جبرئیل در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

"[[جبرئیل]]" در لغت عبری به معنی "[[خدا]]" است و جبرئیل به معنی "نیروی [[پروردگار]]" است. [[جبرئیل]] یکی از [[فرشتگان]] والامقام [[الهی]] است و [[امین وحی]] است. هم اوست که [[وحی]] را بر [[پیامبران الهی]] نازل می‌کرد. جبرئیل{{ع}} در زمان [[رسول خدا]]{{صل}} [[قرآن]] را بر [[پیامبر]] نازل می‌کرد و گاهی به شکل شخصی به نام "[[دحیه]] کلبی" ظاهر می‌شد و [[مردم]] او را به صورت [[انسانی]] می‌دیدند. نقل است که وی پنجاه بار بر [[حضرت ابراهیم]]{{ع}}، چهار صد بار بر [[موسی]]{{ع}}، ده بار بر [[عیسی]]{{ع}} و بیست و چهار هزار بار بر [[حضرت محمد]]{{صل}} فرود آمده است<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص۹۴.</ref>. این نام سه بار در [[قرآن مجید]] آمده است<ref>سوره بقره، ۹۷ و ۹۸؛ سوره تحریم، ۴؛ سوره شعراء، ۱۹۳.</ref>. از [[حضرت رسول]]{{صل}} آمده است که جبرئیل از همه فرشتگان [[برتر]] است<ref>بحار الانوار، ج ۵۹، ص۲۵۸.</ref>. [[آیه]] ١٩ تا ٢٣ [[سوره تکویر]]، صریح است در اینکه فرشته وحی، پیک محترمی است و در نزد [[خداوند]]، مکانت دارد و در میان [[ملائک]] مطاع و پیش خدا، [[امین]] است و نیز صریح است در اینکه حضرت رسول{{صل}} او را بالعیان دیده است<ref>معارف و معاریف، ج ۴، ص۹۵.</ref>. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: هرگاه جبرئیل به نزد پیامبر{{صل}} می‌آمد، مانند [[بردگان]] در برابر آن حضرت می‌نشست و بدون [[اذن]]، بر حضرتش وارد نمی‌شد<ref>بحار الانوار، ج ۱۸، ص۲۵۶.</ref>.

پس از [[رسول خدا]]{{صل}} همواره در خدمت [[ائمه]]{{عم}} است و در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}} با آن جناب [[بیعت]] می‌کند و [[مطیع]] [[فرمان]] او خواهد بود. در روایتی امام صادق{{ع}} فرمود: جبرئیل{{ع}} [[پرچم]] رسول خدا{{صل}} را خدمت [[حضرت مهدی]]{{ع}} می‌آورد<ref>غیبت نمانی: ص۳۰۸.</ref>.  

[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: (در [[زمان ظهور حضرت مهدی]]{{ع}}) ابتدا [[جبرئیل]] از [[آسمان]] و در پایان روز شیطان از [[زمین]] صدا خواهد زد. از سخن صدای اول (یعنی جبرئیل) [[پیروی]] کنید و از سخن صدای دوم (یعنی شیطان) بپرهیزید که مایه [[فتنه]] است<ref>سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۴۲۷.</ref>. در [[حدیث]] دیگری نیز آمده است: هر جنبنده‌ای صدای جبرئیل را خواهد شنید و افراد [[خواب]] از هیبت آن [[صدا]] بیدار می‌شوند و بیرون می‌آیند و [[دختران]] پرده‌نشین از سراپرده به در می‌آیند و کسی که ایستاده از [[وحشت]] می‌نشیند و کسی که نشسته از [[ترس]] به پا می‌خیزد. [[حضرت قائم]]{{ع}} از همان سویی که صدا شنیده می‌شود بیرون خواهد آمد<ref>غیبت نعمانی، ص۲۹۰ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۳۸.</ref>.  

[[امام باقر]]{{ع}} می‌فرماید: گویا می‌بینم که حضرت قائم{{ع}} از [[مکه]] به [[نجف]] آمده و پنج هزار [[ملائکه]] او را [[همراهی]] می‌کنند که جبرئیل از طرف راست او، [[میکائیل]] از جانب چپ و [[مؤمنین]] در پیش روی او در حرکت هستند و آن حضرت لشکریانش را به مناطق مختلف گسیل می‌دارد.  

در ضمن حدیث دیگری امام صادق{{ع}} فرمود: در شب ۲۳ [[ماه رمضان]] صدای جبرئیل از آسمان شنیده خواهد شد که [[نام حضرت مهدی]]{{ع}} و نام پدرش را برده و می‌گوید: "بدانید فلان بن فلان (محمد بن حسن العسکری) [[قائم آل محمد]]{{صل}} است. به سخن او گوش فرا دهید و از او [[پیروی]] کنید و تمام [[مخلوقات]] آن را خواهند شنید و زمانی که حضرت قائم{{ع}} این صدا را می‌شنود خروج می‌کند (و [[قیام]] می‌نماید)<ref>غیبت نعمانی، ص۲۸۹.</ref>.

امام صادق{{ع}} به [[ابوبصیر]] فرمود: [[قائم]]{{ع}} زمانی قیام خواهد کرد که حلقه کامل شده باشد. ابوبصیر پرسید: کامل شدن حلقه یعنی چه؟ حضرت پاسخ داد: کامل شدن حلقه زمانی است که ده هزار [[ملک]] و [[جبرئیل]] از جانب راست و [[میکائیل]] از جانب چپ او را [[همراهی]] کنند و او [[پرچم]] خود را حرکت دهد و شروع به پیشروی می‌کنند...<ref>غیبت نعمانی، ص۳۰۷.</ref>.

[[امام صادق]]{{ع}} فرمود: زمانی که وقت ظهور حضرت قائم{{ع}} شود، نخستین کسی که با [[حضرت قائم]]{{ع}} [[بیعت]] می‌کند، [[جبرئیل]] است. او مانند پرنده سفیدی از [[آسمان]] آمده و با حضرت [[بیعت]] می‌کند، سپس یک پای خود را بر [[کعبه]] نهاده و پای دیگر را بر فراز [[بیت المقدس]] می‌گذارد و با صدایی رسا ندا می‌دهد: {{متن قرآن|أَتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ}}<ref>«فرمان (عذاب) خداوند در رسید، به شتاب آن را مخواهید» سوره نحل، آیه ۱.</ref> سپس حضرت قائم{{ع}} نزد [[مقام ابراهیم]] در [[مسجد الحرام]] می‌آید و دو رکعت [[نماز]] می‌خواند و پس از نماز سیصد و سیزده نفر از اصحابش گرد او جمع می‌شوند<ref>بحارالانوار: ج ۵۲، ص۲۸۵ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص۵۴۷.</ref>.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۹۱؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۲۴۱.</ref>