آمنه بنت وهب در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←جایگاه آمنه نزد علمای شیعه
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
|||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
== جایگاه [[آمنه]] نزد | == جایگاه [[آمنه]] نزد علمای شیعه == | ||
# [[شیخ مفید]] در أوائل المقالات، نقل کرده است: «[[پیامبر]] فرمود: [[خداوند]] پیوسته مرا در رحم | # [[شیخ مفید]] در أوائل المقالات، نقل کرده است: «[[پیامبر]] فرمود: [[خداوند]] پیوسته مرا در رحم مادران [[پاکیزه]] قرار داد تا از مادرم آمنه به [[دنیا]] آمدم». او در ادامه می‌گوید: «بین [[اصحاب]] ما، [[اجماع]] است بر این که [[آمنه دختر وهب]]، [[ایمان]] به [[توحید]] داشت و در زمره [[مؤمنین]] [[محشور]] می‌شود»<ref>اوائل المقالات، ص۴۶.</ref>. | ||
# [[شیخ صدوق]] می‌گوید: {{عربی|اعتقادنا في آباء النبي{{صل}} انهم مسلمون من | # [[شیخ صدوق]] می‌گوید: {{عربی|اعتقادنا في آباء النبي{{صل}} انهم مسلمون من آدم إلى أبيه عبدالله و ان ابا طالب كان مسلما و آمنة بنت وهب بن عبد مناف ام رسول الله{{صل}} كانت مسلمة}}<ref>اعتقادات صدوق، ص۱۱۰.</ref>؛ بنابر [[عقیده امامیه]]، همه [[پدران]] پیامبر، از [[حضرت آدم]] تا عبدالله و [[ابوطالب]] ([[عموی پیامبر]]) و آمنه (مادر [[حضرت محمد]]{{صل}}) [[خداپرست]] بودند. | ||
# [[علامه مجلسی]] می‌گوید: اجماع [[علمای امامیه]] بر این است که پدر و مادر [[حضرت رسول الله]]{{صل}} و همه اجداد آن حضرت تا حضرت آدم{{ع}}، همه [[مسلمان]] بودند و [[نور]] آن حضرت در صلب و رحم مشرکی قرار نگرفته و شبهه‌ای در [[نسب]] آن حضرت و پدران و مادران او نبوده است<ref>حیوة القلوب، ج۳، ص۵۱.</ref>: همچنین [[علامه مامقانی]] می‌گوید: {{عربی|ان من ضروريات مذهبنا ان اجداد النبي{{صل}} من الابوين لم يتلوثو بالشرك و انهم موحدون إلى آدم}}<ref>ریاحین الشریعه، ج۲، ص۳۶۹.</ref>. | # [[علامه مجلسی]] می‌گوید: اجماع [[علمای امامیه]] بر این است که پدر و مادر [[حضرت رسول الله]]{{صل}} و همه اجداد آن حضرت تا حضرت آدم{{ع}}، همه [[مسلمان]] بودند و [[نور]] آن حضرت در صلب و رحم مشرکی قرار نگرفته و شبهه‌ای در [[نسب]] آن حضرت و پدران و مادران او نبوده است<ref>حیوة القلوب، ج۳، ص۵۱.</ref>: همچنین [[علامه مامقانی]] می‌گوید: {{عربی|ان من ضروريات مذهبنا ان اجداد النبي{{صل}} من الابوين لم يتلوثو بالشرك و انهم موحدون إلى آدم}}<ref>ریاحین الشریعه، ج۲، ص۳۶۹.</ref>. | ||