شناخت پیامبر خاتم در تربیت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ایمان]] به [[پیامبری حضرت محمد]]{{صل}} دومین اصل [[اعتقادی]] [[دین اسلام]] است و کسی که [[پیامبری]] آن حضرت را نپذیرد از جرگه [[مسلمانان]] خارج است. در این مبحث [[سیره معصومان]]{{عم}} را در زمینه [[تربیت]] [[شناخت]] و ایمان به پیامبری حضرت محمد{{صل}} بررسی می‌کنیم.

[[یهودی]] گفت: تو پاسخ مرا می‌دهی؟ فرمود: آری،... [و حضرت فضائل و درجات پیامبر{{صل}} را برای او بیان کرد و بحث ادامه پیدا کرد تا جایی که] یهودی گفت: [[شهادت]] می‌دهم که معبودی جز [[الله]] نیست و شهادت می‌دهم که محمد{{صل}} فرستاده خداست و شهادت می‌دهم که پیامبر{{صل}} همه فضائل و درجات دیگر [[پیامبران]] را داراست و افزون بر آن، چندین برابر فضائل، آنان فضائلی دارد که آنان ندارند<ref>{{متن حدیث|رُوِيَ عَنْ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ{{ع}} عَنْ أَبِيهِ عَنْ آبَائِهِ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ{{ع}}‏ أَنَّ يَهُودِيّاً مِنْ يَهُودِ الشَّامِ وَ أَحْبَارِهِمْ كَانَ قَدْ قَرَأَ التَّوْرَاةَ وَ الْإِنْجِيلَ وَ الزَّبُورَ وَ صُحُفَ الْأَنْبِيَاءِ{{عم}} وَ عَرَفَ‏ دَلَائِلَهُمْ‏ جَاءَ إِلَى‏ مَجْلِسٍ‏ فِيهِ‏ أَصْحَابُ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏{{صل}} وَ فِيهِمْ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ{{ع}} وَ ابْنُ عَبَّاسٍ وَ أَبُو مَعْبَدٍ الْجُهَنِيُ، فَقَالَ: يَا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ، مَا تَرَكْتُمْ لِنَبِيٍّ دَرَجَةً وَ لَا لِمُرْسَلٍ فَضِيلَةً إِلَّا نَحَلْتُمُوهَا نَبِيَّكُمْ، فَهَلْ تُجِيبُونِّي عَمَّا أَسْأَلُكُمْ عَنْهُ؟ فَكَاعَ الْقَوْمُ عَنْهُ. فَقَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ{{ع}}: نَعَمْ مَا أَعْطَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ نَبِيّاً دَرَجَةً وَ لَا مُرْسَلًا فَضِيلَةً إِلَّا وَ قَدْ جَمَعَهَا لِمُحَمَّدٍ{{صل}} وَ زَادَ مُحَمَّداً{{صل}} عَلَى الْأَنْبِيَاءِ أَضْعَافاً مُضَاعَفَةً، فَقَالَ لَهُ الْيَهُودِيُّ: فَهَلْ أَنْتَ مُجِيبُنِي؟ قَالَ لَهُ: نَعَمْ، سَأَذْكُرُ لَكَ الْيَوْمَ مِنْ فَضَائِلِ رَسُولِ اللَّهِ{{صل}} مَا يُقِرُّ اللَّهُ بِهِ أَعْيُنَ الْمُؤْمِنِينَ، وَ يَكُونُ فِيهِ إِزَالَةٌ لِشَكِّ الشَّاكِّينَ فِي فَضَائِلِهِ... قَالَ لَهُ الْيَهُودِيُّ: فَإِنِّي أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً{{صل}} رَسُولُ اللَّهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّهُ مَا أَعْطَى اللَّهُ نَبِيّاً دَرَجَةً وَ لَا مُرْسَلًا فَضِيلَةً إِلَّا وَ قَدْ جَمَعَهَا لِمُحَمَّدٍ{{صل}}، وَ زَادَ مُحَمَّداً{{صل}} عَلَى الْأَنْبِيَاءِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ أَضْعَافَ دَرَجَةٍ}}. (مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۱۰، ص۲۸)</ref>.<ref>[[سید علی حسینی‌زاده|حسینی‌زاده]] و [[محمد داوودی|داوودی]]، [[سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت (کتاب)|سیره تربیتی پیامبر و اهل بیت]]، ص ۱۱۴.</ref>

==روش‌های معرفی [[پیامبر]]{{صل}}==

==روش‌های مأنوس کردن متربی با پیامبر{{صل}}==

از نکات دیگری که در [[سیره معصومان]]{{عم}} در پرورش شناخت و [[ایمان]] به [[نبوت]] [[حضرت محمد]]{{صل}} برجسته است، این است که آنان متربیان خود را از معاشرت با کسانی که درباره نبوت [[اعتقادات]] نادرستی داشتند و احیاناً [[مدعی نبوت]] بودند، بازمی‌داشتند. برای نمونه به این [[سیره]] توجه فرمایید: [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[خداوند]] ابا الخطاب و کسانی را که با او کشته شدند و کسانی از آنان را که باقی ماندند [[لعنت]] کند و کسانی را که [[محبت]] آنان در قلبشان راه یافته است لعنت کند<ref>{{متن حدیث|عَنْ يَحْيَى الْحَلَبِيِّ عَنْ‏ أَبِيهِ عِمْرَانَ قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ: لَعَنَ اللَّهُ أَبَا الْخَطَّابِ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قُتِلَ مَعَهُ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَقِيَ مِنْهُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ دَخَلَ قَلْبَهُ رَحْمَةٌ لَهُمْ}} (مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج۲۵، ص۲۷۹).</ref>.

همچنین متربیان را با استفاده از روش‌های ذیل با پیامبر{{صل}} مأنوس می‌کردند: