درس‌های عملی اعتقاد به مهدویت چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::آیت‌الله  '''[[سید علی حسینی خامنه‌ای]]'''، در کتاب  ''«[[انتظار فرج امام زمان (کتاب)|انتظار فرج امام زمان]]»'' در این‌باره گفته است:

:::::#«'''نابود کردن بنای ظلم در سطح جهان:''' اولین درس عملی از این موضوع این است که نابودکردن بنای ظلم در سطح جهان، نه فقط ممکن است، بلکه حتمی است. این، مطلب بسیار مهمی است که نسل‌های بشری امروز معتقد نباشند که در مقابل ظلم جهانی، نمی‌شود کاری کرد. امروز وقتی ما با نخبگان سیاسی دنیا از ظلم‌های مراکز قدرت بین المللی و سیستم جهانیِ ظلم -که امروز به سرکردگی استکبار در همه دنیا وجود دارد- صحبت می‌کنیم، می‌بینیم آنها می‌گویند بله؛ چیزی که شما می‌گویید، درست است؛ واقعاً ظلم می‌کنند؛ اما کاری نمی‌شود کرد! یعنی مجموعه بزرگی از نخبگان که سر رشته کار در دنیا در دست آنهاست، اسیر یأس و ناامیدی‌اند و این یأس و ناامیدی را به ملت‌های خود سرریز می‌کنند و آنها را از این که بتوان نقشه ظالمانه و شیطانی امروز دنیا را عوض کرد، مأیوس می‌کنند. بدیهی است که انسانهای مأیوس نمی‌توانند هیچ حرکتی در راه اصلاح انجام دهند.

:::::#'''پرهیز از انزوا و نصحیت‌ورزی با سلطه‌گری و استثمار:''' درس دیگری که اعتقاد به [[مهدویت]] و جشن‌های [[نیمه شعبان]] باید به ما بدهد، این است: عدالتی که ما در [[انتظار]] آن هستیم - [[عدالت]] [[حضرت مهدی]]{{ع}} که مربوط به سطح جهان است- با موعظه و نصیحت به دست نمی‌آید؛ یعنی [[امام مهدی|مهدی موعود]] ملت‌ها نمی‌آید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیاده طلبی و سلطه‌گری و استثمار نکنند. با زبان نصیحت، [[عدالت]] در هیچ نقطه عالم مستقر نمی‌شود. استقرار [[عدالت]]، چه در سطح جهانی -آن طور که آن وارث [[انبیا]] انجام خواهد داد- و چه در همه بخش‌های دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل و انسان‌های صالح و عدالت طلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت با زورگویان حرف بزنند. با کسانی که سرمست قدرت ظالمانه هستند، نمی‌شود با زبان نصیحت حرف زد؛ با آنها باید با زبان اقتدار صحبت کرد. آغاز دعوت پیغمبران الهی با زبان نصیحت است؛ اما بعد از آنکه توانستند طرفداران خود را گرد آورند و تجهیز کنند، آنگاه با دشمنان توحید و دشمنان بشریت، با زبان قدرت حرف می‌زدند. شما ببینید در همین آیه کریمه [[قرآن]] که راجع به قسط صحبت می‌کند و می‌گوید خدای متعال همه پیغمبران را فرستاد، {{عربی|اندازه=120%|﴿{{متن قرآن|لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ}}﴾}}<ref>حدید، ۲۵.</ref>؛ برای این که قسط و [[عدالت]] را در جامعه مستقر کنند، بلافاصله می‌فرماید: {{عربی|اندازه=120%|﴿{{متن قرآن|وَأَنزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ}}﴾}}<ref>حدید، ۲۵.</ref>؛ یعنی پیغمبران علاوه بر اینکه با زبان دعوت سخن میگویند، با بازوان و سرپنجگان قدرتی که مجهز به سلاح هستند و با زورگویان و قدرت‌طلبان فاسد، معارضه و مبارزه می‌کنند. [[پیامبر خاتم|پیغمبر اکرم] وقتی به [[مدینه]] آمد و نظام اسلامی را تشکیل داد، آیات قرآن را بر مردم می‌خواند، به گوش دشمنان هم می‌رسانید؛ اما به این اکتفا نمی‌کرد. کسانی که طرفدار [[عدالت]] هستند، در مقابل زورگویان و زیادهطلبان و متجاوزان به حقوق انسان‌ها باید خود را به قدرت مجهز کنند.

:::::#'''خودسازی، آگاهی و روشن‌بینی منتظران:''' درس دیگرِ اعتقاد به [[مهدویت]] و جشن‌های [[نیمه شعبان]] برای من و شما این است که هر چند اعتقاد به [[حضرت مهدی]] یک آرمان والاست و در آن هیچ شکی نیست؛ اما نباید مسأله را فقط به جنبه آرمانی آن ختم کرد -یعنی به عنوان یک آرزو در دل، یا حداکثر در زبان، یا به صورت جشن- نه، این آرمانی است که باید به دنبال آن عمل بیاید. انتظاری که از آن سخن گفته‌اند، فقط نشستن و اشک ریختن نیست؛ انتظار به معنای این است که ما باید خود را برای سربازیِ [[امام زمان]] آماده کنیم. سربازیِ [[امام زمان]]، کار آسانی نیست. سربازیِ منجی بزرگی که می‌خواهد با تمام مراکز قدرت و فساد بین المللی مبارزه کند، احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن بینی دارد. عده‌ای این اعتقاد را وسیله‌ای برای تخدیر خود یا دیگران قرار می‌دهند؛ این غلط است. ما نباید فکر کنیم که چون [[امام زمان]] خواهد آمد و دنیا را پُر از عدل و داد خواهد کرد، امروز وظیفه‌ای نداریم؛ نه، بعکس، ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت کنیم تا برای [[ظهور]] آن بزرگوار آماده شویم. شنیده‌اید، در گذشته کسانی که منتظر بودند، سلاح خود را همیشه همراه داشتند. این یک عمل نمادین است و بدین معناست که انسان از لحاظ علمی و فکری و عملی باید خود را بسازد و در میدان‌های فعالیت و مبارزه، آماده به کار باشد.