قطب: تفاوت میان نسخه‌ها

از [[القاب]] مشهور [[حضرت مهدی]]{{ع}} است در نزد عرفا و [[صوفیه]]. شیخ ابراهیم [[کفعمی]] در حاشیه "جنّة الواقیه" در دعای [[ام داوود]] می‌فرماید: گفته شده که [[زمین]] خالی نیست از [[قطب]] و چهار [[اوتاد]] و چهل [[ابدال]] و هفتاد نجیب و سیصد و شصت [[صالح]]؛ پس قطب، [[مهدی]] است... و همه با دایره قطب همراهند<ref>نجم الثاقب، باب نهم.</ref>.

در اصطلاح تصوف، قطب کسی است که منظور نظر [[خداوند]] است در همه زمان‌ها و طلسم اعظم به او داده شده است... او تنها [[انسان]] کاملی است که به نظر صوفیان، احاطه‌اش به جمیع [[آدمیان]] محقق است و همه [[مقامات]] و حالات تصوف را می‌داند. او [[عقل]] عالم امکان است و [[تصرف]] وی در [[عقول]]، برای صوفیان مسلّم است<ref>فرهنگ معین، ج ۲، ص۲۶۹۰.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۶.</ref>.

== قطب در [[فرهنگنامه]] [[آخرالزمان]] ==

قطب یکی از القاب و [[نام‌های حضرت مهدی]]{{ع}} است. قطب اسم محوری است که سنگ [[آسیا]] به دور آن می‌گردد و نیز به معنی سپه سالار و مهتر [[جماعت]] هم گفته‌اند. و از این روی نام حضرت را قطب نهاده‌اند که وجود تمام [[کائنات]] به واسطه [[امام عصر]]{{ع}} مستمر است و اگر قطب از میان [[مخلوقات]] بیرون شود، شیرازه گردش موجودات از هم می‌گسلد و [[نظام خلقت]] به هم می‌خورد، آن‌گونه که اگر محور میانی آسیا را بردارند، گردش آسیا از کار بیفتد. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} [[امام]] را این‌گونه [[تشبیه]] فرموده‌اند: {{متن حدیث|مَثَلُ الْإِمَامِ كَالْقُطْبِ مِنَ الرَّحَى}} مثل امام در میان مخلوقات مانند محور آسیا به سنگ آن است.<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص۵۰۳.</ref>.

* [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']]

* [[پرونده:13681151.jpg|22px]] [[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|'''فرهنگنامه آخرالزمان''']]