قبر در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

[[قبر]] یا [[گور]] به معنای [[محل دفن]] [[انسان]] و جمع آن [[قبور]] است. [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَنَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِي الْقُبُورِ}}<ref>«و اینکه خداوند آن کسان را که در گورند برمی‌انگیزد» سوره حج، آیه ۷.</ref>. [[امام سجاد]]{{ع}} نیز در [[صحیفه]]، در دعای ختم قرآن درباره [[مرگ]] و [[منزل]] قبر، چنین به درگاه الهی [[دعا]] می‌کند: {{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ... وَ اجْعَلِ‏ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ‏ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا...}}؛ «بار خدایا بر محمد و خاندانش [[درود]] بفرست... و پس از بیرون شدن ما از [[دنیا]] گورهای ما را بهترین منازل ما گردان و به فضل و [[رحمت]] خویش گورهای تنگ ما را فراخ ساز... ای [[خداوند]] زان پیش که از گورمان برانگیزی [[ظلمات]] گورهای ما به [[قرآن]] روشنی بخش و از [[اندوه]] [[روز حساب]] و لحظات هول‌انگیز قیامت [[رهایی]] ده»<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref>. آن حضرت دعا به [[فرشتگان]] [[عالم قبر]] را نیز فرو نمی‌نهد: درود بفرست بر [[فرشته مرگ]] و یارانش "نکیر" و "منکر" و نیز "[[رومان]]" که آزماینده ساکنان گورهاست<ref>نیایش سوم.</ref>.

[[امام]]{{ع}} از [[خدا]] طلب [[زیارت]] [[حج]] و [[عمره]] و نیز زیارت [[قبر پیامبر]]{{صل}} و [[خاندان]] آن حضرت را می‌نماید: «ای خداوند بر من [[احسان]] نمای به اعطای [[نعمت]] ادای [[حج]] و عمره و [[زیارت قبر]] پیامبرت - [[صلوات]] تو و رحمت تو و [[برکات]] تو بر او و [[آل]] او باد - و زیارت خاندان پیامبرت - بر ایشان [[سلام]] باد - همواره تا هرگاه [[زندگی]] بخشیده‌ای در این سال و هر سال دیگر»<ref>نیایش بیست‌و‌سوم.</ref>. از دعای [[امام سجاد]]{{ع}} و سیره مستمره اهل بیت فهمیده می‌شود که [[زیارت قبور]] [[پیامبر]] و [[امامان]]{{عم}} امری پسندیده و موجب [[قرب الهی]] است. همچنین باید دانست قبرهای ما مأوای ما تا [[روز رستاخیز]] است<ref>نیایش چهل‌و‌دوم.</ref> و با دمیدن [[اسرافیل]] در صور، خفتگان گورها برانگیخته می‌شوند<ref>نیایش سوم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «قبر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص۳۵۷.</ref>