سیره اخلاقی امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دیگر جلوه‌های زهد و پارسایی امام مجتبی{{ع}} ماجرای مدرک بن زیاد است. وی می‌گوید: روزی در باغ و بستان [[ابن عباس]] به سر می‌بردیم، ابن عباس به [[اتفاق]] امام حسن و [[امام حسین]]{{عم}} بدان‌جا آمدند و در آن باغ گشت و گذار کرده سپس بر لب جویباری نشستند. [[امام حسن]]{{ع}} به من فرمود: مدرک! غذایی هم برای خوردن داری؟ عرض کردم: آری؛ به سرعت رفتم و قرص نانی و مقداری نمک و دو دسته پیازچه خدمت حضرت آوردم و [[امام]] از آنها تناول کرد و سپس فرمود: مدرک! چه غذای مطبوعی بود؟ پس از آن‌که امام غذا میل کرد برای آنان بهترین انواع غذا را آوردند، امام حسن{{ع}} رو به مدرک کرد و بدو [[فرمان]] داد [[غلامان]] را فراخواند و برایشان غذا بیاورد، مدرک آنان را صدا زد و از آن غذا خوردند و امام حتی لقمه‌ای از آنها نخورد، مدرک به امام عرضه داشت: چرا شما از این غذا تناول نفرمودید؟ حضرت پاسخ داد: {{متن حدیث|إنّ ذاك الطعام احبّ عندي}}<ref>مختصر تاریخ دمشق، ج۷، ص۲۱، چاپ دار الفکر.</ref>؛ غذایی را که قبلا برایم آوردی بیشتر [[دوست]] داشتم<ref>[[سید منذر حکیم|حکیم، سید منذر]]، [[پیشوایان هدایت ج۴ (کتاب)| پیشوایان هدایت ج۴]]، ص ۵۰.</ref>.

== منابع ==