←مقدمه
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
(←مقدمه) |
||
| خط ۹: | خط ۹: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
آنگونه که [[فرزندان آدم]]، [[قربانی]] و [[فدا]] به درگاه [[خدا]] بردند. یکی گوسفند، دیگری دسته‌ای از گندم ({{متن قرآن|إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا}}) [[حضرت ابراهیم]] نیز که به [[فرمان خدا]] [[مأمور]] شد جوانش [[اسماعیل]] را [[ذبح]] و | آنگونه که [[فرزندان آدم]]، [[قربانی]] و [[فدا]] به درگاه [[خدا]] بردند. یکی گوسفند، دیگری دسته‌ای از گندم ({{متن قرآن|إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًا}}) [[حضرت ابراهیم]] نیز که به [[فرمان خدا]] [[مأمور]] شد جوانش [[اسماعیل]] را [[ذبح]] و قربانی کند، [[خداوند]] گوسفندی نازل کرد و به جای اسماعیل قربانی شد<ref>{{متن قرآن|وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ}} «و به قربانی سترگی او را بازخریدیم» سوره صافات، آیه ۱۰۷.</ref>. از آن پس در احیای آن [[فداکاری]] از سوی پسر و پدر، [[حاجیان]] روز [[عید قربان]] در [[منا]] قربانی می‌کنند. صحنۀ [[کربلا]] نیز [[قربانی]] شدن هفتاد و دو [[شهید]]، در آستان [[قرب]] و [[رضای الهی]] بود. [[امام حسین]]، خود و یارانش را فدای [[دین خدا]] نمود. [[حسین بن علی]] {{ع}} قربانی [[اهل بیت]] بود. | ||
صحنۀ [[کربلا]] نیز [[قربانی]] شدن هفتاد و دو [[شهید]]، در آستان [[قرب]] و [[رضای الهی]] بود. [[امام حسین]]، خود و یارانش را فدای [[دین خدا]] نمود. [[حسین بن علی]] {{ع}} | |||
آنگونه که [[حضرت زینب]] نیز پس از [[شهادت]] [[برادر]]، وقتی در میدان [[جنگ]] به پیکر برادرش رسید، نگاهی به [[آسمان]] کرد و گفت: {{متن حدیث|اللهم تقبّل منّا هذا القربان}}<ref>حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۳۰۱؛ سیرة الائمة الاثنی عشر، هاشم معروف الحسنی، ج۲، ص۸۷.</ref>. در تعابیر [[ائمّه]]، در [[زیارتنامه‌ها]] و نیز خطابه‌های [[اسیران]] [[اهل بیت]]، از آن [[شهید]] [[مظلوم]]، بعنوان "ذبیح" یاد شده است. او [[اسماعیلی]] بود که در منای [[حق]] [[فدا]] شد و [[حیات]] [[دین]] را تضمین نمود و [[شرف]] را به [[انسان‌ها]] [[الهام]] داد. | آنگونه که [[حضرت زینب]] نیز پس از [[شهادت]] [[برادر]]، وقتی در میدان [[جنگ]] به پیکر برادرش رسید، نگاهی به [[آسمان]] کرد و گفت: {{متن حدیث|اللهم تقبّل منّا هذا القربان}}<ref>حیاة الامام الحسین، ج۲، ص۳۰۱؛ سیرة الائمة الاثنی عشر، هاشم معروف الحسنی، ج۲، ص۸۷.</ref>. در تعابیر [[ائمّه]]، در [[زیارتنامه‌ها]] و نیز خطابه‌های [[اسیران]] [[اهل بیت]]، از آن [[شهید]] [[مظلوم]]، بعنوان "ذبیح" یاد شده است. او [[اسماعیلی]] بود که در منای [[حق]] [[فدا]] شد و [[حیات]] [[دین]] را تضمین نمود و [[شرف]] را به [[انسان‌ها]] [[الهام]] داد. | ||
قربانی شدن و قربانی دادن، رمز [[پیروزی]] و [[عزّت]] است. ملّت‌هایی که در راه "[[آزادی]]" گام برداشته و بر می‌دارند، همواره قربانیان بسیاری را تقدیم آستان آزادی کرده‌اند و اگر گروهی آمادۀ [[فداکاری]] نباشند، به اهداف خود نمی‌رسند. [[حقیقت]] و [[دین]] و [[حیات]] کرامتمندانه، آن قدر ارزشمند و متعالی است که باید قربانیانی چون [[حسین]] {{ع}} فدای آن شوند. از عظمت قربانی، می‌‌توان به عظمت چیزی پی برد که کسی مانند [[سید الشهدا]] {{ع}} در آن راه قربان می‌شود و هفتاد و دو عزیز را قربان می‌کند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۸۳.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||