پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[تطبیق دادن نشانه‌های ظهور با وقایع|تطبیق دادن نشانه‌های ظهور با وقایع]]''' به‌معنای مطابقت دادن [[نشانه‌های ظهور]] بر وضعیت هر زمان است؛ به این معنا که عده‌ای با خواندن یا شنیدن چند [[روایت]] در [[نشانه‌های ظهور]]، آنها را بر افراد یا حوادثی خاص، بدون تشخیص صحیح بودن آن و بدون بررسی [[آیات]] و [[روایات]] دیگر، تطبیق می‌دهند. نفسِ تطبیق [[روایات]] بر حوادث پیش‌آمده در [[جهان]]، آفت و آسیب نیست، بلکه آفت اساسی و اصلی، مطالب و ادعاهایی است که افرادی به صرف خواندن یک یا دو [[روایت]] و بدون بررسی [[آیات]] و [[روایات]] و مطالب [[تاریخی]] و [[قدرت]] تشخیص صحیح و ناصحیح، به اظهارنظر می‌پردازند.
'''[[ولادت حضرت فاطمه|ولادت حضرت فاطمه]] {{س}}''' در خانه‌ای [[مبارک]] و [[نورانی]] در [[شهر مکه]] روی داد که محل نزول وحی بود. فاطمه {{س}} کوچک‌ترین و آخرین [[فرزند پیامبر]] و [[خدیجه]] بود. [[پیامبر]] او را به سبب خصوصیاتی که داشت، از دیگر [[فرزندان]] خود بیشتر [[دوست]] می‌داشت.


در زمینۀ تطبیق توجه به نکات زیر مهم است:
[[حضرت زهرا]] {{س}} در بیستم جمادی‌الثانی در [[مکه]] به دنیا آمد. در این مورد، [[اختلاف]] چندانی وجود ندارد؛ اما در سال ولادت او اختلاف وجود دارد؛ از جمله: عده‌ای از علمای شیعه، ولادت را در سال دوم بعثت دانسته‌اند؛ عده‌ای از مورخان و محدثان [[اهل سنت]]، ولادت را پنج سال قبل از بعثت دانسته‌اند؛ عده‌ای دیگر از اهل سنت نیز تولد را در ۴۱ سالگی پیامبر، یعنی یک سال بعد از [[بعثت]] دانسته‌اند. بنابر روایاتی که بسیاری از علمای شیعه نقل کرده‌اند، فاطمه {{س}} در سال پنجم بعثت و سه سال پس از جریان [[معراج]] آن حضرت، در نخستین ساعات [[روز جمعه]] به دنیا آمده است.
# منابع اصلی و قدیمی [[شیعه]] معمولاً از نشانه‌هایی محدود نام برده‌اند و برخی از این نشانه‌هایی که مطرح می‌شود، در این منابع ذکر نشده است.
# اَسناد برخی از [[احادیث]] در این زمینه دارای اشکال است و شاید علت ذکر این [[روایات]] این باشد که اصل [[روایات]] برای تحقیق و [[تأمل]] درباره آن باقی بماند و روشن شود که همۀ گروه‌ها چه مخالفین و چه موافقین اهلبیت {{ع}} در اصل [[ظهور حضرت مهدی]] {{ع}} اتفاق دارند.
# تطبیق [[علایم ظهور]] معمولا کار مدّعیان دروغینی است که درصدد [[انحراف]] [[افکار]] [[جامعه]] هستند، چه اینکه بعضی از [[علایم ظهور]] قطعی نیست و در [[روایات]] معتبرِ هم نیامده است، مواردی هم که قابل استناد هست، چنین نیست که بتوان آنها را تطبیق کرد.
# تطبیق علایم بر افراد و اشخاص، نوعی [[تعیین وقت ظهور]] است. براساس [[حکمت]] [[خداوند]] وقت ظهور امام زمان مخفی است و کسی نمی‌‌تواند زمانی را برای [[ظهور]] تعیین کند لذا اگر شخصی [[تعیین وقت]] می‌کند از [[مدّعیان دروغین]] است که [[ائمه]] آنها را، [[کذاب]] معرفی می‌کنند.
# شاید مراد [[امام]]، واقعۀ خارجی دیگری باشد. در مواردی که سخن از وقوع یک نشانه و [[فرج]] بعد از آن بیان شده است، گویا مراد، [[فرج]] و [[ظهور امام زمان]] {{ع}} نیست، بلکه یک [[گشایش]] و [[آرامش]] و راحتی برای [[مؤمنان]] مورد نظر است.


مهم‌ترین و اساسی‌ترین پیامد تطبیق دادن [[نشانه‌های ظهور]] با حوادث و اتفاقات [[جامعه]]، ایجاد [[امید]] کاذب برای [[منتظران]] و دیگر انسان‌هاست؛ نتیجه این [[امید]] کاذب دلسردی نسبت به [[ظهور]] و [[امام مهدی]] می‌شود؛ زیرا با [[تطبیق نشانه‌های ظهور]] [[انتظار]] دارد [[امام مهدی]] [[ظهور]] کند و وقتی [[ظهور]] محقق نمی‌شود، نسبت به [[مهدویت]] تردید پیدا می‌کند و چه‌بسا از [[ایمان]] و باورهای او نیز کاسته شود.
گوهر وجود [[حضرت فاطمه]] {{س}}، از میوه‌های بهشتی است. بدین سبب، [[رسول خدا]] {{صل}} ایشان را «حوراء انسیه» نامیده و هر وقت [[مشتاق]] بوی [[بهشت]] می‌شده، او را می‌بوییده است. در این باره رسول خدا {{صل}} فرموده است: «[[جبرئیل]]، خرما [یا سیب] از بهشت برایم آورد. آن را خوردم و به نطفه‌ای در صلب من بدل گشت. آنگاه [[خدیجه]] {{س}} به فاطمه {{س}} باردار شد. از این رو، هر گاه مشتاق بهشت می‌شوم فاطمه‌{{س}} را می‌بویم؛ زیرا از او بوی بهشت را استشمام می‌کنم».


<div class="mainpage_box_more">[[تطبیق دادن نشانه‌های ظهور با وقایع|ادامه]]</div>
[[فاطمه]]، [[پاک]] و [[پاکیزه]] و با چهره‌ای سفید که با سرخی آمیخته بود و از همه به [[رسول خدا]] {{صل}} شبیه‌تر بود متولد شد. [[نقل]] شده، به محض آنکه نوزادِ [[رسول خدا]] {{صل}} بر [[زمین]] گذارده شد، نوری از او درخشید و به خانه‌های [[اهل مکه]] وارد شد و پس از درنوردیدن [[شهر]]، تمام شرق و [[غرب]] [[زمین]] را منور ساخت. در این هنگام ده تن از حوریان بهشتی، در حالی که به همراه هر یک تشت و ظرفی پر از آب [[کوثر]] بود به این جمع [[نورانی]] پیوستند. ظرف آب [[کوثر]] را زنی که روبروی [[خدیجه]] نشسته بود، گرفت و فاطمه را با آن شست. آن‌گاه دو پارچه سفیدی را که همراه داشت و آنها از شیر، سفیدتر و از مشک و عنبر، خوشبوتر بودند، درآورد و [[فاطمه]] را با آنها پوشاند سپس از فاطمه خواست که سخن گوید و[فاطمه به سخن آمد و گفت: "[[شهادت]] می‌دهم که خدایی جز خدای یگانه نیست و پدرم [[رسول خدا]] و [[سید]] [[پیامبران]] است چنانکه همسرم، سید وصیان و فرزندانم سید نسل من‌اند".
 
[[شادی]] [[رسول خدا]] {{صل}} از تولد چنین دردانه‌ای، وصف ناشدنی بود. نام‌گذاری او نیز به [[امر خداوند]] بود که نام آسمانی او را منصوره و نام زمینی‌اش را فاطمه گذارد. کلمه "فاطمه" در لغت به معنای "جدا شده" است، اما درباره اینکه چرا او به این نام، نام‌گذاری شد، [[رسول خدا]] {{صل}} فرمودند: "او فاطمه نامیده شد، زیرا که او و نسلش از [[آتش دوزخ]] جدا شده‌اند".
 
<div class="mainpage_box_more">[[ولادت حضرت فاطمه|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش