سرگذشت زندگی امام سجاد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←دلایل صریح بر امامت زین العابدین{{ع}}
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
یزید با [[مستشار]] [[رومی]] خود «[[سرجون]]» در این‌باره به بحث پرداخت و او پیشنهاد کرد که [[عبیدالله بن زیاد]] را به [[حکومت کوفه]] [[منصوب]] نماید، به مجرد رسیدن عبیدالله بن زیاد به کوفه، [[کوفیان]] دور مسلم را خالی کرده و به [[ابن زیاد]] امکان کشتن مسلم و میزبان او [[هانی بن عروه]] را دادند، از دیگر سوی نیز امام حسین{{ع}} با [[خانواده]] و تعدادی از [[یاران]] خود در راه آمدن به [[عراق]] بود و در تمام این شرایط صعب و دشوار تا رسیدن به عراق، [[امام زین العابدین]]{{ع}} نیز همیشه به همراه پدر بود<ref>اخبار مسند و موثق این حوادث در وقعة الطف نوشته ابو مخنف، ص۷۰- ۱۴۱ (تحقیق: محمد هادی یوسفی غروی).</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۶۳.</ref>. | یزید با [[مستشار]] [[رومی]] خود «[[سرجون]]» در این‌باره به بحث پرداخت و او پیشنهاد کرد که [[عبیدالله بن زیاد]] را به [[حکومت کوفه]] [[منصوب]] نماید، به مجرد رسیدن عبیدالله بن زیاد به کوفه، [[کوفیان]] دور مسلم را خالی کرده و به [[ابن زیاد]] امکان کشتن مسلم و میزبان او [[هانی بن عروه]] را دادند، از دیگر سوی نیز امام حسین{{ع}} با [[خانواده]] و تعدادی از [[یاران]] خود در راه آمدن به [[عراق]] بود و در تمام این شرایط صعب و دشوار تا رسیدن به عراق، [[امام زین العابدین]]{{ع}} نیز همیشه به همراه پدر بود<ref>اخبار مسند و موثق این حوادث در وقعة الطف نوشته ابو مخنف، ص۷۰- ۱۴۱ (تحقیق: محمد هادی یوسفی غروی).</ref>.<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۶ (کتاب)|پیشوایان هدایت]]، ج۶، ص ۶۳.</ref>. | ||
== | ==امامت و ولایت امام== | ||
{{اصلی|امامت امام سجاد}} | |||
===دلایل صریح بر امامت زین العابدین{{ع}}=== | |||
[[پیامبر اکرم]] بر امامت [[دوازده تن]] از [[اهل بیت]]{{عم}} [[پاک]] خود تصریح کرده و حتی نام و مشخصات آنان را ذکر فرموده‌اند، که در [[حدیث]] [[صحابی پیامبر]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] و دیگر کسان از [[شیعه]] و [[سنی]] بسیار مشهور است<ref>منتخب الاثر، باب هشتم، ص۹۷؛ ارشاد، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۲، ص۱۸۱، ۱۸۲؛ النصوص علی الائمة الاثنی عشر، قادتنا، ج۵، ص۱۴؛ اثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، ج۲، ص۲۸۵؛ النصوص العامة علی الائمة، احقاق الحق با ملحقات، ۱ تا ۲۵.</ref>. | [[پیامبر اکرم]] بر امامت [[دوازده تن]] از [[اهل بیت]]{{عم}} [[پاک]] خود تصریح کرده و حتی نام و مشخصات آنان را ذکر فرموده‌اند، که در [[حدیث]] [[صحابی پیامبر]] [[جابر بن عبدالله انصاری]] و دیگر کسان از [[شیعه]] و [[سنی]] بسیار مشهور است<ref>منتخب الاثر، باب هشتم، ص۹۷؛ ارشاد، اعلام الوری باعلام الهدی، ج۲، ص۱۸۱، ۱۸۲؛ النصوص علی الائمة الاثنی عشر، قادتنا، ج۵، ص۱۴؛ اثبات الهداه بالنصوص و المعجزات، ج۲، ص۲۸۵؛ النصوص العامة علی الائمة، احقاق الحق با ملحقات، ۱ تا ۲۵.</ref>. | ||
چنان‌که هرامامی هم قبل از [[شهادت]] خود و متناسب با شرایط در بسیاری از موارد بر [[امام]] پس از خود تصریح می‌کرده است، این تصریح مکتوب شده و نزد فرد امینی به [[ودیعه]] نهاده می‌شده و خواستن آن نوشته از شخص موردنظر [[دلیل بر امامت]] طلب‌کننده بود و این ویژگی را چند مرتبه در [[زندگی امام حسین]]{{ع}} نسبت به [[امامت]] [[زین العابدین]]{{ع}} [[مشاهده]] می‌کنیم گاه در [[مدینه]] و گاه در [[کربلا]] کمی قبل از شهادت. | چنان‌که هرامامی هم قبل از [[شهادت]] خود و متناسب با شرایط در بسیاری از موارد بر [[امام]] پس از خود تصریح می‌کرده است، این تصریح مکتوب شده و نزد فرد امینی به [[ودیعه]] نهاده می‌شده و خواستن آن نوشته از شخص موردنظر [[دلیل بر امامت]] طلب‌کننده بود و این ویژگی را چند مرتبه در [[زندگی امام حسین]]{{ع}} نسبت به [[امامت]] [[زین العابدین]]{{ع}} [[مشاهده]] می‌کنیم گاه در [[مدینه]] و گاه در [[کربلا]] کمی قبل از شهادت. | ||