خسف بیداء چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«واژه "خسف"، به معنای فرورفتن و پنهان شدن است‌<ref>لسان العرب، ابن منظور، ۹، ۶۷، نشر ادب الحوزه، قم.</ref> و "[[بیداء]]"، نام سرزمینی است بین [[مکه]] و [[مدینه]]. ظاهرا منظور از "[[خسف در بیداء]]" آن است که‌ [[سفیانی]]، با لشکری عظیم، به قصد جنگ با [[مهدی]]{{ع}} عازم [[مکه]] می‌شود، در بین [[مکه]] و [[مدینه]] و در محلی که به سرزمین "[[بیداء]]" معروف است، به گونه معجزه، به امر خداوند، در دل زمین فرو می‌روند<ref>مراصد الإطلاع، ج ۱، ۲۳۹؛ وافی، ج ۲، ۴۴۲؛ مسایل العشرة چاپ‌شده در مجموع مصنفات شیخ مفید، ج ۳، ۱۲۲؛ غیبت نعمانی، ۲۵۲.</ref>. این حادثه، در روایات بسیاری از عامه و خاصه، به عنوان نشانه ظهور بیان شده و در شماری از آنها بر حتمی بودن آن نیز تأکید شده‌<ref>منتخب الأثر، ۴۵۹؛ کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۲؛ تاریخ الغیبة الکبری، ۴۹۹- ۵۰۲.</ref> است. صاحب منتخب الأثر، پس از ذکر این نشانه تصریح می‌کند که روایات آن، به حد تواتر می‌رسد<ref>منتخب الأثر، ۴۵۹؛ کتاب الغیبة، نعمانی، ۲۵۲؛ تاریخ الغیبة الکبری، ۴۹۹- ۵۰۲.</ref>. اینک، دو نمونه از آن روایات: [[امام علی|علی ]]{{ع}} در تفسیر آیه شریفه ‌{{عربی|اندازه=150%|﴿{{متن قرآن|وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِن مَّكَانٍ قَرِيبٍ}}﴾}}<ref>سوره سبأ، آیه، ۵۱.</ref> در آستانه [[ظهور]] [[قائم]] ما، [[مهدی]ه{{ع}}، [[سفیانی]] خروج می‌کند ... سپاه وی، به سوی [[مدینه]] حرکت می‌کند و چون به سرزمین [[بیداء]] می‌رسند، خداوند آنها را در کام زمین فرو می‌برد<ref>{{عربی|اندازه=120%|"قبیل قائمنا المهدی یخرج السفیانی ... و یأتی المدینه جیشه حتی اذا انتهی الی البیداء خسف الله به"}}؛ ینابیع المودة، سلیمان بن ابراهیم قندوزی، ۴۲۷، بصیرتی، قم.</ref>. یا می‌فرماید: "مردی از خاندان من، در سرزمین حرم قیام می‌کند، چون خبر [[ظهور]] وی‌ به [[سفیانی]] می‌رسد، وی، سپاهی از لشکریان خود را برای جنگ، به سوی او می‌فرستد، ولی سپاه [[مهدی‌]] آنان را شکست می‌دهد، آن‌گاه خود [[سفیانی]] با لشکریان همراه، به جنگ وی می‌روند و چون از سرزمین [[بیداء]] می‌گذرند، در زمین فرو می‌روند و جز یک نفر، که خبر آنان را می‌آورد همگی هلاک می‌شوند"<ref>{{عربی|اندازه=120%|" وَ يَخْرُجُ رَجُلُ مِنْ أَهْلِ بَيْتِي فِي الْحَرَمِ فَيَبْلُغُ إِلَيْهِ السُّفْيَانِيُّ فَيَبْعَثُ إِلَيْهِ جُنْداً مِنْ جُنْدَهُ فيهزمهم فَيَسِيرُ إِلَيْهِ السُّفْيَانِيُّ بِمَنْ مَعَهُ حَتَّى إِذا جاءَ ببيداء مِنَ الْأَرْضِ خَسَفَ بِهِمْ فَلَا يَنْجُو مِنْهُمْ إِلَّا الْمُخْبِرِ "}}؛ تاریخ [[غیبت ]] کبری، ۵۲۱.</ref>. گرچه حادثه "خسف" در منطقه "[[بیداء]]" و در مورد لشکر [[سفیانی]] واقع می‌شود، ولی در برخی روایات، غیر از [[خسف در بیداء]]، از خسف در مشرق و خسف در مغرب نیز یاد شده است‌<ref>منتخب الأثر، ۴۴۲، ۴۴۵؛ وافی ج ۲، ۴۴۳.</ref>. و این نشانگر آن است که در سایر نقاط زمین نیز، چنین حوادثی رخ می‌دهد و به امر خداوند دشمنان مهدی {{ع}}، بدین وسیله نابود می‌گردند»<ref>[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]، ص ۲۷۸-۲۸۰.</ref>.