یا علی: تفاوت میان نسخه‌ها

* شیفتگان حضرت، عاشقانه نام و یاد او را در هرمناسبت و مقامی بر زبان می‌آورند. شب‌وروز، ساعت و دقیقه‌ای نیست که نام [[امام علی|حضرت علی]] در نقطه‌ای از این مرزوبوم از زبان پیر و جوان و هرطبقه از مردم طنین نیفکند. کارگری که با پتک بر آهن و فولاد می‌کوبد "یا علی" می‌گوید. پیرزنی ضعیف و رنجور که می‌خواهد از جای خود برخیزد، کوهنوردی که پای بر صخره‌های عظیم می‌گذارد، از "علی" مدد می‌جوید. راننده‌ای که پشت فرمان اتومبیل نشسته است و در این روزگار سرشار از حادثه و جنجال از خیابان‌های شلوغ یا گردنۀ کوهستان‌ها می‌گذرد علی را به یاری می‌طلبد. شناگری که در آب غوطه می‌خورد، کشتی‌گیری که در جستجوی افتخار و سربلندی برای ملت و مملکت خویش است، تازه عروسی که در انتظار تولّد نوزاد است، سیاستمداری که در تعیین سرنوشت دولت و ملّتی سهیم است، پزشکی که کارد جرّاحی را در قلب و سینۀ نوجوانی آرزومند فرو می‌برد، همه و همه با بانگ یا علی دست به کار می‌شوند و جای شگفتی نیست که تمام موفقیت و پیروزی خود و بستگان خویش را مدیون همین نام مقدس می‌دانند. دلبستگی و باور مردم به مولا [[امام علی|علی]]{{ع}} به حدّی است که همواره مورد تعجّب کسانی قرار گرفته که از فرهنگ و زندگی و باور این مردم دور می‌باشند. یکی از حریف‌های مرحوم تختی، قهرمان کشتی ایران و جهان روزی به وی می‌گوید: تو چرا هرگاه در کشتی در مخمصه می‌افتی، "یا علی" می‌گویی؟ تختی در جواب گفت: این نام، زور مرا دوبرابر می‌کند. آن حریف می‌پرسد: هرکسی "یا علی" بگوید زورش دوبرابر می‌شود؟ مرحوم تختی گفت: فقط کسی که از سر اخلاص و باور  در دعای فرج نیز با تعبیر "یا محمّد یا علیّ" از این دو [[حجت]] الهی کمک خواسته می‌شود، چراکه مجرای فیض الهی‌اند. به فرمودۀ پیامبر، "یا علی" طنین صدایی است که هنگام کوبیدن کوبۀ در بهشت به گوش می‌رسد: {{عربی|اندازه=155%|إنّ حلقة باب الجنّة من یاقوتة حمراء علی صفائح الذّهب فإذا دقّت الحلقة علی الصّفحة طنّت و قالت: یا علیّ}}<ref> بحارالأنوار، ج ۸ ص ۱۲۲</ref> از آنجا که [[امام علی|علی]]{{ع}} در فرهنگ دینی ما مظهر یاری‌رسانی و حمایت از درماندگان است، ندای یا علی مدد ورد زبان شیعه است و چه در ناتوانی جسمی و چه در آزردگی و خستگی روحی از او مدد می‌گیرند: در تاریخ حکومت‌های شیعی در جنوب هند نیز آمده است که وقتی رام‌جیا با ارتشی قدرتمند و متشکّل از دویست‌هزار سرباز هندو برای نابودی کامل حکومت‌های شیعه و ایرانی روانۀ مرزهای حکومت‌های [[شیعه]] شدند، لشکر شیعه و ایرانی که تعداد آنها مقابل لشکر قدرتمند "ویجانگر" محدود بود، با رمز مبارک یا علی به ارتش ویجانگر حمله بردند و توانستند مهاجمان را تنها در چهار ساعت تارومار نمایند. این پیروزی تاریخی لشکر شیعه و ایرانی که با نام مقدّس یا علی به دست آمد، مسیر تاریخ قرون وسطای هند را کاملا تغییر داد<ref>مجله «مشکوة»، آستان قدس رضوی، شماره ۶۸، ۶۹، ص ۸۰</ref> این اعتقادات و سنّت‌های مردمی، ریشه در باورهای دینی و احادیث اسلامی دارد و در روایات، یاد [[امام علی|علی]]{{ع}} هم عبادت به شمار آمده است و هیچ منافاتی با توحید ندارد. هرچند وهّابیان، صدا زدن غیر خدا را در دعا شرک می‌پندارند، ولی در فرهنگ شیعی، [[توحید]] محض، توجّه به ابواب فیض الهی است و نام مقدس [[ائمه]] از جملۀ این ابواب است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص:۶۱۱.</ref>