حاکمیت]] اکیدِر بن [[عبدالملک]] بر [[دومة الجندل]] تا [[زمان]] اسارتش به دست [[خالد بن ولید]] در جریان [[جنگ تبوک]] (در [[سال نهم هجری]])،<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۲۶.</ref> چنین برمی‌آید که برخی از سکونی‌ها و [[طایفه]] نامدارش بنی شکامه، در شمال باقی ماندند و در دومة‌الجندل [[حکومتی]] مبتنی بر رفتارهای قبیله‌ای برپا کردند. از متن ابن‌هشام<ref>ابن‌هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۵۲۶.</ref> و [[واقدی]]<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۱۰۲۰.</ref> برمی‌آید [[برادران]] [[اکیدر بن عبدالملک سکونی]] از کنده که [[پادشاه]] دومة الجندل بود در امر [[حکومت]] با وی [[شریک]] بودند و اکیدر تنها عنوان [[پادشاهی]] داشته است.<ref>منتظرالقائم، اصغر، نقش قبایل یمنی در حمایت از اهل بیت، ص:۹۷-۱۰۱.</ref>.<ref>[[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، مکاتبه اختصاصی با [[دانشنامه مجازی امامت و ولایت]].</ref> | ||
==مناسبات [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] [[جاهلی]] بنی شکامه== | ==مناسبات [[سیاسی]] - [[اجتماعی]] [[جاهلی]] بنی شکامه== | ||