آیا خسف بیدا در قرآن ذکر شده است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخهها
←پرسشهای وابسته
(صفحهای تازه حاوی «{{پرسش غیرنهایی}} {{جعبه اطلاعات پرسش | موضوع اصلی = مهدویت (پرسش)|بانک جامع...» ایجاد کرد) |
|||
خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
::::#{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً }}﴾}}<ref>ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیقکنندة همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهرههایی را محو کنیم و در نتیجه، آنها را به قهقرا بازگردانیم؛ یا همچنانکه اصحاب سَبْت را لعنت کردیم، آنان را [نیز] لعنت کنیم، و فرمان خدا همواره تحقق یافته است؛ سوره نساء، آیه ۴۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در ضمن روایتی چنین فرمودند: {{عربی|اندازه=150%|"َ فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ الْبَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَا بَيْدَاءُ أَبِيدِي الْقَوْمَ فَيَخْسِفُ بِهِمْ فَلَا يُفْلِتُ مِنْهُمْ إِلَّا ثَلَاثَةُ نَفَرٍ يُحَوِّلُ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ إِلَى أَقْفِيَتِهِمْ وَ هُمْ مِنْ كَلْبٍ وَ فِيهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ ﴿{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً }}﴾"}}<ref>امیر سپاه [[سفیانی]] در [[بیداء]] فرود میآید. پس منادی از آسمان ندا میدهد: ای [[بیداء]]، این قوم را نابود کن! پس آنها را در خود فرو میبرد و از آنها جز سه نفر باقی نمیماند که خداوند صورتهایشان را به پشت سر برمیگرداند. آنها از قبیله کلبند و این آیه درباره آنان نازل شده است: "ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیقکنندة همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهرههایی را محو کنیم و در نتیجه آنها را به قهقرا بازگردانیم"؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۹۰.</ref>. | ::::#{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً }}﴾}}<ref>ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیقکنندة همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهرههایی را محو کنیم و در نتیجه، آنها را به قهقرا بازگردانیم؛ یا همچنانکه اصحاب سَبْت را لعنت کردیم، آنان را [نیز] لعنت کنیم، و فرمان خدا همواره تحقق یافته است؛ سوره نساء، آیه ۴۷.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} در ضمن روایتی چنین فرمودند: {{عربی|اندازه=150%|"َ فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ الْبَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَا بَيْدَاءُ أَبِيدِي الْقَوْمَ فَيَخْسِفُ بِهِمْ فَلَا يُفْلِتُ مِنْهُمْ إِلَّا ثَلَاثَةُ نَفَرٍ يُحَوِّلُ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ إِلَى أَقْفِيَتِهِمْ وَ هُمْ مِنْ كَلْبٍ وَ فِيهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ ﴿{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ آمِنُواْ بِمَا نَزَّلْنَا مُصَدِّقًا لِّمَا مَعَكُم مِّن قَبْلِ أَن نَّطْمِسَ وُجُوهًا فَنَرُدَّهَا عَلَى أَدْبَارِهَا أَوْ نَلْعَنَهُمْ كَمَا لَعَنَّا أَصْحَابَ السَّبْتِ وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولاً }}﴾"}}<ref>امیر سپاه [[سفیانی]] در [[بیداء]] فرود میآید. پس منادی از آسمان ندا میدهد: ای [[بیداء]]، این قوم را نابود کن! پس آنها را در خود فرو میبرد و از آنها جز سه نفر باقی نمیماند که خداوند صورتهایشان را به پشت سر برمیگرداند. آنها از قبیله کلبند و این آیه درباره آنان نازل شده است: "ای کسانی که به شما کتاب داده شده است، به آنچه فرو فرستادیم و تصدیقکنندة همان چیزی است که با شماست ایمان بیاورید، پیش از آنکه چهرههایی را محو کنیم و در نتیجه آنها را به قهقرا بازگردانیم"؛ الغیبة للنعمانی، ص۲۹۰.</ref>. | ||
:::::*البته این روایت در مقام بیان مصداق برای برگرداندن سر به پشت است و نه مصداق برای [[خسف]]، یعنی یکی از مصادیق برگرداندن سر به سمت پشت که در این آیه آمده برای تعدادی از سپاه [[سفیانی]] رخ میدهد که از [[خسف]] نجات مییابند و در آیه اشارهای به فرو رفتن در زمین نیست. با این حال، از آنجا که برگرداندن سر به طرف پشت برای سپاه [[خسف]] رخ میدهد، این آیه را در شمار آیاتی میتوان دانست که به [[خسف]] تأویل شده است »<ref>[[نصرتالله آیتی|آیتی، نصرتالله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص ۱۸۳ - ۱۸۸.</ref>. | :::::*البته این روایت در مقام بیان مصداق برای برگرداندن سر به پشت است و نه مصداق برای [[خسف]]، یعنی یکی از مصادیق برگرداندن سر به سمت پشت که در این آیه آمده برای تعدادی از سپاه [[سفیانی]] رخ میدهد که از [[خسف]] نجات مییابند و در آیه اشارهای به فرو رفتن در زمین نیست. با این حال، از آنجا که برگرداندن سر به طرف پشت برای سپاه [[خسف]] رخ میدهد، این آیه را در شمار آیاتی میتوان دانست که به [[خسف]] تأویل شده است »<ref>[[نصرتالله آیتی|آیتی، نصرتالله]]، [[تأملی در نشانههای حتمی ظهور (کتاب)|تأملی در نشانههای حتمی ظهور]]، ص ۱۸۳ - ۱۸۸.</ref>. | ||
==پاسخهای دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. حجت الاسلام و المسلمین سلیمیان؛}} | |||
[[پرونده:136863.JPG|بندانگشتی|right|100px|[[خدامراد سلیمیان]]]] | |||
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[خدامراد سلیمیان]]'''، در کتاب ''«[[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]»'' در اینباره گفته است: | |||
:::::*«واژه "خَسْف" به معنای فرو رفتن و پنهان شدن است<ref>نک: ابن منظور، لسان العرب، ج۲، ص۲۵۴.</ref> که در [[قرآن]] این دو معنا، در آیاتی به کار رفته است<ref>نک: قصص، آیه ۸۱؛ عنکبوت، آیه ۴۰؛ نحل، آیه ۴۵؛ ملک، آیه ۱۶.</ref>. "بَیداء" در لغت به معنای دشت هموار، پهناور، خالی از سکنه و آب و علف میباشد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۱، ص ۵۲۳.</ref> و نام سرزمینی بین [[مکه]] و [[مدینه]] است<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱، ص۲۷۷.</ref> »<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص ۱۳۰.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==پرسشهای وابسته== | ==پرسشهای وابسته== |