←پیمان همزیستی با مسلمانان
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
== [[پیمان]] [[همزیستی]] با [[مسلمانان]] == | == [[پیمان]] [[همزیستی]] با [[مسلمانان]] == | ||
بر اساس [[احکام اسلامی]]، از میان غیر مسلمانان تنها اهل کتاب می‌توانند در [[کشورهای اسلامی]] با قبول شرایط [[ذمه]] و برقراری پیمان [[همزیستی مسالمت‌آمیز]] ([[قرارداد ذمه]]) با مسلمانان و در قبال وظایفی که در برابر [[حکومت اسلامی]] [[متعهد]] می‌شوند، در انجام [[آیین]] مذهبی خود [[آزادی]] داشته باشند<ref>ابن حمزه، محمد بن علی، الوسیلة الی نیل الفضیله، ص۲۰۰؛ حلی، محقق، جعفربن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال والحرام، ج۱، ص۲۹۸ - ۳۰۱</ref>. این دسته از اهل کتاب که قرارداد ذمه را پذیرفته‌اند، «[[کفّار]] [[ذمّی]]» نامیده می‌شوند. دسته دیگر از آنان که قرارداد ذمه ندارند و در [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند، غیر ذمی‌اند. اینان با [[حکومت]] قراردادی برای سکونت موقت دارند که غالباً کمتر از یک سال است و اصطلاح «[[مستأمن]]» یا «معاهد» نامیده می‌شوند<ref>طوسی، المبسوط، ج۲، ص۴۲؛ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۲۱، ص۱۰۳ - ۱۰۴.</ref>. نیز با غیر مسلمانانی که خارج از [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند یا با [[حکومت]] آنان، می‌توان [[معاهده]] بست؛ بر این اساس نیز آنان [[حق]] ورود به کشور اسلامی را دارند و به اینان نیز [[کفّار]] معاهد گفته می‌شود<ref>[[محمد علی خادمی کوشا|خادمی کوشا]] و [[روح‌الله شریعتی|شریعتی]]، [[اهل کتاب - خادمی کوشا و شریعتی (مقاله)| مقاله «اهل کتاب»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۴۹۰.</ref>. | بر اساس [[احکام اسلامی]]، از میان غیر مسلمانان تنها اهل کتاب می‌توانند در [[کشورهای اسلامی]] با قبول شرایط [[ذمه]] و برقراری پیمان [[همزیستی مسالمت‌آمیز]] ([[قرارداد ذمه]]) با مسلمانان و در قبال وظایفی که در برابر [[حکومت اسلامی]] [[متعهد]] می‌شوند، در انجام [[آیین]] مذهبی خود [[آزادی]] داشته باشند<ref>ابن حمزه، محمد بن علی، الوسیلة الی نیل الفضیله، ص۲۰۰؛ حلی، محقق، جعفربن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال والحرام، ج۱، ص۲۹۸ - ۳۰۱</ref>. این دسته از اهل کتاب که قرارداد ذمه را پذیرفته‌اند، «[[کفّار]] [[ذمّی]]» نامیده می‌شوند. دسته دیگر از آنان که قرارداد ذمه ندارند و در [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند، غیر ذمی‌اند. اینان با [[حکومت]] قراردادی برای سکونت موقت دارند که غالباً کمتر از یک سال است و اصطلاح «[[مستأمن]]» یا «معاهد» نامیده می‌شوند<ref>طوسی، المبسوط، ج۲، ص۴۲؛ نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام فی شرح شرائع الاسلام، ج۲۱، ص۱۰۳ - ۱۰۴.</ref>. نیز با غیر مسلمانانی که خارج از [[کشور اسلامی]] [[زندگی]] می‌کنند یا با [[حکومت]] آنان، می‌توان [[معاهده]] بست؛ بر این اساس نیز آنان [[حق]] ورود به کشور اسلامی را دارند و به اینان نیز [[کفّار]] معاهد گفته می‌شود<ref>[[محمد علی خادمی کوشا|خادمی کوشا]] و [[روح‌الله شریعتی|شریعتی]]، [[اهل کتاب - خادمی کوشا و شریعتی (مقاله)| مقاله «اهل کتاب»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی ج۲]]، ص ۴۹۰.</ref>. | ||
[[قرآن کریم]] نه تنها از [[مجادله]] و [[آزار]] و [[اذیت]] اینان [[نهی]] می‌کند، بلکه [[اجازه]] داده است از طعام و غذای آنان استفاده کرده و با [[زنان]] اهل کتاب [[ازدواج]] نمایند: {{متن قرآن|الْيَوْمَ أُحِلَّ لَكُمُ الطَّيِّبَاتُ وَطَعَامُ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حِلٌّ لَكُمْ وَطَعَامُكُمْ حِلٌّ لَهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ إِذَا آتَيْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ مُحْصِنِينَ غَيْرَ مُسَافِحِينَ وَلَا مُتَّخِذِي أَخْدَانٍ}}<ref>«امروز چیزهای پاکیزه بر شما حلال است و غذای اهل کتاب برای شما حلال است و غذای شما برای آنان حلال است و (نیز ازدواج با) زنان پاکدامن از زنان مؤمن (مسلمان) و زنان پاکدامن از آنان که پیش از شما به آنان کتاب آسمانی داده‌اند، اگر کابینشان را پرداخته و پاکدامن باشید نه پلیدکار و گزینندگان دوست پنهان، (بر شما حلال است) و هر کس گرویدن (به اسلام) را نپذیرد کردارش تباه می‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره مائده، آیه ۵.</ref>. | |||
[[اسلام]] به [[حقوق]] [[ادیان آسمانی]] اعتراف دارد و آنان را به رسمیت می‌شناسد. البته این نوع اعتراف، هرگز منافاتی با تحقیق و جستجو از [[آیین حق]] و تطبیق مفاهیم و تعالیم [[ادیان]] و [[پیروی]] از آن ندارد. به عبارت بهتر، قلمرو پژوهش و بررسی از [[آیین]]، غیر از حوزه [[حقوقی]] و [[قوانین]] [[مدنی]] است که اولی مورد دقت و بررسی و دومی محل [[مسامحه]] و سهل‌گیری است. [[پیامبر اسلام]]{{صل}} در برخورد با [[پیروان ادیان]]، جانب [[قانون]] و [[رفتار نیکو]] را در پیش می‌گرفتند. در عین حال اعلام می‌کردند که [[رستگاری]] در گرو [[اعتقاد]] به اسلام و [[عمل صالح]] است: {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ}}<ref>«بی‌گمان دین (راستین) نزد خداوند، اسلام است» سوره آل عمران، آیه ۱۹.</ref>؛ {{متن قرآن|وَمَنْ يَبْتَغِ غَيْرَ الْإِسْلَامِ دِينًا فَلَنْ يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِي الْآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ}}<ref>«و هر کس جز اسلام دینی گزیند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود و او در جهان واپسین از زیانکاران است» سوره آل عمران، آیه ۸۵.</ref>. | |||
با این وجود، [[دین اسلام]] جدا و بدون ارتباط با ادیان گذشته نیست. [[رسالت اسلام]] مشتمل بر مبادی و اصول [[ادیان پیشین]] بوده و آن چیزی است که [[بشر]] کنونی تا [[روز قیامت]] بدان نیاز دارد. از [[اصول اساسی اسلام]] [[تصدیق]] [[ادیان الهی]] و تمام [[پیروان]] پیشین است<ref>فصلنامه میقات حج، ش۵۶، ص۷۰.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۵۴.</ref> | |||
== [[مهدویت]] و اهل کتاب == | == [[مهدویت]] و اهل کتاب == | ||