نیت: تفاوت میان نسخه‌ها

نیت (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۱۳

۵٬۱۵۷ بایت حذف‌شده ، ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۴

←‏نیت

Bahmani

مدیران

۱۱۸٬۰۰۱

ویرایش

@@ خط ۲۳: / خط ۲۳: @@
 در منظر [[امام]] {{ع}} سوءنیت نه تنها [[زندگی فردی]] که در زندگی اجتماعی نیز تأثیرگذار است. [[امام]] بخشی از [[اختلافات]] [[اجتماعی]] را حاصل این امر می‌داند و می‌فرماید: شمایان در [[دین]] برادرید و جدایی میانتان جز از پلیدیِ [[نیت]] و بدیِ [[اخلاق]] و زشتیِ [[باطن]] نیست<ref>نهج البلاغه، خطبه ۱۱۲.</ref>.<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه ج۲]]، ص۸۸۵ ـ ۸۸۷.</ref>
-==[[نیت]]==
-نیت، [[روح]] عمل است و عمل بدون روح، خاصیتی ندارد. در [[حج]]، آن چه انجام می‌شود، باید با نیت باشد. نیت در حج، یعنی همواره خود [[آگاه]] بودن، و حج معانی نمودن، نه حج [[مناسک]] و صورت؛ زیرا حج، همه نیت است، اگر چه پاره‌ای از [[اعمال]] بدون نیت، هم تأثیری دارد، مثلاً در [[روزه]]، اگر نیت نباشد، به هر [[حال]] آثاری از آن دیده می‌شود، یا در [[زکوة]]، اگر نیت نباشد، به هر حال [[فقیری]] را [[بی‌نیاز]] کرده است، اما اگر در حج، نیت نباشد هیچ نیست، چون که این مناسک همه اشاره است. می‌گویند: کسی که نداند [[سجود]] چیست، فقط پیشانی به خاک مالیده است، کسی که نداند مفهوم [[مناسک حج]] چیست، فقط [[شهر مکه]]، و [[خانه کعبه]] را تماشا کرده است، و به عبارت دیگر، فقط سوغات آورده است....
-پس لازم است که تمام اعمال حج را با نیت انجام دهد، و به معانی آن [[نیت‌ها]]، آگاه و آشنا باشد. چون [[عمره]] و حج و اجزاء آنها از [[عبادات]] است، باید قصد داشته باشد آن چه را که [[واجب]] است بر او، [[قربة الی الله]] و برای [[اطاعت]] [[خداوند تعالی]] انجام دهد، یعنی انجام عملش، کاملاً باید برای تحصیل رضای [[خدای تعالی]] باشد، به نحوی که هیچ غرضی از اغراض [[دنیوی]] با او همراه نباشد. این نوع نیت، در تمام [[اعمال عبادی]] لازم است.
-نیت باید مقارن با عمل باشد، در جایی که باید [[احرام]] بپوشد، همین که شروع به احرام [[پوشیدن]] کرد نیت کند، پس نیت در اثناء کافی نخواهد بود و هر گاه در حین شروع، نیت نکرده است، باید تجدید کند.
-نیت را به زبان یا حضور [[قلبی]] می‌آورد. مثلاً اگر عمره [[تمتع]] است، باید چنین بگوید: احرام می‌بندم برای توجه به [[مکه معظمه]]، و عمره تمتع از [[حجة الاسلام]]، به جهت [[فرمانبرداری]] امر خدای تعالی قربة الی الله.
-در [[صحت]] نیت اعمال حج، تلفظ و خطور قلبی معتبر نیست، بلکه هرگاه توجه داشته باشد که چه عملی می‌خواهد به جا آورد کافی است، ولی تلفظ به [[نیت]] در [[اعمال]] [[عمره]] و [[حج]] [[استحباب]] دارد.
-در [[صحت]] [[احرام]] لازم نیست که قصد کند ترک محرماتی را که بر [[محرم]] پس از احرام می‌شود، بلکه کسی که به قصد عمره [[تمتع]]، یا [[حج تمتع]] لبیک‌های [[واجب]] را گفت محرم می‌شود، چه قصد بکند احرام را یا نکند، و چه قصد بکند [[ترک محرمات]] را یا نکند، ولی [[احتیاط]] آن است که قصد کند ترک محرمات را.
-باید دانست که افراد مستعد و با کمال، در این جا باید نیت‌های بسیاری بنمایند؛ زیرا هر عملی نیت و توجه مخصوصی به خود دارد، نیت در این جا، به همه چیز پشت کردن و به [[خدا]] رو آوردن است.
-نیت این است، که هر کس، زین پس بزند سنگ، به مینای [[هوس]]
-اکنون که آماده نیت کردن شده‌ای، به خود آی که تاکنون چه کرده‌ام، و از این پس دیگر گرد ناپسندی‌ها، [[زشتی‌ها]]، [[کینه‌ها]]، لاابالی‌ها و نزدیک چیزی که باعث کدورت [[دل]] شود، نگردم.
-آن‌گاه که نیت کنی که: (احرام می‌بندم برای عمره تمتع از [[حجة الاسلام]] واجب، [[قربة الی الله]]) یعنی که احرام کوی [[کعبه]] می‌بندم تا با [[لباس]] [[انضباط]]، و با [[اراده]] و خودداری از طوفان‌های [[تمایلات نفسانی]] که ۲۴ چیز است، [[خویشتن‌داری]] نموده، و [[تعهد]] می‌کنم که از این میقاتگاه، با انضباط به سوی این عمل [[مقدس]] بروم، و با این احرام که به سوی [[حرم امن الهی]] می‌روم، [[احترام]] [[حریم]] آن را داشته و در [[حال]] [[غفلت]] نباشم<ref>راهنمای حرمین شریفین ابراهیم غفاری، ج۳، ص۸۴.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[محمدنامه (کتاب)|محمدنامه]]، ص ۱۰۴۳.</ref>.
 == منابع ==