پرش به محتوا

آیا می‌توان با امام مهدی صحبت کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

آیا می‌توان با امام مهدی صحبت کرد؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۵:۰۷

۱۴۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۷ مهٔ ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|'
دیداریویکی‌متن
جز (حذف پیوند از عنوان منبع‌شناسی جامع مهدویت توسط ربات)
جز (جایگزینی متن - '{{عربی|اندازه=100%|' به '{{عربی|')
خط ۲۲: خط ۲۲:
::::::۱. روایاتی که [[غیبت]] را تنها مستور بودن معرفی می‌کند: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "در صاحب این امر سنّت‌هایی از [[پیامبران]] {{عم}} است. سنّتی از [[حضرت موسی|موسی بن عمران]]، سنّتی از [[حضرت عیسی|عیسی]]، سنّتی از [[حضرت یوسف|یوسف]]، سنّتی از [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}}، امّا سنّتی که از [[حضرت موسی|موسی]] {{ع}} دارد، آن است که خائف و منتظر فرصت نشسته است. سنّتی که از [[حضرت عیسی|عیسی]] {{ع}} دارد آن است که درباره‌اش بگویند آن‌چه را که درباره [[حضرت عیسی|عیسی]] {{ع}} می‌گفتند. سنّتی که از [[حضرت یوسف|یوسف]] {{ع}} دارد، مستور بودن است. خداوند بین او و مردم حجابی قرار می‌دهد. به طوری‌که او را می‌بینند ولی نمی‌شناسند. و امّا سنّتی که از [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دارند این است که هدایت شده به هدایت او و سیرکننده به سیرت اوست"<ref>ابن بابویه قمى، کمال الدین،(بیروت، مؤسسه علمى)، ج ۲، باب ۳۳، ح ۴۶، ص ۳۲۹.</ref>.
::::::۱. روایاتی که [[غیبت]] را تنها مستور بودن معرفی می‌کند: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "در صاحب این امر سنّت‌هایی از [[پیامبران]] {{عم}} است. سنّتی از [[حضرت موسی|موسی بن عمران]]، سنّتی از [[حضرت عیسی|عیسی]]، سنّتی از [[حضرت یوسف|یوسف]]، سنّتی از [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}}، امّا سنّتی که از [[حضرت موسی|موسی]] {{ع}} دارد، آن است که خائف و منتظر فرصت نشسته است. سنّتی که از [[حضرت عیسی|عیسی]] {{ع}} دارد آن است که درباره‌اش بگویند آن‌چه را که درباره [[حضرت عیسی|عیسی]] {{ع}} می‌گفتند. سنّتی که از [[حضرت یوسف|یوسف]] {{ع}} دارد، مستور بودن است. خداوند بین او و مردم حجابی قرار می‌دهد. به طوری‌که او را می‌بینند ولی نمی‌شناسند. و امّا سنّتی که از [[پیامبر خاتم|محمد]] {{صل}} دارند این است که هدایت شده به هدایت او و سیرکننده به سیرت اوست"<ref>ابن بابویه قمى، کمال الدین،(بیروت، مؤسسه علمى)، ج ۲، باب ۳۳، ح ۴۶، ص ۳۲۹.</ref>.
::::::با توجه به این روایت و نظایر آن، زندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در دوران غیبت، به شکل طبیعی صورت می‌گیرد و حتّی مردم عادّی نیز به دیدار او توفیق می‌یابند؛ امّا از شناخت او ناتوان‏‌اند. با این تفسیر، [[غیبت]] آن بزرگوار، فقط به عنوان حجاب معرفت و مانع شناخت مطرح می‌شود که آن هم بر دیده و دل مردم کشیده شده است، نه بر وجود شریف آن حضرت، و بدین ترتیب می‌توان گفت که هرگاه آن حجاب و مانع، از چشم و دیده‏ مردم برداشته شود، او را خواهند دید و خواهند شناخت.
::::::با توجه به این روایت و نظایر آن، زندگی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} در دوران غیبت، به شکل طبیعی صورت می‌گیرد و حتّی مردم عادّی نیز به دیدار او توفیق می‌یابند؛ امّا از شناخت او ناتوان‏‌اند. با این تفسیر، [[غیبت]] آن بزرگوار، فقط به عنوان حجاب معرفت و مانع شناخت مطرح می‌شود که آن هم بر دیده و دل مردم کشیده شده است، نه بر وجود شریف آن حضرت، و بدین ترتیب می‌توان گفت که هرگاه آن حجاب و مانع، از چشم و دیده‏ مردم برداشته شود، او را خواهند دید و خواهند شناخت.
::::::۲. روایاتی که حضور مستور و مستمر برای آن حضرت بیان کرده است: در فرازهایی از دعای ندبه می‌خوانیم: {{عربی|اندازه=100%|"بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعاى شریف ندبه.</ref>؛ به جانم سوگند که تو آن نهان شده‌ای هستی که بیرون از جمع ما نیستی به جانم سوگند که تو آن دور شده‌ای هستی که از ما دوری نداری.
::::::۲. روایاتی که حضور مستور و مستمر برای آن حضرت بیان کرده است: در فرازهایی از دعای ندبه می‌خوانیم: {{عربی|"بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ مُغَيَّبٍ لَمْ يَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسِي أَنْتَ مِنْ نَازِحٍ مَا نَزَحَ عَنَّا"}}<ref>مفاتیح الجنان، دعاى شریف ندبه.</ref>؛ به جانم سوگند که تو آن نهان شده‌ای هستی که بیرون از جمع ما نیستی به جانم سوگند که تو آن دور شده‌ای هستی که از ما دوری نداری.
::::::دو تعبیر زیبای "نهان شده‌ای که همیشه با ماست" و "دور شده‌ای که به ما نزدیک است"، نویدبخش حضور مستمر [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در جمع [[شیعه|شیعیان]] و محبّین است. و مراد از این تعابیر این هست که هرچند آن حضرت همیشه با ما است ولی چون شناخته نمی‌شود نهان شده و مستور به شمار می‌آید. و یا اینکه هرچند آن حضرت دور شده از عموم مردم به حساب می‌آید، لکن به خاصّان و موالیان خود نزدیک است.
::::::دو تعبیر زیبای "نهان شده‌ای که همیشه با ماست" و "دور شده‌ای که به ما نزدیک است"، نویدبخش حضور مستمر [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} در جمع [[شیعه|شیعیان]] و محبّین است. و مراد از این تعابیر این هست که هرچند آن حضرت همیشه با ما است ولی چون شناخته نمی‌شود نهان شده و مستور به شمار می‌آید. و یا اینکه هرچند آن حضرت دور شده از عموم مردم به حساب می‌آید، لکن به خاصّان و موالیان خود نزدیک است.
::::::۳. روایاتی که بیان می‌کند آن حضرت از دیدگان پنهان است نه از دل‌ها: راوی می‌گوید از [[امام کاظم]] {{ع}} درباره آیه [[قرآن]] {{عربی|اندازه=100%|﴿{{متن قرآن|وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً}}﴾}}<ref>سوره لقمان، آیه ۲۰.</ref>؛‏ پرسیدم فرمود: "نعمت ظاهر و آشکار، [[امام]] ظاهر است و نعمت باطن و پنهان، [[امام]] غایب" پرسیدم: آیا از [[امامان]] ما کسی غایب می‌شود؟ فرمود: {{عربی|اندازه=100%|"نَعَمْ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا يَغِيبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ ذِكْرُهُ"}}<ref>لطف اللّه صافى، منتخب الاثر، فصل ۲، باب ۲۲، حدیث ۳، ص ۲۹۹.</ref>؛ آری! چهره‌اش از دیدگان مردم پنهان می‌شود، لکن یادش از دل‌های مؤمنان غایب نمی‌شود.
::::::۳. روایاتی که بیان می‌کند آن حضرت از دیدگان پنهان است نه از دل‌ها: راوی می‌گوید از [[امام کاظم]] {{ع}} درباره آیه [[قرآن]] {{عربی|﴿{{متن قرآن|وَأَسْبَغَ عَلَيْكُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً}}﴾}}<ref>سوره لقمان، آیه ۲۰.</ref>؛‏ پرسیدم فرمود: "نعمت ظاهر و آشکار، [[امام]] ظاهر است و نعمت باطن و پنهان، [[امام]] غایب" پرسیدم: آیا از [[امامان]] ما کسی غایب می‌شود؟ فرمود: {{عربی|"نَعَمْ يَغِيبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا يَغِيبُ عَنْ قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ ذِكْرُهُ"}}<ref>لطف اللّه صافى، منتخب الاثر، فصل ۲، باب ۲۲، حدیث ۳، ص ۲۹۹.</ref>؛ آری! چهره‌اش از دیدگان مردم پنهان می‌شود، لکن یادش از دل‌های مؤمنان غایب نمی‌شود.
::::::مردم اگرچه از دیدن چهره پرفروغ [[امام مهدی|امام]] خویش در دوران [[غیبت]] محروم می‌مانند، لکن می‌توانند یاد او را همیشه در دل داشته باشند.
::::::مردم اگرچه از دیدن چهره پرفروغ [[امام مهدی|امام]] خویش در دوران [[غیبت]] محروم می‌مانند، لکن می‌توانند یاد او را همیشه در دل داشته باشند.
::::::توجه به اختلاف دو تعبیر "ابصار الناس" و "قلوب المؤمنین" در کلام حضرت، نشان دهنده امتیاز مؤمنین و اختلاف تلقی آنان از [[غیبت]]، نسبت به سایر مردم است. آن‌چه برای مردم عادی مهم است، دیدن با چشم ظاهری سر است؛ اگر نبینند باور نمی‌کنند، دلشان از امامی که نمی‌بینند متأثر نمی‌شود و چون دل متأثر نشد، عملشان رنگ تبعیت از [[امام]] نمی‌گیرد.
::::::توجه به اختلاف دو تعبیر "ابصار الناس" و "قلوب المؤمنین" در کلام حضرت، نشان دهنده امتیاز مؤمنین و اختلاف تلقی آنان از [[غیبت]]، نسبت به سایر مردم است. آن‌چه برای مردم عادی مهم است، دیدن با چشم ظاهری سر است؛ اگر نبینند باور نمی‌کنند، دلشان از امامی که نمی‌بینند متأثر نمی‌شود و چون دل متأثر نشد، عملشان رنگ تبعیت از [[امام]] نمی‌گیرد.
::::::اما برای مؤمنین، آن‌چه اهمیت دارد، دیدن با چشم دل است، و چون با چشم دل، [[امام]] [[معصوم]] خویش را می‌بینند، ایمان می‌آورند رفتار و گفتارشان رنگ [[ولایت]] می‌گیرد؛ اگرچه او را با چشم سر نتوانند ببینند.
::::::اما برای مؤمنین، آن‌چه اهمیت دارد، دیدن با چشم دل است، و چون با چشم دل، [[امام]] [[معصوم]] خویش را می‌بینند، ایمان می‌آورند رفتار و گفتارشان رنگ [[ولایت]] می‌گیرد؛ اگرچه او را با چشم سر نتوانند ببینند.
::::::۴. روایاتی که می‌گویند موالیان حقیقی آن حضرت به مکان غیبت آگاهی دارند: [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|اندازه=100%|"لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِيرَةٌ وَ الْأُخْرَى طَوِيلَةٌ الْغَيْبَةُ الْأُولَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِيعَتِهِ وَ الْأُخْرَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِيهِ"}}<ref>کلینى، کافى، ج ۲، کتاب الحجة، حدیث ۱۹، ص ۱۴۱.</ref>؛ برای حضرت [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} دو [[غیبت]] است: یکی کوتاه و دیگری طولانی، در [[غیبت]] اول جز شیعیان مخصوص، کسی از جای آن حضرت باخبر نیست و در [[غیبت]] دوّم جز دوستان مخصوص و موالیان حقیقی در دین، کسی به مکان او آگاه نیست.
::::::۴. روایاتی که می‌گویند موالیان حقیقی آن حضرت به مکان غیبت آگاهی دارند: [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: {{عربی|"لِلْقَائِمِ غَيْبَتَانِ إِحْدَاهُمَا قَصِيرَةٌ وَ الْأُخْرَى طَوِيلَةٌ الْغَيْبَةُ الْأُولَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ شِيعَتِهِ وَ الْأُخْرَى لَا يَعْلَمُ بِمَكَانِهِ فِيهَا إِلَّا خَاصَّةُ مَوَالِيهِ"}}<ref>کلینى، کافى، ج ۲، کتاب الحجة، حدیث ۱۹، ص ۱۴۱.</ref>؛ برای حضرت [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} دو [[غیبت]] است: یکی کوتاه و دیگری طولانی، در [[غیبت]] اول جز شیعیان مخصوص، کسی از جای آن حضرت باخبر نیست و در [[غیبت]] دوّم جز دوستان مخصوص و موالیان حقیقی در دین، کسی به مکان او آگاه نیست.
::::::با این تفسیر نیز، [[غیبت]]، حجابی است که بر دیدگان نامحرمان حریم [[ولایت]] حقیقی کشیده‌اند. اگر [[شیعه]]، [[شیعه]] واقعی و دوست صدیق و صادق مولایش باشد و اگر [[ولایت]] ناب را دارا باشد، به مکان اقامت [[امام مهدی|امام]] {{ع}} در [[غیبت]] آگاه می‌باشد و با چنین آگاهی، توفیق حضور می‌یابد.
::::::با این تفسیر نیز، [[غیبت]]، حجابی است که بر دیدگان نامحرمان حریم [[ولایت]] حقیقی کشیده‌اند. اگر [[شیعه]]، [[شیعه]] واقعی و دوست صدیق و صادق مولایش باشد و اگر [[ولایت]] ناب را دارا باشد، به مکان اقامت [[امام مهدی|امام]] {{ع}} در [[غیبت]] آگاه می‌باشد و با چنین آگاهی، توفیق حضور می‌یابد.
::::::۵. برخی از روایات می‌گوید آن حضرت در بازارها می‌روند و حتّی پا روی فرش‌های مردم می‌گذارند: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "برادران [[حضرت یوسف|یوسف]] {{ع}} همگی نوادگان و فرزندان پیامبر بودند، با این همه اگرچه با یوسف تجارت کردند و خرید و فروش نمودند و مورد خطاب قرارش دادند، امّا در عین برادری او را نشناختند؛ تا آن زمان که خودش گفت: من یوسف هستم و این برادر من است. پس این امّت چگونه انکار می‌کند که خدای عزّ و جلّ با حجّت خویش ([[امام مهدی|امام دوازدهم]]) در یک زمان همان کند که با [[حضرت یوسف|یوسف]] کرد؛ چنانکه تا مدتی او را ببینند ولی نشناسند، {{عربی|اندازه=100%|"...فَمَا تُنْكِرُ هَذِهِ الْأُمَّةُ أَنْ يَفْعَلَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ بِحُجَّتِهِ كَمَا فَعَلَ بِيُوسُفَ أَنْ يَمْشِيَ فِي أَسْوَاقِهِمْ وَ يَطَأَ بُسُطَهُمْ حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ فِي ذَلِكَ لَهُ..."}}؛ و چگونه این امت، انکار می‌کند که خداوند عزّ و جلّ با حجّت خویش همان کند که با یوسف کرد که امام آنان در بازارهایش راه برود و بر فرش‌هایشان قدم بگذارد؛ امّا او را نشناسند تا آن زمانی که خداوند به ظهور او اجازه فرماید<ref>همان، حدیث ۴، ص ۱۳۴.</ref>.
::::::۵. برخی از روایات می‌گوید آن حضرت در بازارها می‌روند و حتّی پا روی فرش‌های مردم می‌گذارند: [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "برادران [[حضرت یوسف|یوسف]] {{ع}} همگی نوادگان و فرزندان پیامبر بودند، با این همه اگرچه با یوسف تجارت کردند و خرید و فروش نمودند و مورد خطاب قرارش دادند، امّا در عین برادری او را نشناختند؛ تا آن زمان که خودش گفت: من یوسف هستم و این برادر من است. پس این امّت چگونه انکار می‌کند که خدای عزّ و جلّ با حجّت خویش ([[امام مهدی|امام دوازدهم]]) در یک زمان همان کند که با [[حضرت یوسف|یوسف]] کرد؛ چنانکه تا مدتی او را ببینند ولی نشناسند، {{عربی|"...فَمَا تُنْكِرُ هَذِهِ الْأُمَّةُ أَنْ يَفْعَلَ اللَّهُ جَلَّ وَ عَزَّ بِحُجَّتِهِ كَمَا فَعَلَ بِيُوسُفَ أَنْ يَمْشِيَ فِي أَسْوَاقِهِمْ وَ يَطَأَ بُسُطَهُمْ حَتَّى يَأْذَنَ اللَّهُ فِي ذَلِكَ لَهُ..."}}؛ و چگونه این امت، انکار می‌کند که خداوند عزّ و جلّ با حجّت خویش همان کند که با یوسف کرد که امام آنان در بازارهایش راه برود و بر فرش‌هایشان قدم بگذارد؛ امّا او را نشناسند تا آن زمانی که خداوند به ظهور او اجازه فرماید<ref>همان، حدیث ۴، ص ۱۳۴.</ref>.
::::::بنابر آن‌چه گفته شد، نه تنها حرف زدن با ایشان بلکه دیدن ایشان ممکن است و بهترین دلیل بر این امکان، وقوع آن است که در کتاب‌های مربوط به [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} بابی مفصل به این موضوع اختصاص داده شده است<ref>کتاب غیبت، شیخ طوسى.</ref>.
::::::بنابر آن‌چه گفته شد، نه تنها حرف زدن با ایشان بلکه دیدن ایشان ممکن است و بهترین دلیل بر این امکان، وقوع آن است که در کتاب‌های مربوط به [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} بابی مفصل به این موضوع اختصاص داده شده است<ref>کتاب غیبت، شیخ طوسى.</ref>.
::::::از جمله این کتاب‌ها "منتخب الاثر" [[لطف اللّه صافی گلپایگانی]] است که در فصل پنجم باب دوم این کتاب، ۱۳ حدیث در این مورد ذکر کرده است.
::::::از جمله این کتاب‌ها "منتخب الاثر" [[لطف اللّه صافی گلپایگانی]] است که در فصل پنجم باب دوم این کتاب، ۱۳ حدیث در این مورد ذکر کرده است.
خط ۴۶: خط ۴۶:
::::::بنابراین، بهتر است شما نیز بیشتر به دنبال ارتباط معنوی باشید و با خواندن دعاها و زیارت‌نامه‌های [[امام زمان]] {{ع}} متوجه ایشان شوید. علاوه بر این با صدقه دادن برای سلامت [[امام زمان]] {{ع}} و صدقه دادن از طرف ایشان می‌توانید ارتباطی نزدیک‌تر داشته باشید.
::::::بنابراین، بهتر است شما نیز بیشتر به دنبال ارتباط معنوی باشید و با خواندن دعاها و زیارت‌نامه‌های [[امام زمان]] {{ع}} متوجه ایشان شوید. علاوه بر این با صدقه دادن برای سلامت [[امام زمان]] {{ع}} و صدقه دادن از طرف ایشان می‌توانید ارتباطی نزدیک‌تر داشته باشید.
::::::البته دستورهایی برای دیدار و درک دولت [[امام مهدی]] {{ع}} نقل شده است که بیان می‌شود:
::::::البته دستورهایی برای دیدار و درک دولت [[امام مهدی]] {{ع}} نقل شده است که بیان می‌شود:
:::::#[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: هرکس بعد از نماز صبح و ظهر بگوید {{عربی|اندازه=100%|الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم}}، نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند<ref>مصباح المجتهد، ص ۳۶۸</ref>.
:::::#[[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: هرکس بعد از نماز صبح و ظهر بگوید {{عربی|الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم}}، نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند<ref>مصباح المجتهد، ص ۳۶۸</ref>.
:::::#[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: کسی که همه سوره‌های مسبّحات سوره‌هایی که با سبح یا یسبح شروع می‌شود را قبل از خواب بخواند، نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند و اگر بمیرد در کنار [[پیامبر]] {{صل}} خواهد بود<ref>الکافی، ج ۲، ص ۶۲۰</ref>.
:::::#[[امام باقر]] {{ع}} می‌فرماید: کسی که همه سوره‌های مسبّحات سوره‌هایی که با سبح یا یسبح شروع می‌شود را قبل از خواب بخواند، نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند و اگر بمیرد در کنار [[پیامبر]] {{صل}} خواهد بود<ref>الکافی، ج ۲، ص ۶۲۰</ref>.
:::::#در روایت آمده هرکس این [[دعا]] را بعد از هر نماز واجب بخواند و بر آن استمرار ورزد به قدری عمر می‌کند که به دیدار [[امام زمان]] {{ع}} مشرف شود: {{عربی|اندازه=100%|الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ رَسُولَكَ الصّادِقَ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ قالَ اِنَّكَ قُلْتَ ما تَرَدَّدْتُ فى شَىْءٍ أَنَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدى فى قَبْضِ رُوحِ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ يَكْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ، اللهم فصل علی محمد و آل محمد و عجل لاولیائک الفرج و النصر و العافیه و لا تسؤنی فی نفسی و لا فی فلان}} به جای فلانی نام هرکس را خواست بگوید<ref>شیخ [[طبرسی]]، مکارم الاخلاق، ص ۲۸۴</ref>.
:::::#در روایت آمده هرکس این [[دعا]] را بعد از هر نماز واجب بخواند و بر آن استمرار ورزد به قدری عمر می‌کند که به دیدار [[امام زمان]] {{ع}} مشرف شود: {{عربی|الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ اَللّهُمَّ اِنَّ رَسُولَكَ الصّادِقَ الْمُصَدَّقَ صَلَواتُكَ عَلَيْهِ وَآلِهِ قالَ اِنَّكَ قُلْتَ ما تَرَدَّدْتُ فى شَىْءٍ أَنَا فاعِلُهُ كَتَرَدُّدى فى قَبْضِ رُوحِ عَبْدِىَ الْمُؤْمِنِ يَكْرَهُ الْمَوْتَ وَ أَكْرَهُ مَسَاءَتَهُ، اللهم فصل علی محمد و آل محمد و عجل لاولیائک الفرج و النصر و العافیه و لا تسؤنی فی نفسی و لا فی فلان}} به جای فلانی نام هرکس را خواست بگوید<ref>شیخ [[طبرسی]]، مکارم الاخلاق، ص ۲۸۴</ref>.
:::::#فرمود کسی که بعد از هر نماز واجب این [[دعا]] را بخواند [[امام زمان]] {{ع}} را در خواب یا بیداری می‌بیند. {{عربی|اندازه=100%|بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَولانا صَاحِبَ الزَّمَانِ اَيْنَما کَانَ وَ حَيثُما کَانَ مِنْ مَشَارِقِ الأرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلهَا غَنِيّ وَ عَنْ وَالِدَيَّ و عَنْ وُلْدِي وَ إخْوَانِي التَّحِيَّةَ وَ السَّلَامَ عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ وَ زَنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مَا أَحْصَاهُ کِتَابُه وَ أحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ اللّهُمَّ إنّي اُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ هذَا اليَوْمِ وَ مَا عِشْتُ فِيهِ مِنْ أيَّامِ حَيَاتِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ ابَداً، اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أنصَارِهِ وِ الذَّابيّنَ عَنْهُ و المُمْتَثِلِينَ لِأَوَامِرِهِ وَ نَوَاهِيهِ فِي اَيّامِهِ وَ المُسْتَشْهِدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيني وَ بَيْنَهُ المَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلي عِبَادِکَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤتَزِراً کَفَنِي شَاهِراً سَيْفي مُجَرَّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الحَاضِرِ وَ البَادِي اللّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَ الغُرَّةَ الحَمِيدَةَ وَ اْکحُلْ بَصَرِي بِنَظَرَةٍ مِنّي إلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اللَّهُمَّ اشدُد أزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمُرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلَادَکَ وَ أَحْيِ بِهِ عِبَادَکَ فَأنَّکَ قُلْتُ وَ قَوْلُکَ اَلحقُّ: «ظَهَرَ الفَسَادُ فِي البَرِّ وَ البَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ» فَأظْهِرِ اللَّهُّمَّ لَنَا وَلِيَّکَ وَ ابنَ بِنْتِ نَبِيِّکَ المُسَمَّي باسْم رَسُولِکَ صلّي اللَّه عليه وَ آله حَتّي لا يَظْفَرَ بِشَي‏ءٍ مِنَ البَاطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ وَ يُحِقَّ اللَّهُ الحَقَّ بِکلمَاتِهِ وَ يُحَقِّقَهُ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الأُمَّةِ بِظُهُورِهِ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً وَ نَريهُ قَرِيباً وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ}}<ref>«بار خدایا به مولای ما صاحب الزمان هر کجا که هست و به هر سوی رو می‏کند از مشارق و مغارب زمین، هموارها و ناهموارهای آن، از طرف من و والدینم و فرزندانم و برادرانم تحیّت و سلام برسان، به تعداد خلق خدا و به وزن عرش الهی و آنچه کتابش شمارش نموده، و علمش به آن احاطه کرده است، پروردگارا، من در صبح این روز و تا زنده هستم در همه ی روزهای زندگانیم پیمان و عقد و بیعتی از برای او در گردنم تجدید و تازه می‏‌کنم که نه از آن روی گردانم و نه هیچ گاه آنها را بشکنم، پروردگارا مرا از یاران و مدافعان از حریمش، و فرمانبرداران اوامر و نواهی آن بزرگوار در ایّام حکومتش و شهید شدگان در پیشگاهش قرار دِه، بار إلها اگر میانه من و او با مرگ که بر بندگانت امر قطعی و حتمی تقدیر فرموده‏ای جدایی افتاد پس هنگام ظهورش مرا از قبر بیرون آور و در حالی که کفنم را به کمر بسته و شمشیرم را کشیده و نیزه‏ام را برهنه نموده باشم، و دعوت آن دعوت کننده حق را در شهر و بیابان لبیک گویم. پروردگارا آن رخسار زیبای رشید و صاحب جبین ستوده را نشانم ده، و دیده‏ام را با سرمه نگاهی به او روشنایی بخش، و فرجش را تعجیل و برنامه قیامش را آسان فرمای. پروردگارا به او نیرو عطا کن و پشتش را محکم ساز و عمرش را طولانی نمای و به وجود او سرزمین‌‏هایت را آباد گردان و بندگانت را حیات ده که تو فرموده‌‏ای و قول تو حق است: فساد در خشکی و دریا بر اثر کردارهای مردم آشکار شد؛ پس ای پروردگار! آشکار کن ولیّ خودت و فرزند دخت پیامبرت را که همنام اوست تا از باطل چیزی باقی نگذارد، و خداوند حق را با کلمات خویش اثبات و محقَّق دارد. بار إلها! این غم بزرگ غیبت را با ظهور او از این امّت بر طرف ساز، که آنها (مخالفین) ظهورش را دور می‏‌پندارند و ما آن را نزدیک می‌‏بینیم، و درود خداوند بر محمد و آل او باد» [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۸۳، ص ۶۱</ref>.
:::::#فرمود کسی که بعد از هر نماز واجب این [[دعا]] را بخواند [[امام زمان]] {{ع}} را در خواب یا بیداری می‌بیند. {{عربی|بسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم اللَّهُمَّ بَلِّغْ مَولانا صَاحِبَ الزَّمَانِ اَيْنَما کَانَ وَ حَيثُما کَانَ مِنْ مَشَارِقِ الأرْضِ وَ مَغَارِبِهَا سَهْلِهَا وَ جَبَلهَا غَنِيّ وَ عَنْ وَالِدَيَّ و عَنْ وُلْدِي وَ إخْوَانِي التَّحِيَّةَ وَ السَّلَامَ عَدَدَ خَلْقِ اللَّهِ وَ زَنَةَ عَرْشِ اللَّهِ وَ مَا أَحْصَاهُ کِتَابُه وَ أحَاطَ بِهِ عِلْمُهُ اللّهُمَّ إنّي اُجَدِّدُ لَهُ فِي صَبِيحَةِ هذَا اليَوْمِ وَ مَا عِشْتُ فِيهِ مِنْ أيَّامِ حَيَاتِي عَهْداً وَ عَقْداً وَ بَيْعَةً لَهُ فِي عُنُقِي لَا أَحُولُ عَنْهَا وَ لَا أَزُولُ ابَداً، اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي مِنْ أنصَارِهِ وِ الذَّابيّنَ عَنْهُ و المُمْتَثِلِينَ لِأَوَامِرِهِ وَ نَوَاهِيهِ فِي اَيّامِهِ وَ المُسْتَشْهِدينَ بَيْنَ يَدَيْهِ اللَّهُمَّ إِنْ حَالَ بَيني وَ بَيْنَهُ المَوْتُ الَّذِي جَعَلْتَهُ عَلي عِبَادِکَ حَتْماً مَقْضِيّاً فَأَخْرِجْنِي مِنْ قَبْرِي مُؤتَزِراً کَفَنِي شَاهِراً سَيْفي مُجَرَّداً قَنَاتِي مُلَبِّياً دَعْوَةَ الدَّاعِي فِي الحَاضِرِ وَ البَادِي اللّهُمَّ أَرِنِي الطَّلْعَةَ الرَّشِيدَةَ وَ الغُرَّةَ الحَمِيدَةَ وَ اْکحُلْ بَصَرِي بِنَظَرَةٍ مِنّي إلَيْهِ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُ وَ سَهِّلْ مَخْرَجَهُ اللَّهُمَّ اشدُد أزْرَهُ وَ قَوِّ ظَهْرَهُ وَ طَوِّلْ عُمُرَهُ وَ اعْمُرِ اللَّهُمَّ بِهِ بِلَادَکَ وَ أَحْيِ بِهِ عِبَادَکَ فَأنَّکَ قُلْتُ وَ قَوْلُکَ اَلحقُّ: «ظَهَرَ الفَسَادُ فِي البَرِّ وَ البَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ» فَأظْهِرِ اللَّهُّمَّ لَنَا وَلِيَّکَ وَ ابنَ بِنْتِ نَبِيِّکَ المُسَمَّي باسْم رَسُولِکَ صلّي اللَّه عليه وَ آله حَتّي لا يَظْفَرَ بِشَي‏ءٍ مِنَ البَاطِلِ إِلّا مَزَّقَهُ وَ يُحِقَّ اللَّهُ الحَقَّ بِکلمَاتِهِ وَ يُحَقِّقَهُ اللَّهُمَّ اکْشِفْ هذِهِ الغُمَّةَ عَنْ هذِهِ الأُمَّةِ بِظُهُورِهِ إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعيداً وَ نَريهُ قَرِيباً وَ صَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ}}<ref>«بار خدایا به مولای ما صاحب الزمان هر کجا که هست و به هر سوی رو می‏کند از مشارق و مغارب زمین، هموارها و ناهموارهای آن، از طرف من و والدینم و فرزندانم و برادرانم تحیّت و سلام برسان، به تعداد خلق خدا و به وزن عرش الهی و آنچه کتابش شمارش نموده، و علمش به آن احاطه کرده است، پروردگارا، من در صبح این روز و تا زنده هستم در همه ی روزهای زندگانیم پیمان و عقد و بیعتی از برای او در گردنم تجدید و تازه می‏‌کنم که نه از آن روی گردانم و نه هیچ گاه آنها را بشکنم، پروردگارا مرا از یاران و مدافعان از حریمش، و فرمانبرداران اوامر و نواهی آن بزرگوار در ایّام حکومتش و شهید شدگان در پیشگاهش قرار دِه، بار إلها اگر میانه من و او با مرگ که بر بندگانت امر قطعی و حتمی تقدیر فرموده‏ای جدایی افتاد پس هنگام ظهورش مرا از قبر بیرون آور و در حالی که کفنم را به کمر بسته و شمشیرم را کشیده و نیزه‏ام را برهنه نموده باشم، و دعوت آن دعوت کننده حق را در شهر و بیابان لبیک گویم. پروردگارا آن رخسار زیبای رشید و صاحب جبین ستوده را نشانم ده، و دیده‏ام را با سرمه نگاهی به او روشنایی بخش، و فرجش را تعجیل و برنامه قیامش را آسان فرمای. پروردگارا به او نیرو عطا کن و پشتش را محکم ساز و عمرش را طولانی نمای و به وجود او سرزمین‌‏هایت را آباد گردان و بندگانت را حیات ده که تو فرموده‌‏ای و قول تو حق است: فساد در خشکی و دریا بر اثر کردارهای مردم آشکار شد؛ پس ای پروردگار! آشکار کن ولیّ خودت و فرزند دخت پیامبرت را که همنام اوست تا از باطل چیزی باقی نگذارد، و خداوند حق را با کلمات خویش اثبات و محقَّق دارد. بار إلها! این غم بزرگ غیبت را با ظهور او از این امّت بر طرف ساز، که آنها (مخالفین) ظهورش را دور می‏‌پندارند و ما آن را نزدیک می‌‏بینیم، و درود خداوند بر محمد و آل او باد» [[بحار الانوار (کتاب)|بحار الانوار]]، ج ۸۳، ص ۶۱</ref>.
::::::[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: هرکس سوره [[بنی‌اسرائیل]] را در هر شب [[جمعه]] بخواند نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند و از اصحاب او باشد<ref>محمد بن مسعود العیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۷۶</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۶۱، ۱۴۹.</ref>.
::::::[[امام صادق]] {{ع}} فرمود: هرکس سوره [[بنی‌اسرائیل]] را در هر شب [[جمعه]] بخواند نمی‌میرد تا [[امام زمان]] {{ع}} را درک کند و از اصحاب او باشد<ref>محمد بن مسعود العیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۷۶</ref>»<ref>[[مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها (کتاب)|مهدویت پرسش‌ها و پاسخ‌ها]]، ص ۶۱، ۱۴۹.</ref>.
{{پایان جمع شدن}}
{{پایان جمع شدن}}
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/wiki/ویژه:تفاوت_گوشی_همراه/160836»