پرش به محتوا

آیا آیه ۳۹ سوره حج درباره مهدویت است؟ تفسیر آن چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|'
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات)
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|')
خط ۱۸: خط ۱۸:
[[پرونده:11538.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد علی رضایی اصفهانی]]]]
[[پرونده:11538.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[محمد علی رضایی اصفهانی]]]]
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد علی رضایی اصفهانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::حجت الاسلام و المسلمین '''[[محمد علی رضایی اصفهانی]]'''، در کتاب ''«[[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]»'' در این‌باره گفته است:
::::::«[[قرآن کریم]] در آیه ۳۹ سوره حج با اشاره به فلسفه جهاد، به مظلومان اجازه جهاد مى‌دهد و مى‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}﴾}}<ref>«به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت (جهاد) داده شد، بخاطر اینکه آنان مورد ستم واقع شده‌اند؛ و قطعاً خدا بر یارى آنان تواناست».</ref>.
::::::«[[قرآن کریم]] در آیه ۳۹ سوره حج با اشاره به فلسفه جهاد، به مظلومان اجازه جهاد مى‌دهد و مى‌فرماید: {{عربی|﴿{{متن قرآن|أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ}}﴾}}<ref>«به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل شده، رخصت (جهاد) داده شد، بخاطر اینکه آنان مورد ستم واقع شده‌اند؛ و قطعاً خدا بر یارى آنان تواناست».</ref>.
:::::*'''نکات و اشارات:'''
:::::*'''نکات و اشارات:'''
:::::#هنگامى که مسلمانان در [[مکه]] بودند مشرکان آنان را آزار مى‌رساندند و آنان به [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} شکایت مى‌کردند و اجازه جهاد مى‌خواستند، اما [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} مى‌فرمود: شکیبا باشید هنوز دستور جهاد به من داده نشده است. این جریان ادامه داشت تا اینکه [[مسلمانان]] به [[مدینه]] هجرت کردند و خدا با نزول آیه فوق به آنان رخصت جهاد داد<ref>مجمع البیان، تفسیر کبیر و نمونه، ذیل آیه.</ref>.
:::::#هنگامى که مسلمانان در [[مکه]] بودند مشرکان آنان را آزار مى‌رساندند و آنان به [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} شکایت مى‌کردند و اجازه جهاد مى‌خواستند، اما [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} مى‌فرمود: شکیبا باشید هنوز دستور جهاد به من داده نشده است. این جریان ادامه داشت تا اینکه [[مسلمانان]] به [[مدینه]] هجرت کردند و خدا با نزول آیه فوق به آنان رخصت جهاد داد<ref>مجمع البیان، تفسیر کبیر و نمونه، ذیل آیه.</ref>.
:::::#برخى مفسران برآنند که این آیه نخستین آیه‌اى است که در مورد جهاد فرود آمده است و لحن آیه و تعبیر اِذن نیز با این مطلب سازگار است<ref>برخى مفسران نیز آیه ۱۹۰/ بقره و ۱۱۱/ توبه را اولین آیه جهاد مى‌دانند. (نک: المیزان، ج ۱۴، ص ۴۱۹ و نمونه، ج ۱۴، ص ۱۱۳)</ref>.
:::::#برخى مفسران برآنند که این آیه نخستین آیه‌اى است که در مورد جهاد فرود آمده است و لحن آیه و تعبیر اِذن نیز با این مطلب سازگار است<ref>برخى مفسران نیز آیه ۱۹۰/ بقره و ۱۱۱/ توبه را اولین آیه جهاد مى‌دانند. (نک: المیزان، ج ۱۴، ص ۴۱۹ و نمونه، ج ۱۴، ص ۱۱۳)</ref>.
:::::#در این آیه اشاره شده که خدا به مؤمنان مظلوم اجازه جهاد داد تا آنان توان خویش را بکار گیرند و با دشمن مبارزه کنند، و در این صورت است که از طرف خدا یارى مى‌شوند چراکه خدا براى یارى آنان تواناست.
:::::#در این آیه اشاره شده که خدا به مؤمنان مظلوم اجازه جهاد داد تا آنان توان خویش را بکار گیرند و با دشمن مبارزه کنند، و در این صورت است که از طرف خدا یارى مى‌شوند چراکه خدا براى یارى آنان تواناست.
:::::#شأن نزول آیه در مورد اجازه جهاد به اصحاب [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} است اما این آیه اختصاص به مورد شأن نزول ندارد بلکه یکی از مصادیق آیه اجازه [[ظهور]] و قیام و خون خواهی [[حضرت مهدی]] برای [[امام حسین]] {{ع}} است چنانچه از [[امام صادق]] روایت است که فرمودند این آیه درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] و اصحاب او است. همچنین از [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر همین آیه حکایت شده که می‌فرمایند، [[اهل سنت]] می‌گویند این آیه درباره [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] نازل شده هنگامی‌که کفار [[قریش]] آن حضرت را از مکه بیرون کردند و حال آنکه درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] است که چون خروج کند برای [[امام حسین|حسین]] خونخواهی نماید و این است فرمایش او {{عربی|اندازه=100%|"نحن أولياؤكم في الدم و طلب الدية"}} ما اولیای خون و طالبان دیه هستیم<ref>تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج ۲، ص ۸۴.</ref>.
:::::#شأن نزول آیه در مورد اجازه جهاد به اصحاب [[پیامبر خاتم|پیامبر]] {{صل}} است اما این آیه اختصاص به مورد شأن نزول ندارد بلکه یکی از مصادیق آیه اجازه [[ظهور]] و قیام و خون خواهی [[حضرت مهدی]] برای [[امام حسین]] {{ع}} است چنانچه از [[امام صادق]] روایت است که فرمودند این آیه درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] و اصحاب او است. همچنین از [[امام صادق]] {{ع}} در تفسیر همین آیه حکایت شده که می‌فرمایند، [[اهل سنت]] می‌گویند این آیه درباره [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] نازل شده هنگامی‌که کفار [[قریش]] آن حضرت را از مکه بیرون کردند و حال آنکه درباره [[امام مهدی|حضرت قائم]] است که چون خروج کند برای [[امام حسین|حسین]] خونخواهی نماید و این است فرمایش او {{عربی|"نحن أولياؤكم في الدم و طلب الدية"}} ما اولیای خون و طالبان دیه هستیم<ref>تفسیر علی بن ابراهیم قمی، ج ۲، ص ۸۴.</ref>.
:::::*'''آموزه‌ها و پیام‌ها:'''
:::::*'''آموزه‌ها و پیام‌ها:'''
:::::#پیام این آیه براى ما آن است که یکى از فلسفه‌هاى جهاد، دفع ظلم است.
:::::#پیام این آیه براى ما آن است که یکى از فلسفه‌هاى جهاد، دفع ظلم است.