بدون خلاصۀ ویرایش
(←منابع) |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
«ناکثین» به معنای [[پیمانشکنان]]، از [[مخالفان امام علی]]{{ع}}، کسانی بودند که به [[رهبری]] طلحه، زبیر و عایشه، نخستین جنگ داخلی را علیه [[حکومت]] نوپای [[علوی]] به راه انداختند. اینان که [[اصحاب جمل]] نیز خوانده میشوند، نخست خلافت امام را پذیرفتند و با او [[بیعت]] کردند؛ اما پس از مدت کوتاهی به انگیزههای گوناگون، [[پیمان]] خویش گسستند و به همین دلیل، گروه ناکثین ([[پیمان شکنان]]) خوانده شدند. آنان حرکت خود را از [[مکه]] آغاز کردند و پس از مدتی به بصره [[یورش]] بردند و [[استاندار بصره]]، [[عثمان بن حنیف]] را به طرز فجیعی از [[شهر]] بیرون کردند. بدین ترتیب، پس از گذشت حدود پنج یا شش ماه از [[دوران خلافت امام علی]]{{ع}} آشکارا دست به قیامی مسلحانه علیه [[حکومت اسلامی]] زدند<ref>ر.ک: الدینوری، احمد، الاخبار الطوال، ص۱۴۴ – ۱۵۴؛ تاریخ خلیفة بن خیاط، ص۱۰۸ - ۱۱۲؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۱۲ – ۳۲۲.</ref>. [[جنگ جمل]] هر چند بیش از یک [[روز]] به طول نینجامید، زیانهای مادی و [[معنوی]] فراوانی بر جای گذاشت. دستکم پنج هزار نفر از سپاهیان امام به [[شهادت]] رسیدند و بیش از یک سوم سپاه جمل کشته شدند<ref>تاریخ الطبری، ج۳، ص۵۴۳؛ ابن عبد ربه، العقدالفرید، ج۴، ص۳۰۴؛ ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۳۴۶؛ ابن کثیر، اسماعیل، البدایة و النهایه، ج۷، ص۲۷۳؛ الشیخ المفید، الارشاد، ج۱، ص۲۴۶ - ۲۴۷.</ref>. | |||
[[پیامبر خدا]]{{صل}} این واقعه را به علی{{ع}} فرموده و از حوادث بعدی خبر داده بود. [[امیر المؤمنین]] میفرمود: "من مأمورم که با ناکثین و [[قاسطین]] و [[مارقین]] بجنگم"<ref>{{متن حدیث| أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ}}</ref>. طلحه و زبیر که عضو شورای تعیین خلیفۀ پس از عمر بودند، خودشان [[طمع]] در [[ریاست]] و [[خلافت]] داشتند، ازاینرو [[تمایل]] به [[خلافت علی]]{{ع}} پس از | در برافروختن [[آتش]] این [[فتنه]]، [[دسیسهها]] و فریبکاریهای معاویه را نباید نادیده گرفت. وی با فرستادن نامههایی جداگانه برای [[طلحه]] و [[زبیر]] به آنان [[وعده]] [[خلافت]] داد و حتی به [[دروغ]] نوشت که از [[مردم]] [[شام]] برای آنان [[بیعت]] گرفته است<ref>ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۲۳۱ و ج۱۰، ص۲۳۵ ـ ۲۳۶.</ref>. [[امیرمؤمنان]]{{ع}} با اشاره به این [[توطئه]]، میفرماید: شگفتا که آنان به [[خلافت ابوبکر]] و عمر تن دادند، اما بر من [[ستم]] روا داشتند! در حالی که میدانستند من از آن دو کمتر نیستم... معاویه از شام برای آنان نامه نوشت و فریبشان داد؛ اما آنان این مسئله را پنهان داشتند و با [[شعار]] خونخواهی عثمان، سبکمغزان را فریفتند<ref>مصنفات الشیخ المفید، ج۱، الجمل، ص۲۶۸؛ المجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۳۲، ص۶۳؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۰.</ref>.<ref>[[حسن یوسفیان|یوسفیان]] و [[احمد حسین شریفی|شریفی]]، [[امام علی و مخالفان (مقاله)| مقاله «امام علی و مخالفان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۶ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۶]]، ص۲۱۷.</ref> | ||
# | |||
# روش [[حضرت امیر]]{{ع}} در | [[پیامبر خدا]]{{صل}} این واقعه را به علی{{ع}} فرموده و از حوادث بعدی خبر داده بود. [[امیر المؤمنین]] میفرمود: "من مأمورم که با ناکثین و [[قاسطین]] و [[مارقین]] بجنگم"<ref>{{متن حدیث| أُمِرْتُ أَنْ أُقَاتِلَ النَّاكِثِينَ وَ الْقَاسِطِينَ وَ الْمَارِقِينَ}}</ref>. طلحه و زبیر که عضو شورای تعیین خلیفۀ پس از عمر بودند، خودشان [[طمع]] در [[ریاست]] و [[خلافت]] داشتند، ازاینرو [[تمایل]] به [[خلافت علی]]{{ع}} پس از قتل عثمان نداشتند. وقتی [[مردم]] با [[حضرت علی]]{{ع}} بیعت کردند، آن دو نیز جزو [[بیعتکنندگان]] بودند، امّا علی{{ع}}، [[خوشبین]] نبود و آیندۀ [[بیعتشکنی]] آنان را به وضوح میدید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۵.</ref>. | ||
# ردّ درخواست طلحه و زبیر در به دست گرفتن پستهای کلیدی به خاطر عدم | |||
== علل بیعتشکنی == | |||
یکی از نویسندگان، عوامل عمدۀ [[پیمانشکنی]] و [[فتنهانگیزی]] آنان و بروز جنگ جمل را چنین برمیشمارد: | |||
# ذمائم اخلاقی، همانند [[حسد]] و [[حقد]] و [[جهل]] و تعصب کورکورانه. | |||
# روش [[حضرت امیر]]{{ع}} در تقسیم عادلانۀ بیتالمال و [[عدالت اقتصادی]] او. | |||
# ردّ درخواست طلحه و زبیر در به دست گرفتن پستهای کلیدی به خاطر عدم شایستگی آنان. | |||
# ایفای نقش فعال [[بنی امیه]] در تحریک پیمانشکنان و مشارکت مستقیم در پدید آمدن غائلۀ [[جمل]]. | # ایفای نقش فعال [[بنی امیه]] در تحریک پیمانشکنان و مشارکت مستقیم در پدید آمدن غائلۀ [[جمل]]. | ||
# | # اصرار عایشه برای رسیدن به مطالع [[سیاسی]] و اقتصادیاش و لجاج و [[عناد]] وی با [[امیر مؤمنان]]{{ع}}<ref>دانشنامه امام علی، ج ۹ ص۵۱ مقاله «ناکثین</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۵.</ref> | ||
== [[نافرمانی]] [[عایشه]] == | |||
{{اصلی|عایشه}} | |||
موضع عایشه در قبال عثمان شگفتانگیز و متناقض و در [[شأن]] زنی که افتخار همسری [[رسول خدا]]{{صل}} را داشته باشد، نبود. وی در مورد عثمان همواره میگفت: «این پیر احمق را بکشید»<ref>شرح ابن ابی الحدید، ج۶، ص۲۱۵؛ کشف الغمه، ج۳، ص۳۲۳.</ref> و [[مردم]] را به سرپیچی از عثمان و کشتن او تحریک میکرد. در بحبوحهای که [[شورشیان]]، [[خانه]] عثمان را در محاصره داشتند عایشه از [[مدینه]] آهنگ [[مکه]] کرده بود و [[انتظار]] داشت کار عثمان به سرعت پایان پذیرد و [[طلحه]] به [[خلافت]] برسد و [[قدرت]] را به دست گیرد. ولی زمانی که متوجه شد پس از [[بیعت مردم با علی]]{{ع}}، زمام خلافت در دست آن حضرت قرار گرفته، با اینکه تصمیم گرفته بود به مدینه بازگردد، راه خود را به سمت مکه ادامه داد<ref>کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۰۶.</ref> و با [[اعلان]] [[حزن]] و [[اندوه]] خود بر این ماجرا، به خونخواهی عثمان پرداخت. به او گفته شد: شما که خود، مردم را به کشتن عثمان تحریک میکردی، وی با تراشیدن بهانهای واهی و پوچ، پاسخ داد: او را [[توبه]] دادهاند و سپس کشتهاند<ref>کامل ابن اثیر، ج۳، ص۲۰۶.</ref>، گویی او ناظر بر کشته شدن عثمان بوده است<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]]، ص۲۶۷.</ref>. | |||
== [[حیله]] معاویه و [[پیمان شکنی]] [[طلحه]] و [[زبیر]] == | |||
معاویه از [[تسلط]] بر [[اداره امور]] [[شام]] برخوردار بود و امکاناتی در [[اختیار]] داشت که هرگونه میخواست میتوانست آنها را بکار گیرد، وی با مردم شام هیچگونه مشکلی نداشت؛ زیرا [[شامیان]] از آن [[زمان]] که با اسلام آشنا شدند، تنها خاندان ابو سفیان را که از ناحیه [[خلیفه]] بر آنان [[فرمانروایی]] میکردند، شناختند. | |||
معاویه برای دامن زدن به آشوبی که در اثر کشته شدن عثمان شعله ور بود، فعالیّت [[سیاسی]] خویش را آغاز کرد تا به [[سود]] خود از آن بهره بگیرد؛ لذا طلحه و زبیر را به گونهای مخاطب ساخت که برای ورود در [[مبارزه]] جدّی بر ضد [[امام علی]]{{ع}} در آنها [[آز]] و [[طمع]] و امید و [[آرزو]] شعلهور شود و بدینسان آشوب و فتنه در مرکز خلافت فزونی یافت و معاویه طی نامهای به زبیر او را به بیعتشکنی تحریک کرد. وقتی نامه معاویه به [[زبیر]] رسید، از [[خوشحالی]] در پوست خود نمیگنجید و به [[راستگویی]] معاویه [[اطمینان]] حاصل کرد. ازاینرو، با [[طلحه]] به توافق رسیدند که با [[امام]]{{ع}} [[پیمانشکنی]] کرده و بر او بشورند و بر بیعتی که با امام انجام داده بودند افسوس خورده و با اظهار [[تأسف]] همواره میگفتند: ما با [[اکراه]] با علی بیعت کردیم و به مجرّد اینکه فریاد [[عایشه]] در تحریک مردم بر ضد امام به گوششان رسید تلاش کردند دست به حیلهای زده تا خود را به عایشه برسانند. | |||
نقل شده: آن دو نزد امام{{ع}} آمدند و از او خواستار مشارکت در [[حکومت]] شدند و چون به نتیجهای دست نیافتند، تصمیم گرفتند به عایشه بپیوندند؛ لذا بار دوّم خدمت امام{{ع}} آمده برای انجام [[عمره]] از آن حضرت [[اجازه]] [[سفر]] خواستند، امام{{ع}} به آنان فرمود: آری، به [[خدا]] [[سوگند]]! شما منظورتان عمره نیست بلکه در پی [[هدف]] خویش هستید<ref>الامامة و السیاسة، ص۷۰.</ref>، [[روایت]] شده که امام{{ع}} به آن دو فرمود: شما قصد [[خیانت]] دارید<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱، ص۲۳۲.</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۲ (کتاب)|پیشوایان هدایت ج۲]]، ص۲۶۹.</ref> | |||
در | == جنگ جمل == | ||
{{اصلی|جنگ جمل}} | |||
ناکثین که در [[مکّه]] گرد آمده و زیر [[پوشش]] انجام [[عمره]] به آنجا رفته و علیه [[امام]] علی|حضرت علی{{ع}} [[تبلیغ]] و سمپاشی میکردند، آنجا بر ضدّ امام هماهنگ گشتند. کسانی چون [[عبدالله بن عامر]]، [[مروان بن حکم]]، [[یعلی بن منیه]]، [[عبدالله بن ابی ربیعه]]، [[مغیرة بن شعبه]]، [[ولید بن عقبه]] و [[سعید بن عاص]] از جملۀ آنان بودند<ref>الجمل، شیخ مفید، ص۲۲۶</ref>. از آن پس، دامنۀ [[فتنه]] را به [[بصره]] کشیدند و در [[کوفه]] هم تحرّکاتی داشتند. خبر حرکت آنان به سوی بصره به [[حضرت علی]]{{ع}} رسید. وی سپاهی را از [[مدینه]] حرکت داد (هنوز [[امام]] در کوفه مستقر نشده بود) و در [[ذی قار]] در جنوب [[عراق]] مستقر شد. [[نبرد]] در حوالی بصره میان سپاه امیر المؤمنین و سپاه جمل در گرفت. [[جنگ جمل]] با [[پیروزی]] سپاه امیر المؤمنین و [[شکست]] [[پیروان]] [[عایشه]] و [[جمل]] پایان یافت و [[طلحه]] و [[زبیر]] کشته شدند و عایشه را نیز به مدینه برگرداندند<ref> درباره ناکثین، از جمله ر.ک: «الجمل»، شیخ مفید و ترجمه آن «نبرد جمل»، «امام علی بن ابیطالب»، عبدالفتاح عبدالمقصود، ج ۳، «دانشنامه امام علی»، ج ۹، «موسوعة الامام علی بن ابیطالب»، ج ۵، «نقش عایشه در تاریخ اسلام»، علامه عسکری، «شرح ابن ابی الحدید»، ج ۹، «مروج الذهب»، ج ۲ ص۳۵۷، «بحارالأنوار»، ج ۳۲ ص۵ تا ۱۴۸</ref>.<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۶۵.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == |