خوارج در سیره معصوم: تفاوت میان نسخه‌ها
←رفتار مهربانانه با زن خارجی نیازمند
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
=== رفتار مهربانانه با [[زن]] خارجی نیازمند === | === رفتار مهربانانه با [[زن]] خارجی نیازمند === | ||
[[امام سجاد]]{{ع}} با اینکه زن خارجی [[دشمن]] علی{{ع}} را [[طلاق]] می‌دهد، وقتی مشاهده می‌کند [[خوارج]] گرسنه هستند، بخشی از گوشت [[قربانی]] خود را به فرموده [[امام صادق]]{{ع}} به آنان می‌دهد؛ با اینکه می‌داند از [[حروریه]] هستند<ref>{{متن حدیث|أَنَّ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} كَانَ يُطْعِمُ مِنْ ذَبِيحَتِهِ الْحَرُورِيَّةَ. قُلْتُ: وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُمْ حَرُورِيَّةٌ قَالَ: نَعَمْ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۸۴.</ref>. این [[حدیث]] نشان دهندۀ برخورد مشفقانه و بزرگوارانه بزرگان ما با این گروه است. این حدیث مبنای فتوای برخی [[علما]] در دادن گوشت قربانی به غیرشیعه شده است<ref>{{متن حدیث|وَ رُوِيَ: جَوَازُ إِطْعَامِ الْحَرُورِيَّةِ مِنَ الذَّبِيحَةِ. وَ حُمِلَ عَلَى الْمَنْدُوبَةِ}}؛ محمد بن حسن حرعاملی، هدایة الأمة إلی أحکام الأئمه، ج۵، ص۴۰۸.</ref>؛ همان‌گونه که علی{{ع}} دستور داد از شیری که برای وی آورده بودند، به [[ابن ملجم مرادی]]، [[قاتل]] خود، بدهند و درباره [[رفتار]] خوب با وی توصیه فرمود<ref>{{متن حدیث|وَ قَالَ: احْمِلُوهُ إِلَى أَسِيرِكُمْ. ثُمَّ قَالَ لِلْحَسَنِ{{ع}}: بِحَقِّي عَلَيْكَ يَا بُنَيَّ إِلَّا مَا طَيَّبْتُمْ مَطْعَمَهُ وَ مَشْرَبَهُ وَ ارْفُقُوا بِهِ إِلَى حِينِ مَوْتِي وَ تُطْعِمُهُ مِمَّا تَأْكُلُ وَ تَسْقِيهِ مِمَّا تَشْرَبُ حَتَّى تَكُونَ أَكْرَمَ مِنْهُ. فعند ذلك حملوا إليه اللبن و أخبروه بما قال أمير المؤمنين{{ع}} في حقه فأخذ اللعين و شربه}}؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۴۲، ص۲۸۹؛ میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۷۹.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه | [[امام سجاد]]{{ع}} با اینکه زن خارجی [[دشمن]] علی{{ع}} را [[طلاق]] می‌دهد، وقتی مشاهده می‌کند [[خوارج]] گرسنه هستند، بخشی از گوشت [[قربانی]] خود را به فرموده [[امام صادق]]{{ع}} به آنان می‌دهد؛ با اینکه می‌داند از [[حروریه]] هستند<ref>{{متن حدیث|أَنَّ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ{{ع}} كَانَ يُطْعِمُ مِنْ ذَبِيحَتِهِ الْحَرُورِيَّةَ. قُلْتُ: وَ هُوَ يَعْلَمُ أَنَّهُمْ حَرُورِيَّةٌ قَالَ: نَعَمْ}}؛ شیخ طوسی، تهذیب الأحکام، ج۵، ص۴۸۴.</ref>. این [[حدیث]] نشان دهندۀ برخورد مشفقانه و بزرگوارانه بزرگان ما با این گروه است. این حدیث مبنای فتوای برخی [[علما]] در دادن گوشت قربانی به غیرشیعه شده است<ref>{{متن حدیث|وَ رُوِيَ: جَوَازُ إِطْعَامِ الْحَرُورِيَّةِ مِنَ الذَّبِيحَةِ. وَ حُمِلَ عَلَى الْمَنْدُوبَةِ}}؛ محمد بن حسن حرعاملی، هدایة الأمة إلی أحکام الأئمه، ج۵، ص۴۰۸.</ref>؛ همان‌گونه که علی{{ع}} دستور داد از شیری که برای وی آورده بودند، به [[ابن ملجم مرادی]]، [[قاتل]] خود، بدهند و درباره [[رفتار]] خوب با وی توصیه فرمود<ref>{{متن حدیث|وَ قَالَ: احْمِلُوهُ إِلَى أَسِيرِكُمْ. ثُمَّ قَالَ لِلْحَسَنِ{{ع}}: بِحَقِّي عَلَيْكَ يَا بُنَيَّ إِلَّا مَا طَيَّبْتُمْ مَطْعَمَهُ وَ مَشْرَبَهُ وَ ارْفُقُوا بِهِ إِلَى حِينِ مَوْتِي وَ تُطْعِمُهُ مِمَّا تَأْكُلُ وَ تَسْقِيهِ مِمَّا تَشْرَبُ حَتَّى تَكُونَ أَكْرَمَ مِنْهُ. فعند ذلك حملوا إليه اللبن و أخبروه بما قال أمير المؤمنين{{ع}} في حقه فأخذ اللعين و شربه}}؛ محمدباقر مجلسی، بحار الأنوار، ج۴۲، ص۲۸۹؛ میرزاحسین نوری، مستدرک الوسائل، ج۱۱، ص۷۹.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|سیره فرهنگی و اجتماعی معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص۲۱۳.</ref> | ||
== پرسش مستقیم == | == پرسش مستقیم == | ||