مسجد الاقصی در فقه اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[روایات]] و به تبع، در کلمات [[فقها]]، عنوان [[مسجد الاقصی]] به «[[بیت المقدس]]» اطلاق شده است<ref>من لا یحضره الفقیه ۱/ ۲۳۳؛ تهذیب الاحکام ۲/۲۴۲.</ref>. بیت المقدس به شهری که [[مسجد]] در آن واقع شده نیز اطلاق شده است<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۷، صفحه ۷۰۹-۷۱۰.</ref>.

در برخی روایات از [[مسجد الحرام]]، [[مسجد النبی]]{{صل}} [[مسجد کوفه]] و مسجد الاقصی به عنوان چهار مسجد [[برتر]] و با فضیلت یاد شده است<ref>المزار الکبیر / ۱۲۹؛ بحار الانوار ۱۰۰/ ۳۹۶.</ref>. در روایتی [[ثواب]] [[نماز]] در آن معادل هزار رکعت نماز دانسته شده است<ref>وسائل الشیعة ۲۸۹/۵ - ۲۹۰؛ تهذیب الاحکام ۳/۲۵۳.</ref>.

مسجد الاقصی [[قبله]] نخست [[مسلمانان]] بوده و [[رسول خدا]]{{صل}} و مسلمانان در [[مکه]] و دو سال نخست و بنابر روایتی هفده ماه پس از [[هجرت به مدینه]] به سوی آن نماز می‌‌گزاردند و در [[سال دوم هجرت]] قبله به سوی مسجد الحرام و [[کعبه]] [[تغییر]] کرد<ref>الاحتجاج ۱/ ۴۰ - ۴۱.</ref>.

در [[قرآن کریم]] به [[سیر]] شبانه و [[معراج]] رسول خدا{{صل}} از مسجد الحرام به مسجد الاقصی اشاره شده است {{متن قرآن|سُبْحَانَ الَّذِي أَسْرَى بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِلَى الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى الَّذِي بَارَكْنَا حَوْلَهُ لِنُرِيَهُ مِنْ آيَاتِنَا إِنَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ}}<ref>«پاکا آن (خداوند) که شبی بنده خویش را از مسجد الحرام تا مسجد الاقصی - که پیرامون آن را خجسته گردانده‌ایم- برد تا از نشانه‌هایمان بدو نشان دهیم، بی‌گمان اوست که شنوای بیناست» سوره اسراء، آیه ۱.</ref>؛ لیکن بر پایه برخی روایات مقصود از مسجد الاقصی که منتهی الیه معراج بوده در [[آسمان]] است نه مسجد الاقصایی که در بیت المقدس می‌‌باشد؛ چنان که ظاهر آیه نیز بر آن دلالت دارد و مقصد و منتهی الیه سیر رسول خدا {{صل}} را در [[شب معراج]] مسجد الاقصی بیان می‌کند<ref>تفسیر الصافی ۳/ ۱۶۶؛ تفسیر القمی۲۴۳/۲.</ref>.

به [[نماز خواندن]] در [[مسجد الاقصی]] سفارش شده و دارای [[ثواب]] فراوان است<ref>جواهر الکلام ۱۴۴/۱۴ و ۱۴۷.</ref>؛ چنان که به تصریح برخی [[فقها]] اصل رفتن به مسجد الاقصی و [[زیارت]] آن [[مستحب]] می‌باشد<ref>الدروس الشرعیة ۲/ ۱۶.</ref>.

به تصریح برخی از اماکن متبرکی که [[دفن]] مرده در آنها و نیز منتقل کردن میت به آنها در صورتی که مستلزم [[فساد]] بدن نگردد مستحب می‌باشد [[بیت المقدس]] است<ref>البیان / ۸۱.</ref>.

تغلیظ در قسم و لعان به انجام دادن آن دو در اماکن مقدس از جمله نزد [[صخره]] واقع در بیت المقدس برای اهالی آن مستحب است<ref>المبسوط ۲۰۳/۸؛ الدروس الشرعیة ۹۶/۲.</ref>.

برخی تخلّی رو به بیت المقدس را [[مکروه]] دانسته‌اند؛ لیکن برخی، دیگر در این [[حکم]] اشکال کرده و آن را فاقد دلیل دانسته‌اند<ref>منتهی المطلب ١/ ۲۲؛ نهایة الإحکام ۱/ ۷۹.</ref>.<ref>[[سید محمود هاشمی شاهرودی|هاشمی شاهرودی، سید محمود]]، [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت]] ج۷، صفحه ۷۱۰.</ref>