طالقان: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگنامه' به 'خدامراد، [[فرهنگنامه'
جز (جایگزینی متن - 'خدامراد]]،فرهنگنامه' به 'خدامراد، [[فرهنگنامه') |
|||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*در روایات، آنجا که سخن از یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم میخورد. منظور از طالقان، چه منطقهای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر<ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>، خاستگاه برخی یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناختهاند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] میباشند"<ref> سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>. | *در روایات، آنجا که سخن از یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} هنگام ظهور است، نام منطقه جغرافیایی "طالقان" به چشم میخورد. منظور از طالقان، چه منطقهای بین مرو و بلخ باشد و یا شهری میان قزوین و ابهر<ref> معجم البلدان، ج ۴، ص ۶</ref>، خاستگاه برخی یاران [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} یاد شده است. در منابع [[اهل سنت]] از [[حضرت علی]]{{ع}} نقل شده است که فرمود: "خوش به حال طالقان! خداوند سبحانه و تعالی دارای گنجهایی در آن جا است که نه از طلا است و نه از نقره؛ امّا در آن خطه، مردانی هستند که خدا را آن گونه شناختهاند که شایسته معرفت است، و آنان، یاران [[امام مهدی|مهدی]]{{ع}} در [[آخر الزمان]] میباشند"<ref> سیوطی، الحاوی للفتاوی، ج ۲، ص ۸۲؛ کنز العمال، ج ۷، ص ۲۶۲</ref>. | ||
*همین روایت به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر میدارند. لشکر آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغولاند، و روزها سواره به دشمن حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از خوف خدا خشنود میباشند. آنها ادعای شهادت دارند و تمنا میکنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان حسین" از هرجا میگذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | *همین روایت به گونهای دیگر در منابع [[شیعه]] نیز آمده است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "گنجی در طالقان هست که از طلا و نقره نیست، و پرچمی است که از روزی که آن را پیچیدهاند برافراشته نشده است و مردانی هستند که دلهای آنها مانند پارههای آهن است شکی در [[ایمان]] به خدا در آن راه نیافته و در طریق [[ایمان]] از سنگ محکمتر است. اگر آنها را وادارند که کوهها را از جای بکنند، از جای کنده و از میان بر میدارند. لشکر آنها قصد هیچ شهری نمیکنند جز اینکه آن را خراب مینمایند. اسبهای آنها زینهای زرین دارند، و خود آنها برای تبرک بدن خود را بزین اسب [[امام]] میسایند، آنها در جنگها [[امام]] را در میان گرفته و با جان خود از وی دفاع میکنند، و هرکاری داشته باشد برایش انجام میدهند. مردانی در میان آنها است که شبها نمیخوابند زمزمه آنها در حال عبادت همچون زمزمه زنبور عسل است. تمام شب را به عبادت مشغولاند، و روزها سواره به دشمن حمله میکنند. آنها در وقت شب راهب و هنگام روز شیرند. آنها در فرمانبرداری [[امام]] بیش از کنیز نسبت به آقایش پافشاری دارند آنها مانند چراغهای درخشندهاند، و دلهاشان همچون قندیلهاست، و از خوف خدا خشنود میباشند. آنها ادعای شهادت دارند و تمنا میکنند که در راه خداوند کشته گردند. شعار آنان اینست: "ای خونخواهان حسین" از هرجا میگذرند، رعب آنها پیشاپیش آنان به اندازه یک ماه راه در دلهای جای میگیرد، و بدین گونه رو به پیش میروند، خداوند هم پیشرو به سوی حق و حقیقت را پیروز میگرداند"<ref> بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷</ref>. | ||
*برخی، طالقان را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>. | *برخی، طالقان را منطقه ویژهای دانستهاند؛ ولی گروهی نیز آن را به منطقه بسیار وسیعی همانند ایران معنا کردهاند<ref> ر. ک: علی کورانی، عصر ظهور، ص ۲۶۰</ref>. از روایت ذکر شده در منابع [[اهل سنت]] استفاده میشود که آنان اصحاب و یاران ویژه آن حضرت هستند؛ زیرا در روایت، نوع آنان مشخص شده است؛ امّا در روایت بحار الانوار علاوه بر بیان چگونگی و کیفیت، سخن از کمّیت و لشکر و درفشهای فاتح و پیروز به میان آمده است<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص:۲۸۹ - ۲۹۰.</ref>. | ||
==طالقان در موعودنامه== | ==طالقان در موعودنامه== | ||
*در تعدادی از [[روایات]] از اهل طالقان بهعنوان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناختهاند و آنان یاوران مهدی [[آل محمد]] {{ع}} در آخر الزمان خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. | *در تعدادی از [[روایات]] از اهل طالقان بهعنوان یاران [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. [[امیر مؤمنان]] {{ع}} میفرمایند: "خوشا به حال طالقان، زیرا خداوند در آنجا گنجهایی دارد که نه از طلا و نه از نقرهاند، بلکه مردان باایمانی هستند که خدا را به حق شناختهاند و آنان یاوران مهدی [[آل محمد]] {{ع}} در آخر الزمان خواهند بود."<ref>ینابیع الموده، ص ۹۱؛ کشف الغمه، ج ۳، ص ۲۶۸.</ref>. |