عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها

چنان که از [[روایات]] بر می‌آید وقوف در عرفات نه تنها یکی از ارکان اصلی [[حج]] است و «حج بدون [[عرفه]]» حج نیست، بلکه این وقوف دارای [[فضایل]] بسیار ارزشمندی است. [[خداوند]] [[سرزمین مقدس]] عرفات را که حوادث مهمی در طول [[تاریخ]] به خود دیده برای ضیافت و [[پذیرایی]] از میهمانان خود مقرر و سفره خاص انعام و اکرامش را در دامنه جبل الرحمه گسترانیده و از عموم میهمانان و زایران [[بیت الله]] [[دعوت]] فرموده تا در [[ساعت]] و [[روز]] معین همه با هم گرد خوان [[نعمت]] بی‌دریغش بنشینند و از [[لطف]] و [[رحمت]] بی‌کرانش برخوردار شوند. سومین عمل از [[اعمال]] حج، وقوف در عرفات است یعنی توقف در آن از اول و ظهر [[روز نهم ذی‌حجه]] تا غروب [[شرعی]] همین روز.

[[پیامبر اکرم]]{{صل}} [[روز عرفه]] را در «نَمِرَة»، نزدیکی عرفات، کنار سنگ بزرگی فرود می‌آمدند. این سنگ، صخره‌ای در سمت راست عرفات بود. بعدها در مکان مورد نظر «مسجد نمره» ساخته شد. در آن دوران بر همان سنگ پارچه‌ای می‌بستند تا پیامبر{{صل}} زیر [[سایه]] آن بنشینند. بعدها در محل وقوف ایشان منبری از سنگ‌های تراشیده شده قرار دادند تا همه ساله، [[امام]] و سالار حج بر آن [[نماز]] گزارد. در منابع تاریخی آمده است محل وقوف [[رسول خدا]]{{صل}} همان محل وقوف [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} بوده است. [[قبیله قریش]] در دوران [[جاهلی]] و آغاز [[اسلام]] در عرفات وقوف نمی‌کردند؛ زیرا [[معتقد]] بودند [[اهل]] [[حرم]] هستند و باید برخلاف سایر [[مردم]] داخل [[حرم]] وقوف کنند، یعنی آنان خود را «حُمس» می‌دانستند، ولی [[پیامبر]]{{صل}} که خود از [[قریش]] بودند همراه سایر مردم در عرفات وقوف می‌کردند. [[خداوند]] در [[قرآن کریم]] این ارزش‌های [[جاهلی]] را مطرود دانسته و ایشان را [[مأمور]] ساخته تا هر جا که [[مسلمانان]] وقوف می‌کنند، وقوف داشته باشند.