پرش به محتوا

عصر امام سجاد در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۸: خط ۸:


== مقدمه ==
== مقدمه ==
آغاز امامت حضرت سجاد{{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام{{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[پنج تن]] از [[امویان]] در سال‌های‌ [[زندگی امام سجاد]] به [[حکومت]] رسیدند: [[یزید بن معاویه]]، [[معاویة بن یزید]]، [[مروان بن حکم]]، [[عبدالملک مروان]] و [[ولید بن عبدالملک]]. شیوه برخورد امام با [[حاکمان اموی]] به گونه‌ای بود تا [[بیدادگری]] و [[ستمکاری]] آنان نزد [[مردم]] آشکار گردد<ref>اعلام الوری‌، ۲۵۲.</ref>. [[امام]]{{ع}} با تدبیر و سیاستی ویژه تعالیم راستین [[اسلام]] را می‌گسترانید.
امام سجاد {{ع}} در دوران [[خلافت یزید]] به [[امامت]] رسید و دوران [[بحرانی]] [[خلافت]] [[عبدالله بن زبیر]] و [[مروانیان]] از جمله [[عبدالملک مروان]] را [[شاهد]] بود و حدود ۳۵ سال امامت کرد. آغاز امامت [[حضرت سجاد]] {{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام {{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[پنج تن]] از [[امویان]] در سال‌های‌ [[زندگی]] امام سجاد به [[حکومت]] رسیدند: [[یزید بن معاویه]]، [[معاویة بن یزید]]، [[مروان بن حکم]]، [[عبدالملک مروان]] و [[ولید بن عبدالملک]]<ref>اعلام الوری‌، ۲۵۲.</ref>. [[امام]] {{ع}} با تدبیر و سیاستی ویژه تعالیم راستین [[اسلام]] را بیان می‌کرد و برای [[حفظ]] [[مکتب]] از چند راه وارد شد:
 
# بیان حقایق [[دین]] در قالبی نوین و شرح و [[تبیین معارف الهی]] در قالب [[دعا]] که حاصل آن کتاب [[شریف]] [[صحیفه سجّادیه]] ([[زبور]] [[آل]] [[محمّد]] {{صل}}) و مناجات [[خمس]] عشر و ده‌ها دعای کوچک و بزرگ دیگر است. این [[دعاها]] که به منزله [[قرآن]] صاعدند، دایرة المعارفی از دانش‌های گوناگون [[اسلامی]] است.
تدبیر امام [[سجاد]]{{ع}} بر دو محور [[استوار]] بود:
# [[حفظ]] دستاوردهای [[قیام]] [[عاشورا]] و زنده نگه داشتن خاطره [[شهدا]] به ویژه [[سید الشهداء]]: [[امام]] از هر فرصتی برای این کار استفاده می‌کرد؛ از فردای [[عاشورا]] که در [[کوفه]] با سخنرانی خود، [[شهر]] را منقلب کرد تا روزی که با ایراد [[خطبه]] در [[مسجد]] جامع [[شام]] [[یزید]] را به [[وحشت]] انداخت و پریشان کرد. هر جا آبی می‌دید یا غذایی یا [[ذبح]] گوسفندی و... با [[بهترین]] وجه یاد عاشوراییان را زنده می‌کرد. با توجّه به [[شخصیت]] بی‌نظیر و ابهّتی که حضرت داشت، [[گریستن]] او غوغا به پا می‌کرد و هنگامی که درباره این همه [[گریستن]] از او می‌پرسیدند می‌فرمود: "یعقوب [[پیامبر]] دوازده [[فرزند]] داشت، یکی از آنها موقتاً از جلوی چشمش دور شد، آن‌چنان گریست که [[بینایی]] خود را از دست داد؛ ولی من با چشم خود کشته شدن پدر، [[برادر]]، عمو و هفده تن زنده از [[خویشان]] خود را دیدم، چگونه [[گریه]] نکنم؟"<ref>مناقب ابن‌شهرآشوب.</ref> و این‌گونه [[فرهنگ]] [[شهادت]] را زنده نگه می‌داشت.
# برافروختن [[آتش]] [[احساس]] [[گناه]] در [[قلب]] مردم و بیدار ساختن وجدان [[دینی]] آنان. تنها گذاشتن امام [[معصوم]]{{ع}} و تن دادن به [[حکومت جور]]، گناهی بود که امام همواره از آن سخن می‌گفت و در [[خطبه‌ها]] و اعلامیه‌های عمومی خویش، مردم را از آن هشدار می‌داد.
# جلوگیری از وقوع [[انحرافات]] اساسی در اصول و مبانی [[فرهنگ]] [[اسلام]] و پاسخ‌گویی به شبهات وارده از سوی [[دشمنان]] و شرح و تبیین معارف قرآنی و [[تربیت]] شاگردانی والامرتبه مانند: [[سعید بن جبیر]]، [[سعید بن مسیب]]، [[محمد بن جبیر بن مطعم]]، [[یحیی بن ام الطول]] و [[ابوخالد کابلی]]<ref>شیخ کشی، ابن عمرو، محمد، رجال کشی، ص۱۰۷؛ کوفی، حسین بن سعید، کتاب الزهد، ص۱۰۴- با اندکی اختلاف در اسامی؛ مفید، محمد بن نعمان، الاختصاص، ص۸ و ۶۱ با قدری اختلاف در اسامی افراد-؛ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفة الرجال، ج۱، ص۲۳۲.</ref> و ایستادن در مقابل علمای [[منحرف]] و درباری و [[تعلیم]] [[زهد]] و [[تقوا]] و [[عبادت]] و [[طاعت]] به [[جامعه]] و در یک جمله [[حفظ]]، توسعه و پیشبرد [[اسلام]] در بعد [[فرهنگ]] و [[دانش]]<ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص۱۳۷-۱۳۹؛ [[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص ۱۰۶؛ [[محسن میرزاپور|میرزاپور، محسن]]، [[امامت امام زین العابدین (مقاله)|امامت امام زین العابدین]]، [[دانشنامه کلام اسلامی ج۱ (کتاب)|دانشنامه کلام اسلامی]]، ج۱، ص ۴۳۶؛ [[علی اکبر ذاکری|اکبر ذاکری، علی]]، [[درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه (کتاب)|درآمدی بر سیره معصومان در کتاب‌های چهارگانه شیعه]]، ص ۲۵۴.</ref>.
# طرح و اجرای برنامه‌های [[فکری]] و [[عقیدتی]] و برانگیختن [[احساسات]] [[روحی]] و روانی مردم که به تقویت انگیزه‌ها و گرایش‌های دینی می‌انجامید. برپا ساختن مراسم [[عزای حسینی]]{{ع}}، گریستن بر امام حسین{{ع}} و [[تشویق]] مردم بدین کار، [[آموختن]] [[ادعیه]] و [[مناجات]] [[روح]] بخش و پرمغز و انقلابی به مردم و پرورش شاگردان عالِم ـ که برخی از آنان از سازندگان [[تمدن اسلامی]] شدند ـ مهم‌ترین فعالیت‌های امام{{ع}} در این عرصه بود. بدین‌سان، [[امام سجاد]]{{ع}} نه تنها پس از [[شهادت]] پدر گوشه [[انزوا]] [[اختیار]] نکرد و از [[سیاست]] و فعالیت‌های اجتماعی کناره نگرفت، بلکه همانند پدر، امامی انقلابی و [[ظلم‌ستیز]] بود<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص۱۰۶.</ref>.


== اوضاع [[سیاسی]] [[اجتماعی]] عصر امام سجاد{{ع}} ==
== اوضاع [[سیاسی]] [[اجتماعی]] عصر امام سجاد{{ع}} ==
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش