عصر امام باقر در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

عصر امام باقر در تاریخ اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۴

۲٬۳۳۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۴

←‏اوضاع سیاسی عصر امام باقر{{ع}}

دیداریویکی‌متن

Bahmani

مدیران

۱۱۵٬۴۱۱

ویرایش

@@ خط ۲۲: / خط ۲۲: @@
 == اوضاع [[سیاسی]] عصر امام باقر{{ع}} ==
 عصر امام باقر{{ع}} هم‌زمان با استمرار [[حکومت اموی]] در شاخه [[مروانی]] و فتوحات گسترده آنان بود. این دوره گرچه [[تجربه]] [[شکست]] چندین [[قیام]] بر ضد [[امویان]] را داشت، اما کسانی همچنان بر [[تفکر]] براندازی حکومت [[اموی]] اصرار داشتند و آن را در اولویت کاری قرار داده بودند. اینان با [[تفسیر]] مفهومی واژه [[امام]] به «قائم بالسیف» امام را کسی می‌دانستند که علیه [[حاکمیت جور]] قیام کند. امام{{ع}} هم‌زمان در دو جبهه، هم در برابر امویان و هم در برابر کسانی که با برداشت نادرست از [[امامت]] به اقدام‌براندازانه باورمند بودند، [[مقاومت]] کرد و ضمن پرهیز از درگیری مستقیم با [[حکومت]]، دیگران را از کمک به حاکمیت جور [[نهی]] نمود<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]]، ص۲۲۷.</ref>.
+[[امام باقر]]{{ع}} با توجه به فضای [[سیاسی]]، تأکید داشت قیامی صورت نگیرد و [[مردم]] در خانه‌های خود بمانند<ref>کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۷.</ref>، حتی برای فرار از دست [[حکومت ظالم]]، به [[مسافرت]] [[حج]] بروند<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ج۸، ص۱۱.</ref>. با این حال، به اقتضای شرائط با [[حاکمان جور]] مقابله می‌کرد و بیان می‌داشت که ما [[خاندان رسالت]] و شجره [[نور]] و [[مبارک]] هستیم<ref>ابن شهرآشوب، مناقب، ج۱، ص۲۴۱.</ref>. [[امام]]{{ع}} نه تنها [[حکومت اموی]] را به رسمیت نشناخت که دیگران را حتی از کمک به [[دستگاه خلافت]] [[نهی]] کرد. چنان‌که وقتی مردم برای تبریک گویی نزد والی جدید [[مدینه]] می‌رفتند، امام فرمود: اینان با تبریک خود، دری از درهای جنهم را به روی خود می‌گشایند<ref>کلینی، الکافی، ج۱، ص۴۷۲؛ ج۵، ص۱۰۷.</ref>.
+امام باقر{{ع}} مردم را از مکاتبه با حاکمان نهی می‌کرد و می‌فرمود: آنچه به او می‌دهند، به همان اندازه دینش را از او می‌گیرند<ref>کلینی، الکافی، ج۵، ص۱۰۶.</ref>. همچنین برخی را که برای [[مشورت]] آمده بودند، تا [[ریاست]] [[قبیله]] را بر عهده گیرند، به این دلیل نهی کرد که مجبور به پذیرش [[حاکمیت]] [[اموی]] می‌شدند. یکی از [[شیعیان]] در این خصوص از امام باقر{{ع}} نظر خواست و امام{{ع}} فرمود: اگر رئیس قبیله شـوی و [[حاکم]] [[خون]] [[مسلمانی]] را بریزد، تو در خون او [[شریک]] هستی و از دنیای آنان چیزی به تو نمی‌رسد<ref>طوسی، اختیار معرفة الرجال، ج۲، ص۴۵۹.</ref>.<ref>پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، [[تاریخ اسلام بخش اول ج۲ (کتاب)|تاریخ اسلام بخش اول ج۲]]، ص۲۳۱.</ref>
 == امام باقر{{ع}} و حاکمان ==