بحث:علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

==علائم و نشانه‌های حتمی ظهور امام مهدی چیست؟==

==چیستی علائم حتمی ظهور==

*نشانه‌های قطعی و حتمی ظهور، نشانه‌هایی است که بدون تردید هنگام ظهور امام زمان(علیه السلام) رخ می‌دهد<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> و به هیچ قید و شرطی مقید و مشروط نیست.<ref>ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45</ref> زمان دقیق پیدایش این علائم، اندکی پیش از ظهور و اوایل قیام حضرت است.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> لذا با توجه به اینکه برخی از نشانه ها همزمان و برخی پس از ظهور اتفاق می افتد مناسب آن است که گفته شود نشانه های حتمی قیام، چه آنکه در روایتی آمده است:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال، ج 1، ص 303</ref> «خَمْسٌ قَبْلَ قِيَامِ الْقَائِمِ»<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229</ref>

*محققان، بر اساس روایات و آنچه مشهور است پنج نشانه را از نشانه های قطعی می‌دانند: قیام مرد یمنی، قیام سفیانی، ندای آسمانی، فرو رفتن سفیانی در سرزمین بیداء و قتل نفس زکیه.<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> البته برخی روایات موارد دیگری را هم جزء علائم حتمیه نام برده اند منتها آنچه مشهور است که از نشانه های حتمی است همین پنج مورد است.

#امام صادق(علیه السلام) فرمودند:<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین، ص ۶۵۰</ref> «پیش از ظهور قائم(علیه السلام) پنج نشانه حتمی است: خروج یمانی و سفیانی و صیحۀ آسمانی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن در بیابان.<ref>ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45</ref>

#ایشان در روایتی دیگر فرمودند:<ref>محمد بن ابراهيم نعمانی، الغیبه، ص ۲۵۲ و ۲۵۷</ref> «ندای سهمگین آسمانی از نشانه‌های قطعی است و سفیانی در شمار علائم حتمی جای دارد و قیام مردی از یمن و کشته شدن نفس زکیه تردید‌ناپذیر است.»<ref>ر.ک. علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref> و ... .<ref>ر.ک. موسوی نسب، سید جعفر، دویست پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان، ج 2، ص 43 ـ 45؛ علی زداه؛ مهدی، نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار، ص 33؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262</ref>

 

==خروج سفیانی==

*در ذیل به بررسی مختصر علائم حتمیه پرداخته می شود:

*خروج سفیانی: در روایات آمده است پیش از قیام حضرت مهدی(علیه السلام)، مردی از نسل ابوسفیان در منطقه شام خروج می‌کند و با تظاهر به دینداری، گروه زیادی از مسلمانان را فریب می‌دهد و بخش گسترده‌ای از سرزمین‌های اسلامی را به تصرف خود در می‌آورد. او بر مناطق پنج‌گانۀ ـ شام، حمص، فلسطین، اردن، قنسرین و منطقه عراق ـ سیطره می‌یابد و در کوفه و نجف، به قتل عام شیعیان می‌پردازد و برای کشتن و یافتن آنان جایزه تعیین می‌کند<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۶۵۱</ref> مدت حکومت او نه ماه است<ref>کتاب الغیبة، ص ۴۴۹</ref> وی آنگاه که از ظهور حضرت حجت(علیه السلام) آگاه می‌گردد، با سپاهی عظیم به جنگ وی می‌رود و در منطقۀ "بیداء" بین مکه و مدینه با سپاه امام برخورد می‌کند و به امر خدا، همۀ لشکریان وی ـ به جز چند نفر ـ در زمین فرو می‌روند و هلاک می‌شوند<ref>الغیبة، ص ۲۷۹، ح ۶۷؛ همچنین ر. ک: کتاب الفتن، ص ۱۶۸</ref>.<ref>ر.ک. سلیمیان، خدامراد، پرسمان مهدویت، ص 226 ـ 229؛ علی پور، مهدی، ظهور، ص 252 ـ 262؛ پژوهشگران مؤسسۀ آیندۀ روشن، مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها، ص 384؛ بالادستان، محمد امین، حائری پور، محمد مهدی، یوسفیان، مهدی، نگین آفرینش، ج 1، ص 173 ـ 177</ref>