مقداد بن اسود کندی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[مقداد بن اسود کندی]]، از [[صحابه بزرگ رسول خدا]]{{صل}} و [[یاوران]] [[علی بن ابی طالب]]{{ع}}، شخصیتی بارز، دانشمند و [[دلاور]] بود<ref>احمد بن یحیی بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۲۰۴؛ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الأمم و الملوک، ج۱۱، ص۵۰۶؛ عزالدین ابن اثیر، اسدالغابه فی معرفة الصحابه، ج۴، ص۴۷۵؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۳۲۶؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۳، ص۱۱۹.</ref>.<ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۲۱۹؛ [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مقداد بن اسود (مقاله)|مقداد بن اسود]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)| فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ۳۱۶-۳۱۷؛ [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۸۹.</ref> او از اولین کسانی بود که به [[رسول خدا]]{{صل}} [[ایمان]] آورد و یکی از هفت نفری است که در آغاز [[دعوت پیامبر]]{{صل}} اسلامِ خود را علنی کرد. او همراه [[مسلمانان]] به [[حبشه]] رفت؛ اما بعد از چندی به [[مکه]] بازگشت و در [[سریه]] ابوعبیدة بن حارث به [[مدینه]] رفت<ref>ر.ک: [[سید علی اکبر حسینی ایمنی|حسینی ایمنی، سید علی اکبر]]، [[مقداد بن اسود (مقاله)|مقداد بن اسود]]، [[فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲ (کتاب)| فرهنگ‌نامه تاریخ زندگانی پیامبر اعظم ج۲]]، ص۳۱۷-۳۱۸.</ref>. او را مجمعِ [[فضایل]] و [[مناقب]] دانسته‌اند و یکی از «ارکان اربعه» شمرده‌اند و [[پیامبر خدا]]، وی را یکی از چهار نفری برشمرده است که [[بهشت]]، شیفته دیدار آنان است<ref>ر.ک: [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص۸۵۸.</ref>.