نیمه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها

همانا این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی به وجود خود سوگند خورده است که در آن، درخواست کننده‌‏ای را- تا آن‏گاه که درخواست گناه نداشته باشد- از درگاه خود نراند. این شب، شبی است که خداوند سبحانه و تعالی آن را برای ما خاندان قرار داده است؛ همچنان‏که شب قدر را برای [[پیامبر]]{{صل}} قرار داده است؛ پس بر دعا و ثنای خداوند تعالی بکوشید، که هرکس در این شب صد بار او را تسبیح گوید، و صد بار حمد الهی را بر زبان جاری سازد و صد بار زبان به تکبیر گشاید و صد بار بگوید: {{عربی|اندازه=150%|" لَا إِلَهَ‏ إِلَّا اللَّهُ‏ "}}، خداوند سبحانه و تعالی از سر فضل و احسانی که بر بندگان دارد، همه گناهان او را بیامرزد و درخواست‌‏های دنیایی و آخرتی او را برآورده سازد؛ چه درخواست‌‏هایی که بر خداوند سبحانه و تعالی اظهار کرده و چه درخواست‏هایی که‏ اظهار نکرده و خداوند سبحانه و تعالی با علم خود بر آن‏ها آگاه است"<ref>  محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۹۴، ص ۸۵، ح ۵؛ همچنین ر. ک: سیوطی، الدر المنثور، ج ۶، ص ۲۷</ref>.

*در سحر پانزدهم شعبان سال ۲۵۵ هجری قمری در شهر سامرا [[حضرت مهدی]] {{ع}} چشم جهان را روشن کرد. شب نیمه شعبان، شب بسیار مبارکی است و [[امام باقر]] {{ع}} فرمودند: آن شب پس از لیلة القدر، بهترین شب‌ها است<ref>مفاتیح الجنان، باب دوم.</ref>. در شب نیمه شعبان، خواندن دعایی سفارش شده است که مطلع آن چنین است: {{عربی|اندازه=150%|"اللَّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ مَوْلُودِهَا وَ حُجَّتِكَ وَ مَوْعُودِهَا الَّتِي قَرَنْتَ إِلَى فَضْلِهَا فَضْلًا فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا..."}}<ref>نجم الثاقب، باب یازدهم.</ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۷۵۰.</ref>.