فقر در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

«[[فقر]]» به معنای نداری<ref>دهخدا، لغتنامه، ۱۰/۱۵۱۶۱.</ref> و نداشتن امکانات لازم برای اداره [[زندگی]]<ref>انوری، فرهنگ بزرگ سخن، ۶/۵۳۸۴–۵۳۸۵.</ref> است. [[فقیر]] در اصطلاح [[فقهی]] به کسی گفته می‌شود که نیازهای سالانه خود و خانواده‌اش را ندارد و نمی‌تواند آنها را تأمین کند.<ref>حلی، قواعد الاحکام، ۱/۳۵۷؛ امام خمینی، استفتائات، ۱/۳۴۵.</ref> [[امام خمینی]] به ابعاد مختلف فقر توجه کرده است، بُعد [[عرفانی]] و [[فلسفی]] ([[فقر ذاتی]] [[انسان]] به [[خداوند]])<ref>امام خمینی، تقریرات، ۲/۲۷۳.</ref>، [[اجتماعی]] و [[فرهنگی]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۱۵۹.</ref> و بُعد [[اقتصادی]] آن. در سخن ایشان از [[محرومان]] اقتصادی با واژگانی چون [[فقرا]] و [[مساکین]]،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۲۱۲.</ref> پابرهنه‌ها،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۷۵، ۱۵۹ و ۱۳/۵۴۴.</ref> کوخ‌نشینان<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۷۴.</ref> و [[مستضعفان]]<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۵۱ و ۵/۷۴.</ref> یاد شده است.<ref>[[امید حسین‌خانی|حسین‌خانی، امید]]، [[فقر (مقاله)| مقاله «فقر»]]، [[دانشنامه امام خمینی ج۷ (کتاب)|دانشنامه امام خمینی]] ج۷، ص۵۹۱ – ۵۹۸.</ref>