اثبات عصمت امام در عرفان اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[عارفان]] [[مسلمان]] معتقدند: [[انسان کامل]] چون مظهر [[اسماء و صفات]] [[خداوند]] است [[خلیفه]] او دارای عصمت مطلقه است، زیرا [[خلافت الهی]] به معنای مظهریت اسماء و صفات است وگرنه [[خلافت]] به مفهوم [[جانشینی]] درباره خداوند معنی ندارد، بنابراین حدّ وسطِ [[برهان]] عصمت مسئله خلافت الهی انسان کامل است و به دلیل اینکه انسان کامل مظهر اسم علیم است اساساً زمینه [[سهو]] و نسیان و [[لغزش]] و [[خطا]] و [[جهل]] برای او وجود ندارد، چه اینکه اگر [[خدای سبحان]] فرمود: {{متن قرآن|فَكَيْفَ إِذَا جِئْنَا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَجِئْنَا بِكَ عَلَى هَؤُلَاءِ شَهِيدًا}}<ref>«پس آن هنگام که از هر امّتی گواهی آوریم و تو را (نیز) بر آنان، گواه گیریم (حالشان) چگونه خواهد بود؟» سوره نساء، آیه ۴۱.</ref>. از این معلوم می‌شود که همه [[پیامبران]] به خصوص [[خاتم انبیاء]] دارای [[مقام عصمت]] است تا با إحاطه بر جزئیات اموری که در [[جهان]] امکان می‌گذرد [[شهادت]] بدهد و این در صورتی امکان‌پذیر است که سهو و نسیان در آنها راه نداشته و دارای مقام عصمت باشند<ref>مبدأ و معاد، مقاله ۹، ص۲۶۷؛ سیره رسول اکرم {{صل}}، ص۲۸؛ وحی و نبوت در قرآن، ص۲۳۶.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص۲۶۰.</ref>