غیبت کبری: تفاوت میان نسخه‌ها

*با پایان یافتن دوران غیبت صغرا در سال ۳۲۰ ق و درگذشت چهارمین سفیر [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏، "غیبت کبرا" و به بیان توقیع شریف "غیبت تامه"<ref>  شاید مقصود از" غیبت تامه" این باشد که پنهان‌‏زیستی‏ای که در دوران کوتاه‏ مدت، با ارتباط مردم به واسطه نایب‌‏های چهارگانه و نیز ملاقات‌‏هایی، به صورت ناقص بود، با پایان یافتن نیابت خاص و نیز بسته شدن در ادعای ملاقات، تمام و کامل شد.</ref> آغاز شد که تا امروز ادامه داشته و تا فرارسیدن روز ظهور آن حضرت نیز ادامه خواهد یافت. برخی ویژگی‏‌های این غیبت که آن را از دوران نخست متفاوت می‌‏سازد، عبارت است از:

#'''طولانی بودن‏:''' بر خلاف غیبت صغرا، این غیبت، زمانی طولانی را در بر خواهد گرفت.

#'''عامّ بودن نیابت در این دوران‏:''' بر خلاف دوران غیبت صغرا که ارتباط مردم با آن حضرت، از راه نواب خاص صورت می‏‌گرفت، در این دوران دیگر سفارت و نیابت خاص وجود ندارد و یگانه مرجع مردم، نایبان عام آن حضرت هستند که با ملاک‏‌هایی که در روایات ذکر شده، قابل تشخیص است. در این دوران، مجتهدان جامع شرایط در جایگاه نایب عام، وظیفه اداره جامعه را بر عهده دارند.

#'''فراگیر شدن حاکمیت ستم و جور در زمین‏:''' از ویژگی‏‌های مهم این دوران، گسترش ستم است. که هرچه به گاه ظهور نزدیک‏‌تر می‌‏شود بر شدت آن افزوده می‏‌شود.

#'''شدت یافتن آزمایش‌‏های الهی‏:''' از سنّت‌‏های الهی در همه دوران‌‏ها، امتحان و آزمایش بندگان است؛ امّا به دلیل‏‌هایی این امتحان‌‏ها در دوران غیبت کبرا و به ویژه در آستانه ظهور شدت بیشتری می‏‌یابد. [[امام علی]]{{ع}} فرمود: "قائم ما را غیبتی است که زمانش طولانی خواهد بود. گویی [[شیعه]] را می‏‌بینم که در زمان غیبت او، به این سو و آن سو می‌‏روند. همانند گوسفندانی که چوپان خویش را گم کرده باشند، به دنبال چراگاه می‌‏روند و آن را نمی‌‏یابد. بدانید هرکس در زمان غیبت او، بر دین خویش ثابت قدم بماند، و در طول مدت ناپیدایی قائم ما، سنگدل نشده باشد، در بهشت با من و در درجه من خواهد بود"<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۱، ص ۳۰۳، ح ۱۴</ref>.