حق شهید: تفاوت میان نسخه‌ها

*در روایات، ضمن آنکه برای زائر مدینه، [[زیارت]] و دعا نزد قبور شهدا مستحب به شمار آمده است، نقل شده که: [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]]{{صل}}، هرگاه به [[زیارت]] شهیدان می‌رفت، خطاب به آنان می‌فرمود: {{عربی|اندازه=155%|«السَّلامُ عَلَیکُم بِما صَبَرْتُم فَنِعمَ عُقبی الدّار»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۷۶.</ref>. و [[امام صادق]]{{ع}} در مورد [[زیارت]] شهدای احد، سفارش فرموده است که خطاب به آنان گفته شود: {{عربی|اندازه=155%|«السَّلامُ عَلَیکُم یا أَهْلَ الدّیار، أَنْتُم لَنا فَرَطٌ وَإِنّا بِکُم لاحِقُون»}}<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۷۷.</ref>. سلام بر شما ای اهل این دیار! .. شما پیشاهنگ مایید و ما هم به شما خواهیم پیوست. [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]]{{س}} که اولین شهید [[عترت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} در راه دفاع از حق بود، طبق وصیت خویش، مخفیانه به خاک سپرده شد و [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} صورت چند قبر را هنگام دفن وی، ساخت، تا جای دفنِ آن مظلومه مشخّص نباشد<ref>بحارالانوار، ج۴۳، ص۱۹۳.</ref>. آنگاه، بطور مکرر، به [[زیارت]] قبر آن بانوی بزرگوار می‌رفت و طبق بعضی نقل‌ها: [[امام علی|امیرالمؤمنین]]{{ع}} هر روز قبر فاطمه زهرا{{س}} را [[زیارت]] می‌کرد، یک روز که به [[زیارت]] آمده بود، خود را بر قبر افکند و گریست و شعری را به این مضمون خواند: چه جانگداز است هنگامی که بر قبر حبیبم عبور می‌کنم و سلام می‌دهم و جوابی نمی‌شنوم، ای قبر! چه شده که جواب مرا نمی‌دهی؟ آیا بعد از من، دیگر دوستی با کسان، ملالت آور شده است؟» <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۷۶-۸۰.</ref>.  

*[[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} هنگامِ غروبِ هر جمعه، تربت برادرش [[امام حسن|امام مجتبی]]{{ع}} را [[زیارت]] می‌کرد<ref>{{عربی|اندازه=155%|«إن الحسین بن علی کان یزور قبر الحسن بن علی کل عشیۀ جمعۀ»}}(وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۳۱۷).</ref>. محمد حنفیه برای [[زیارت]] قبر [[امام حسن]]{{ع}} در بقیع می‌آمد و می‌گفت: «سلام بر تو ای بازمانده مؤمنان و ای فرزند اولین مسلمان. چرا چنین نباشد، در حالی که تو سلاله هدایت و هم پیمان با تقوا و پنجمین نفر از اهل کسائی. دست رحمت تو را تغذیه کرده و در دامان اسلام تربیت شدی و از پستان ایمان شیر خوردی. تو در حال حیات و مرگ، پاکیزه ای ...» <ref>بحارالانوار، ج۹۷، ص۲۰۵؛ نقل از کامل الزیارات، ص۵۳.</ref>. [[زیارت]] مرقد [[امام حسین|سیدالشهداء]]{{ع}} بیش از همه مورد توجه و عنایت ائمه بود و به زائران آن کوی حق و دیار [[عشق]]، احترام زیادی می‌کردند. «حمران بن اعین»، نقل می‌کند که: از [[زیارت]] قبر [[امام حسین|حسین بن علی]]{{ع}} برگشتم، [[امام باقر]]{{ع}} به دیدنم آمد و فرمود: «ای حمران! بشارتت باد ... هرکس قبر شهدای آل محمد را [[زیارت]] کند و هدفش از این [[زیارت]]، خدا و پیوند با [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}} باشد، همچون روز تولد از مادر، از گناهانش بیرون آمده، پاک می‌شود»<ref>وسائل الشیعه، ج۱۰، ص۲۵۹، حدیث۲۲؛ امالی شیخ طوسی، ج۲، ص۲۸.</ref>. گرچه زائر، از [[زیارت]] [[امام حسین|حسین]]{{ع}} آمده بود، لکن [[امام]]، محور سخن و ملاک فضیلت را روی «شهدای آل محمد» برد، که [[امام حسین]]{{ع}}، سرور و سالار همه آن شهداست و سلاله آن [[عترت]] پاک است. اولین زائر قبر [[امام حسین|حسین شهید]]{{ع}}، صحابی والاقدر [[پیامبر خاتم|پیامبر]]{{صل}}، «جابر بن عبدالله انصاری» بود که به همراه غلامش «عطیه» به [[زیارت]] نائل شد<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۷۶-۸۰.</ref>.