رفتار با اسیران: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[منت]] پیامبر بر دختر حاتم طایی و خانواده‌اش سبب شد که وی به [[اسلام]] علاقه مند شود، به گونه‌ای که وقتی به قبیله‌اش بازگشت، به برادرش گفت: از نزد بهترین [[مردم]] می‌آیم. پس جریان [[اسارت]] و گفت‌وگوی خود را برای برادرش باز گفت. پس از چندی هر دو به مدینه آمدند و اسلام را پذیرفتند.<ref>[[مهدی غلامی|غلامی، مهدی]]، [[سیره و اخلاق نظامی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره و اخلاق نظامی پیامبر اعظم]]، ص ۱۴۹.</ref>

[[پیامبر خدا]]{{صل}} در یکی از [[نبردها]]، برای [[استراحت]] در منطقه‌ای [[خلوت]] زیر درختی آرمیده بود. یکی از [[کافران]] از [[غفلت]] [[مسلمانان]] استفاده کرد و برای کشتن ناجوانمردانه حضرت [[شمشیر]] کشید. او بر بالین ایشان ایستاد و با صدایی بلند به پیامبر گفت: محمد! چه کسی تو را از دست من [[نجات]] خواهد داد؟ پیامبر خدا که تازه [[بیدار]] شده بود، در کمال [[آرامش]] فرمود: اَللّه. هیبت پیامبر، [[کافر]] را ترساند، به گونه‌ای که دستانش [[سست]] شد و شمشیر بر [[زمین]] افتاد. پیامبر به سرعت شمشیر را برداشت و از او پرسید: چه کسی تو را از دست من نجات خواهد داد؟ [[مرد]] کافر که به شدت ترسیده بود، گفت: بخشایش تو. پیامبر او را بخشود و شمشیرش را بازگرداند و به سوی مسلمانان رفت. همین برخورد سبب شد تا او از مسلمانان شود<ref>الخلفیه و الخلفیه، ص۳۵۳.</ref>. این ماجرا را [[واقدی]] به گونه‌ای دیگر درباره دعثور بزرگ و سالار [[کفار]] بیان کرده است<ref>مغازی تاریخ جنگ‌های پیامبر، ص۱۴۲.</ref>.<ref>[[مهدی غلامی|غلامی، مهدی]]، [[سیره و اخلاق نظامی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره و اخلاق نظامی پیامبر اعظم]]، ص ۱۵۰.</ref>