چرا نیابت خاصه ادامه نیافت؟ و سرنوشت شیعیان پس از پایان عصر نیابت خاص و آغاز عصر غیبت کبری به چه کسانی واگذار شده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::#[[غیبت صغری]]، مقدمه و زمینه‌ساز [[غیبت کبری]] بود، اگر [[غیبت کبری]] به یکباره واقع می‌شد سرگردانی امت، مساعد شدن زمینه انحراف و گمراهی را بدنبال داشت<ref>صدر، تاریخ الغیبة‌الصغری، ص ۶۳۱.</ref>، روی همین مشکل [[امام هادی]] و [[امام عسکری|عسکری]] {{عم}} امت را با [[غیبت]] [[امام]] عادت می‌دادند و هرچه به پایان عمر مبارک نزدیک می‌شدند، پرده‌نشینی و دوری از مردم را برمی‌گزیدند<ref>تاریخ الغیبة‌الصغری، ص ۲۰۹ و ۲۲۱ تا ۲۲۳: مسعودی در اثبات الوصیة می‌گوید: [[امام هادی]] {{ع}} پرده‌نشینی را انتخاب کردند که و تنها با عده خاصی ملاقات می‌کرد، ولی [[امام عسکری]] {{ع}} با همه از پشت پرده سخن می‌گفت.</ref>. خصومت عده‌ای و جهالت توده‌ها، کاروان جامعه اسلامی را به سوی می‌راند که هر روز بیشتر از دیروز فضا را بر رهبران الهی تنگ‌تر می‌کرد، شهادت مظلومانه [[امامان]] یکی پس از دیگری و خیره سری در برابر دوستان [[اهل بیت]] وقوع [[غیبت کبری]] را حتمی می‌ساخت، تا زمین خالی از حجت خدا نشود و گر نه اُفول آن حتمی بود.وقتی محافظت آخرین ذخیره الهی جزء با [[غیبت]] ممکن نباشد، امر [[غیبت]] حتمی می‌شود. در یک نگاه کلی می‌توان گفت، فلسفه [[غیبت صغری]] دو امر مهم بود: یکی زدودن شک و حیرت مردم درباره وجود [[امام]] مهدی و اثبات آن و اقناع مردم در این ارتباط که [[امام عسکری]] {{ع}} فرزندی دارد و اکنون [[امام]] است که بخش عمده این رسالت به دوش [[سفیر اول]] بود و به حق که خوب انجام داد و با‌اندک زمانی تمام [[شیعه]] را گرد خود جمع کرد و از سردرگمی نجات شان داد، و دیگری آماده‌سازی مردم برای پذیرش [[غیبت کبری]] که این وظیفه بیشتر به دوش [[علی بن محمد سمری]] بود و به حق که پیروز شد، چون همین که آخرین توقیع و پایان [[نیابت]] خاص را اعلام فرمود کسی مخالفت نکرد و هر کسی که ادعای [[نیابت]] خاصه را کرد رسوا شد<ref>پورسید آقایی، تاریخ عصر غیبت، و دیگران، ص ۳۱۳.</ref>. بنابراین ادامه [[غیبت صغری]] لزومی نداشت کارش مقدماتی بود وقتی ذی المقدمه و هدف نهایی محقق شد مقدمه ضرورتی ندارد.

:::::#استمرار شیوه ارتباط به واسطه نایب خاص نیازمند پیدایش و پرورش انسان‌های مانند [[سفرا]] چهارگانه بود که در جهاد، شجاعت، ذکاوت، رازداری و … سرآمد روزگار بودند آیا مادر روزگار در هر برهه آمادگی تقدیم چنین فرزندانی را داشت؟! آیا استمرار سیستم [[نیابت]] در درازمدت خطری جدی برای وجود رهبری نداشت؟ به ویژه که وضعیت شهرها، جمعیت‌ها، اطلاع رسانی‌ها و … کاملا دگرگون و پیش رفته شده بود.آیا وجود نایب عام که دست باز و ابتکار عمل مناسب دارد بهتر از نایب خاصی که به خاطر تعقیب و خفقان و … در خفا و انزوای کامل بسر برد بهتر نیست؟ به خاطر علت‌هایی که ذکر شد و علت‌های دیگری که به آن دسترسی نیست، [[امام مهدی|حضرت حجت]] اندکی پیش از وفات چهارمین [[سفیر]] توقیعی صادر فرمودند که دیگر وصیت به [[نیابت]] نکند و پایان [[نیابت]] خاص را اعلام کند.

::::::[[امام عسکری]] {{ع}} برای همگانی و نهادینه کردن مرجعیت علمای صالح و روشن شدن سرنوشت [[شیعه]] در روزگار [[غیبت کبری]] اقدام عملی کردند: ایشان برای برجسته کردن شخصیت علی بن بابویه قمی که جامع شرایط مرجعیت بودند خطاب می‌کنند یا شیخی (ای بزرگ من) و بار دیگر جایگاه آمریت به او می‌دهند که (وأمر شیعتی بالصبر) یعنی [[شیعیان]] را دعوت به صبر کن<ref>صدر، تاریخ الغیبه الصغری، ص ۲۲۰.</ref>.

::::::[[شیعه]] در طول ۱۴ قرن مبارزه سیاسی-فرهنگی و دینی خود را به مرحله استقرار حاکمیت [[اسلام]] و ارزش‌های الهی رسانید. و امروزه [[شیعه]] بر اساس آیات قرآنی مانند آیه مبارکه "تفقه و انذار"<ref>توبه، ۱۲۵.</ref> آیه "سوال از اهل ذکر"<ref>انبیاء، ۷.</ref> آیه "حکومت دین توسط انبیاء و علماء"<ref>مائده، ۴۴.</ref> و روایات [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} که علماء را وارثان خویش معرفی کرده است<ref>ر.ک: امام خمینی، ولایت فقیه.</ref> و روایات وارده از [[معصومین]] {{عم}}<ref>ر.ک: امام خمینی، ولایت فقیه.</ref> مبنی بر لزوم تقلید و پیروی از فقهاء جامع الشرایط قدرت و اختیار نهایی را دست ولی فقیه زمان سپرده‌اند تا زمینه ظهور منجی عالم بشریت آماده شود که به فرموده [[قرآن]] مجید: {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ}}﴾}}<ref>هود، ۱۸.</ref>، {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|أَنَّ الأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}﴾}}<ref>انبیاء، ۱۰۵.</ref>، {{عربی|اندازه=155%|﴿{{متن قرآن|لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ}}﴾}}<ref>توبه، ۳۳.</ref> صبح پیروزی صالحان و دین حق نزدیک است»<ref>[[رحیم لطیفی|لطیفی ، رحیم]]، [[پرسمان نیابت (کتاب)|پرسمان نیابت]]، ص؟.</ref>.