سیره سیاسی امام حسن مجتبی: تفاوت میان نسخه‌ها
←مرجعیت سیاسی امام مجتبی
(←منابع) |
|||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== مرجعیت سیاسی امام مجتبی == | == مرجعیت سیاسی امام مجتبی == | ||
[[امام حسن]]{{ع}} از موضع [[قدرت]] با معاویه از در [[صلح]] درآمد چنان‌که در متن قرارداد صلح به صراحت آمده که [[خلافت]] پس از معاویه به امام حسن{{ع}} می‌رسد و نباید درباره [[امام]] حادثه ناگواری به بار آورد و [[مکر]] و حیله‌ای به کار ببرد. | [[امام حسن]]{{ع}} از موضع [[قدرت]] با معاویه از در [[صلح]] درآمد چنان‌که در متن قرارداد صلح به صراحت آمده که [[خلافت]] پس از معاویه به امام حسن{{ع}} می‌رسد و نباید درباره [[امام]] حادثه ناگواری به بار آورد و [[مکر]] و حیله‌ای به کار ببرد. بنابراین، طبیعی بود که امام{{ع}} محور [[مخالفت]] و قدرتی به‌شمار آید که [[حکومت بنی امیه]] و معاویه را در کامشان تلخ و [[زندگی]] آنها را تیره و تار سازد. به همین دلیل در [[دعاها]] و دیدارهای امام{{ع}} با [[حکام]] و اطرافیان آنها و در نامه‌ها و خطابه‌های آن حضرت تلاش [[سیاسی]] روشنی می‌بینیم که در امور ذیل متبلور است: | ||
بنابراین، طبیعی بود که امام{{ع}} محور [[مخالفت]] و قدرتی به‌شمار آید که [[حکومت بنی امیه]] و معاویه را در کامشان تلخ و [[زندگی]] آنها را تیره و تار سازد. به همین دلیل در [[دعاها]] و دیدارهای امام{{ع}} با [[حکام]] و اطرافیان آنها و در نامه‌ها و خطابه‌های آن حضرت تلاش [[سیاسی]] روشنی می‌بینیم که در امور ذیل متبلور است: | |||
# حضرت بر اوضاع و رخدادها [[مراقبت]] و آنها را پی می‌گرفت و [[رفتار]] حکام و [[کارگزاران]] آنان را زیر نظر داشت، آنها را [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌نمود، چنان‌که در نامه‌اش به زیاد از او خواست، دست از تعقیب [[سعید بن ابی سرح]] بردارد و هنگام [[طواف]]، [[حبیب بن مسلمه]] را در مورد فرمانبرداری‌اش از معاویه مورد نکوهش قرار داد<ref>حیاة الامام الحسن، ص۲۹۳.</ref>. | # حضرت بر اوضاع و رخدادها [[مراقبت]] و آنها را پی می‌گرفت و [[رفتار]] حکام و [[کارگزاران]] آنان را زیر نظر داشت، آنها را [[امر به معروف و نهی از منکر]] می‌نمود، چنان‌که در نامه‌اش به زیاد از او خواست، دست از تعقیب [[سعید بن ابی سرح]] بردارد و هنگام [[طواف]]، [[حبیب بن مسلمه]] را در مورد فرمانبرداری‌اش از معاویه مورد نکوهش قرار داد<ref>حیاة الامام الحسن، ص۲۹۳.</ref>. | ||
# [[امام مجتبی]]{{ع}} از فعالیت‌های سیاسی منظّمی برخوردار بود که در استقبال از هیئت‌های نمایندگی مخالفان و توجیه و [[راهنمایی]] آنان و [[دعوت]] آنها به [[صبر]] و [[بردباری]] و تصمیم‌گیری و [[انتظار]] صدور فرمان امام در وقت مناسب، تجسم می‌یافت. چنان‌که همواره بر نقش [[رهبری اهل بیت]] و شایستگی خلافت و [[پیشوایی]] آنان نیز تأکید داشت. [[دکتر طه حسین]] بر این [[باور]] است که امام حسن{{ع}} در مدت اقامت خویش در [[مدینه]] دست به تشکیل [[حزب]] سیاسی زده و شخصا [[ریاست]] آن را بر عهده داشته و به تناسب شرایط آن [[زمان]]، آن را جهت داده است. | # [[امام مجتبی]]{{ع}} از فعالیت‌های سیاسی منظّمی برخوردار بود که در استقبال از هیئت‌های نمایندگی مخالفان و توجیه و [[راهنمایی]] آنان و [[دعوت]] آنها به [[صبر]] و [[بردباری]] و تصمیم‌گیری و [[انتظار]] صدور فرمان امام در وقت مناسب، تجسم می‌یافت. چنان‌که همواره بر نقش [[رهبری اهل بیت]] و شایستگی خلافت و [[پیشوایی]] آنان نیز تأکید داشت. [[دکتر طه حسین]] بر این [[باور]] است که امام حسن{{ع}} در مدت اقامت خویش در [[مدینه]] دست به تشکیل [[حزب]] سیاسی زده و شخصا [[ریاست]] آن را بر عهده داشته و به تناسب شرایط آن [[زمان]]، آن را جهت داده است. | ||