بحث از مهدویت چه اهمیت یا ضرورتی دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«[[قرآن کریم]]، "ایمان به غیب" را اولین شاخص "تقوا" بر می‌شمارد. بر اساس هستی‌شناسی توحیدی، عالم از دو بخش "نشئه شهود" و "نشئه غیب" یعنی عالم مشهود و محسوس و عالم نامشهود و غیر محسوس تشکیل یافته است. موحدِ متقی کسی است که عالم نامحسوسِ "غیب" را به همه گستردگی و عناصر و اجزاءش باور داشته باشد. در این زمینه، [[علامه طباطبایی]] چنین می‌فرمایند: {{عربی|اندازه=155%|الغیب خلاف الشهاده ویطلق علی ما لا یقع علیه الحس وهو الله سبحانه وآیاته الکبری الغائبه عن حواسنا...}}<ref>المیزان، محمد حسین طباطبایی، ج ۱، ص ۴۹.</ref>.

::::::همچنین [[علامه طباطبایی]] در بحث روایی ذیل همین آیه، این حدیث درخور توجه را از [[امام صادق]] {{ع}} نقل می‌کنند: {{عربی|اندازه=155%|"عن الصادق {{ع}} فی قوله تعالی{{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}}﴾}} قال: "من آمن بقیام ال[[قائم]] {{ع}}؛ أنه حق"؛ أقول وهذا المعنی مروی فی غیر هذه الروایه}}<ref>المیزان، ج ۱، ص ۵۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} درباره {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ}}﴾}} "الذین یؤمنون بالغیب" فرمودند: "اینان کسانی هستند که به قیام [[امام مهدی|مهدی]] {{ع}} باور دارند و آن را حق می‌شمارند". تا اینجا ضرورت ایمان به "[[مهدویت]]" روشن شد<ref>[[مهدی علی‌زاده|علی‌زاده، مهدی]]، [[نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)|نشانه‌های یار و چکامه‌ انتظار (کتاب)]]، ص۶۲، ۶۳.</ref>.