چرا امام مهدی وارث همه مظلومیت‌های اجداد طاهرینش می‌باشند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::::«یکی از صفات مهم [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} [[امام مهدی|خاتم الاوصیا]] است<ref>سید بن طاووس، مصباح الزایر، زیارت صاحب الامر، زیارت سوّم.</ref>‏ همان‌گونه که [[پیامبر خاتم|حضرت محمد]] {{صل}} خاتم الانبیا بودند، این لقب منحصراً مربوط به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است و این امتیاز برای امامان دیگر نیست، همانطوری که [[پیامبر خاتم|پیامبر اسلام]] در سلسله و رشته، [[نبوت]] به خاطر خاتمیت امتیاز بر همه انبیا پیدا کردند، [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} نیز به خاطر خاتمیت در وصایت این امتیاز را دارند و طبیعی است که هرجا مقام و امتیاز و اهمیتی باشد در مقابل مسؤولیت و تکلیف سنگین‌تر است همان‌گونه که [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} بیش از تمام انبیاء قبلی مورد اذیت و آزار قرار گرفتند که فرمودند {{عربی|اندازه=155%|"مَا أُوذِيَ نَبِيٌّ مِثْلَ مَا أُوذِيتُ"}}<ref>حسین حسینى، مهر محبوب، چاپ سوم، ۱۳۷۹، نشر آفاق از مناقب آل ابى طالب، ج ۳، ص ۲۴۷ نقل کرده است.</ref>؛ هیچ نبی و پیامبری مثل من مورد اذیت و آزار قرار نگرفته است. پس [[امام مهدی|امام خاتم]] نیز وظایف و مشکلات سنگینی در پیش دارند<ref>مجله موعود، شماره چهارم، مهر ۱۳۷۵، مقاله بقیة اللّه یادگار خدا، آیت اللّه کریمى جهرمى، ص ۱۵ به بعد.</ref> و از آنجایی که یگانه فرزند بلافصل [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} زنده و حاضر هستند و طبق قوانین ظاهری و عرفی اسلامی او یگانه وارث [[اهل بیت]] {{عم}} است: هم صاحب اموال و املاک دنیایی و ظاهری‌اند (سهم [[امام]] و [[پیامبر خاتم|پیامبر اکرم]] {{صل}} و انفال و...) و هم صاحب و وارث سجایای اخلاقی و مناصب [[امامت]] و [[ولایت]] از جمله آثار مصایب و مظلومیت‌هایی که بر اجداد طاهرینش شده است.

::::::لذا در کتاب اصول کافی روایات زیادی به این مضمون آمده که: {{عربی|اندازه=155%|"لَا تَعُودُ الْإِمَامَةُ فِي أَخَوَيْنِ بَعْدَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ أَبَداً إِنَّمَا جَرَتْ مِنْ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ كَمَا قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَأُوْلُواْ الأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِي كِتَابِ اللَّهِ}}﴾}} فَلَا تَكُونُ بَعْدَ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ {{ع}} إِلَّا فِي الْأَعْقَابِ وَ أَعْقَابِ الْأَعْقَابِ"}}<ref>محمد بن یعقوب کلینى قدّس سرّه، اصول الکافى، ج ۱، ص ۳۴۱، کتاب الحجة، باب ۱۱۹؛ دارالتعارف، بیروت، ۱۴۱۱ ه.ق، یعنى بعد از امام حسن {{ع}} و امام حسین {{ع}} امامت در دو برادر قرار نمى‌گیرد، بلکه امامت به على پسر حسین مى‌رسد، همانگونه که خداوند فرموده «خویشاوندان نسبت به یکدیگر در کتاب خدا سزاوارترند» انفال، ۷۵. پس امامت بعد از على فرزند حسین همچنان پشت در پشت و نسل به نسل است تا حضرت مهدى {{ع}} که وارث حقیقى و شرعى است.</ref>.

::::::{{عربی|اندازه=155%|"ثُمَّ قَالَ {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ}}﴾}}<ref>اسرا، ۲۶.</ref> فَكَانَ عَلِيٌّ {{ع}} وَ كَانَ حَقُّهُ الْوَصِيَّةَ الَّتِي جُعِلَتْ لَهُ وَ الِاسْمَ الْأَكْبَرَ وَ مِيرَاثَ الْعِلْمِ وَ آثَارَ عِلْمِ النُّبُوَّة فَقَالَ {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|قُل لّا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى}}﴾}}<ref>شورا، ۲۳.</ref> ثُمَّ قَالَ {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَإِذَا الْمَوْؤُودَةُ سُئِلَتْ * بِأَيِّ ذَنبٍ قُتِلَتْ}}﴾}}<ref>تکویر، ۸ و ۹.</ref> يَقُولُ أَسْأَلُكُمْ عَنِ الْمَوَدَّةِ الَّتِي أَنْزَلْتُ عَلَيْكُمْ فَضْلَهَا مَوَدَّةِ الْقُرْبَى بِأَيِّ ذَنْبٍ قَتَلْتُمُوهُم"}}  

::::::ایشان به خوبی ملاحظه می‌فرماید که دین جدّش، که آن همه زحمت و مصیبت کشید تا [[اسلام]] معرفی شود، چگونه دچار انحراف و انزوا شده، چگونه میراث گران‌بهای اجدادش که برای سعادت انسان‌ها بود به تاراج دشمنان و دوستان جاهل رفته، لذا در هر مجلس مصیبتی ابتدا به آن حضرت سلام کرده و تسلیت عرض می‌کنیم که او یگانه وارث و یگانه منجی عالم بشریت است. {{عربی|اندازه=155%|"و السلام علیه یوم ولد و یوم یقوم و انتقم من المجرمین"}}.